InterviewsUitgelicht

Interview Whispering Sons: “Live kunnen we meer mensen overtuigen van ons kunnen.”

© CPU – Nathan Dobbelaere

Novastar, Goose, Warhola, Compact Disk Dummies en ook Whispering Sons behoren tot de hall of fame van de Humo’s Rock Rally. Die laatste won in 2016 de wedstrijd en kende sindsdien een stijgend succes. Whispering Sons mocht datzelfde jaar op Pukkelpop staan en bracht verder hun debuut-EP Endless Party uit. Hun populariteit binnen de post-punkscene groeit sindsdien met de dag en vooral in Duitsland heeft de Belgische band een aardige fanbase. Twee jaar na hun zege op de prestigieuze wedstrijd is er eindelijk de langverwachte debuutplaat Image. Redenen genoeg om met frontvrouw Fenne Kuppens en gitarist Kobe Lijnen af te spreken en over Image, touren en het verleden te praten.

Laat ons beginnen waar het allemaal echt begonnen is: Humo’s Rock Rally. Voelden jullie een bepaalde druk na de overwinning omdat er al zoveel succesvolle bands zijn ontstaan in de wedstrijd?

Fenne Kuppens: Ik denk dat die druk sowieso bestaat…

Kobe Lijnen: Maar dat is wel vooral druk vanuit onszelf. We wilden na onze deelname een plaat maken en met iets moois afkomen. Ons hoofddoel was om iets beter te maken dan onze EP, die we overigens nog voor onze deelname aan de Rock Rally uitbrachten. Het was een gezonde druk maar die kwam vooral langs onze kant omdat we die volgende stap wilden zetten.

Fenne: De mensen verwachten natuurlijk ook iets als je een wedstrijd wint en je je naam eer moet aandoen. De drang om het goed te doen is dan groot.

Kobe: Ik denk wel dat ons parcours niet echt veranderd is door de winst. We zouden ook niet vroeger of later met een plaat gekomen zijn omdat we door omstandigheden nu pas klaar zijn om ermee af te komen. De druk heeft dus op één of andere manier effect gehad, maar niet volledig.

Jullie hebben een zeer specifieke en kenmerkende sound die jullie van andere bands onderscheidt. Hoe hebben jullie de Whispering Sons-sound ontdekt en ontwikkeld?

Kobe:  Ik denk dat onze sound ontstaan is vanuit de muziek en genres waar we zelf graag naar luisteren. Onze sound is het resultaat van bands en genres bij elkaar te kneden, te extraheren, en er onze eigen draai aan te geven. Tot onze invloeden behoren bijvoorbeeld ook bands die niet meteen uit het new wave-genre komen, maar toch op één of andere manier een impact hadden op ons.

Fenne: Ik heb daar denk ik niet meer veel aan toe te voegen… (lacht)

Kobe: …en je hebt natuurlijk ook nog Fenne haar stem!

Fenne: Uiteindelijk is een stem ook maar gewoon een instrument zoals de rest, hé?

Met jullie debuut-EP kregen jullie ook al hier en daar wat aandacht vanuit het buitenland. Hoe is dat om zo vroeg in je carrière al te merken dat er interesse is in wat je maakt?

Kobe: In onze niche zitten minder bands en dan val je ook al iets sneller op als je met iets nieuws aankomt. Elk land heeft wel popbands, rockbands,… maar in ons genre zijn er echt veel minder bands, wat ons de kans geeft om op te vallen. Als je dan merkt dat je opgemerkt wordt en je de eerste buitenlandse boekingen krijgt, dan geeft je dat een extra boost om door te zetten en verder te gaan.

