Een van de meest opmerkelijke gitaristen in de jazzwereld is de Deen Jakob Bro. Na een fijne reeks albums bij ECM, zoals het recente Returnings, was het eindelijk tijd voor een liveregistratie. Een plan dat al veel langer in het hoofd van Bro ronddwaalde, maar pas recent ook in de praktijk omgezet werd. Samen met metgezellen zoals de Amerikaanse contrabassist Thomas Morgan en drummer Joey Baron weet Bro de juiste snaren te raken.
De veertigjarige Bro neemt in dit niet te versmaden Bay Of Rainbows project een aanzienlijke voorgeschiedenis mee. Zo werkte hij eerder samen met Paul Motian en Tomasz Stanko, die beiden ook al een resem albums op het prestigieuze ECM label uitbrachten. En ook zijn medemuzikanten hebben een muzikaal cv om van te likkebaarden. Morgan bijvoorbeeld werkte al samen met Frisell, Lee Konitz en Motian, Baron is dan weer een autodidact die met zowel Bowie, Laurie Anderson, Chet Baker en John Zorn het podium deelde.
Zoals altijd bij ECM is er die al te fraaie huisstijl, die deels de grote aantrekkingskracht vormt. Mooie verpakking dus, al is en blijft het vanzelfsprekend de inhoud die van tel is. Kenmerkend voor Bro, is de manier waarop hij werkt rond subtiele, zachtjes weergalmende gitaarklanken. Zijn inzet is die van lyrische sferen, van warmbloedige, tedere en niet zelden lichte en luchtige gitaarpoëzie die de luisteraar helemaal meeneemt in een hemelse (on)werkelijkheid.
De Deense gitarist beschikt overigens over een heel eigen vertelstijl. Hij is zeker niet de man van het grote gebaar, maar zijn sobere, ingetogen persoonlijkheid en zijn gevoel voor precisie en nuance maken enorm veel indruk. Zet daarnaast een uitgesproken aandacht voor klank en opnametechniek bij ECM en je bekomt een best open, toegankelijke en vooral wonderlijke combinatie.
Bay Of Rainbows bevat zes, soms wat languit waaierende composities. Dat maakt dit nieuwe Bro album vooral compact en gebald. Bijzonder is ook de structuur. Zo houden respectievelijk “Mild” waarmee de set opent en de afsluitende variatie erop de vaak veel oudere composities samen. Op die manier is er enorm veel scherpte en focus.
En dan is er die albumtitel, waarmee Bro verwijst naar de zeer recente geboorte van zijn dochter Dagny. Die geeft aan dat deze bijna mythische gitaarheld vooral inspiratie haalt uit het dagelijkse leven, evenals uit de vaak overweldigende natuur. Die bronnen vertaalt hij in minimalistische, op fluistertoon gebrachte composities met een uiterst lyrische kracht. Neem bijvoorbeeld hoe hij in het grillige en weerbarstige “Dug” een onderhuidse dreiging en mysterieuze spanning voor elkaar krijgt. Dat alles maakt dat we het wondermooie Bay Of Rainbows alleen maar kunnen aanraden.
Straks trekt de Deen op tournee om dit indrukwekkende Bay Of Rainbows project natuurlijk ook live te presenteren. Zo houdt hij onder meer halt bij de Gentse Bijlokesite.
