Daar is Distance, Light & Sky weer. Oftewel het trio met de Nederlands-Antwerpse Chantal Acda (Sleepingdog, True Bypass,..), percussionist Eric Thielemans (EARR Ensemble, Tape Cuts Tape,..) en Chris Eckman (The Walkabouts,..). Na Casting Nets is er met Gold Coast eindelijk een langverwachte opvolger.
Wat deze muzikanten bindt, is een gezamenlijke liefde voor spontane, vrije en organische muziek. Wars van hype of overbodige franjes, zoals je eigenlijk ook wel van hen verwacht. Het nieuwe Gold Coast bevat een verse reeks liedjes die in de lijn liggen van eerder werk, maar daar evengoed wat van afwijken. Er is herkenbaarheid, maar toch luidt de vaststelling vooral dat zij gewoon nog beter geworden zijn in de nobele kunst der songschrijverij.
De opnamesessies vonden plaats in de Praagse Sono studio’s, met alweer Phill Brown achter de knoppen. Hij zorgt voor een piekfijne, warme registratie en klank waarop niets af te dingen valt. Het demonstreert bijzonder goed hoe ook dit project gebouwd is op solide bouwstenen als vertrouwen en vriendschap.
Zodoende krijg je met Gold Coast een album voorgeschoteld dat een sterke en duidelijke persoonlijkheid behelst. In tegenstelling tot de steriele, vlak klinkende producties waarin je veel sterker de hand van de producer hoort dan die van de muzikanten. Of waarin je onmiskenbaar toegeving aan de commerciële druk hoort. Hier niet dus. Integendeel, hier valt net op hoe elk van de muzikanten net een heel eigen creatieve en artistieke inbreng heeft. Tezelfdertijd is vast te stellen dat dit trio vooral inzet op de onderlinge verhoudingen en de kracht en eenheid als trio prominent naar voren schuift.
Gold Coast is een album waar bedachtzaam, maar achter de schermen ontzettend hard, aan gewerkt werd. Het product dus van een veel langer proces. Dat merk je onder meer aan de talloze kleinere details en nuances die bij elke speelbeurt wat subtieler beginnen op te borrelen. Zoals de piano en synthpartijen op het einde van “Look At My Feet” bijvoorbeeld of de kwieke drumshuffle waarmee Eric Thielemans het heerlijk tot volle bloei komende “In Circles” op gang trekt. En zo gebeurt het dat je langzaam, maar zeker ook nu weer voluit geraakt wordt door een aanstekelijke combinatie van zachte sluipende gitaartokkels, minimaal pianospel en delicate vertelkracht.
Vrijwel elk nummer krijgt binnen sobere, maar heldere contouren een fraaie inkleuring met warmbloedige melodieën. Al gebeurt dat hoofdzakelijk met goed gedoseerde akoestische gitaren, toch is de aanstekelijke blend van Acda’s zachte en poëtisch-tedere vocal en Eckmans’ eerder rokerige en gekraakt aanvoelende stem (opener The Lifer licht met zijn zacht walsende melodie en meditatieve tekst al wat van de sluier op) één van de ultieme uithangborden van DLS. Net als de immer subtiel aanwezige en smaakvolle drumpartijen van Thielemans overigens.
Hoogtepunten tekenen ruimschoots aanwezig op deze groeiplaat. Zoals onder meer het memorabele “Don’t Go Dark On Me” (over hoop in turbelente en chaosrijke tijden) of het verstillend mooie “Slowed It To A Stop”. Of neem het uitstékende “Walking Downhill” waarin een enkel pianomelodietje huiveringwekkende en onheilspellende dingen bij ons (en ongetwijfeld ook bij u) teweegbrengt. Reken daarbij dat er een mix is van trefzeker aangescherpte torch songs als “Good Luck With That” en een zelfs lichte, hoopvolle upbeat song als “Wandering”, waardoor je kan haast niet anders dan besluiten dat het trio met het nieuwe Gold Coast een adembenemend mooi liedjesalbum in de aanbieding heeft. Als slaapmutsje wordt “Throw” geserveerd, een akoestisch nummertje dat vertrekt vanuit de kale, naakte essentie: een enkele akoestische gitaar en samenzang. Het recept: vriendschap, toewijding en liefde. Of anders verwoord: Distance, Light & Sky.
Live te zien in De Studio op 13 Februari 2019.