Fenne: We kregen bijvoorbeeld al vroeg de vraag of we in Portugal wilden optreden, wat toen echt heel zot was. We hebben toen onze hele tour naar dat optreden opgebouwd en dat is wel hard werken. Je kunt niet bij je eerste show in het buitenland verwachten dat daar massa’s volk is, dus dat was even ploeteren en hopen dat de muziek aanslaat. Uiteindelijk is dat gelukkig vrij goed gegaan en dan zijn we dat ook blijven doen. Je moet gewoon verder bouwen en de zaadjes planten. Dat blijft voor mij ook het leukste aan in een band spelen… on the road zijn en gewoon spelen.

Image, jullie allereerste album is nu eindelijk uit. Het album zit vol spannende nummers met steeds een zeer kenmerkende opbouw. Hoe komt die spanningsopbouw tot stand?

Fenne: Wij houden ons niet vaak aan de klassieke songstructuren, waardoor we al verschillende songstructuren hebben gecreëerd.

Kobe: Wij werken graag met intensiteit en emotie, en dat is een perfecte manier om iemand in een nummer te zuigen en dan helemaal los te gaan naar het einde toe. “Waste” is bijvoorbeeld een nummer dat helemaal opbouwt naar een climax en bevat een techniek die we vaak gebruiken.

Fenne: Bij de meeste nummers kwam die spanningsopbouw ook wel van pas in de studio en hebben we er toen extra spanning aan toegevoegd. Ik denk dat we daarvoor vooral ook onze producers Micha Volders en Bert Libeert mogen bedanken dat ze goede inzichten hadden in ons geluid.

“No Time” klinkt iets ruwer, terwijl “No Image” ingetogener klinkt. Is het voor jullie dan belangrijk om af te wisselen binnen jullie stijl?

Fenne: Absoluut, anders is het ook saai om een hele plaat te beluisteren omdat alles hetzelfde klinkt.

Kobe: We hebben ons daarvoor ook zelf een beetje uitgedaagd. Op de EP was bijna elk nummer van begin tot einde gas geven op één melodie of sfeer, maar nu wilden we een geheel creëren door verschillende sounds te gebruiken. Zo blijft het voor de luisteraar én voor ons interessant omdat het een geheel is maar nog steeds uit verschillende aspecten van onze sound bestaat.

Fenne: Ik denk ook dat dat goed gelukt is qua variatie. Als ik zelf naar de plaat luister, heb ik het gevoel dat de plaat snel voorbij gaat, maar het is nog altijd vijfenveertig minuten lang.

Jullie debuut-EP heeft jullie weg gepleisterd. Hoe bepalend was het succes en de respons op de EP in aanloop van het maken van een volwaardige plaat?

Fenne: Dat is enorm belangrijk geweest omdat we daarmee onze fanbase hebben uitgebouwd en omdat we daarmee voor het eerst hebben getourd. Onze debuut-EP heeft heel wat zaadjes geplant, maar we zijn ook vrij snel die nummers niet meer beginnen spelen. Vanaf onze tweede tour hebben we er nog maar drie nummers uit gespeeld. Maar dat bleek ook essentieel, die plaat ‘leeft’ blijkbaar nog en mensen kopen Strange Identities nog altijd…

Kobe: Sommige mensen roepen soms tijdens shows dat ze een bepaald nummer willen horen, maar jammer genoeg spelen we ze niet meer. Als je een EP hebt, kunnen mensen direct al naar een verzameling van nummers luisteren in plaats van gewoon een single. Mensen konden al op een bepaalde manier een deel van ons kopen, dus de respons op onze EP was toch vrij belangrijk voor ons.

Artwork van Flor Maesen

Jullie zijn met jullie EP vaak naar Duitsland getrokken om er touren. Zien jullie een groot verschil tussen de Belgische en Duitse muziekscene?

Kobe: Post-punk en andere stevigere genres zoals metal leven in Duitsland sowieso al veel meer. De Duitsers genieten volgens mij meer van die duistere genres en er zijn ook veel meer mensen mee bezig. Je kunt bij wijze van spreken ook in elke stad voor een ander publiek staan spelen, wat het voor ons natuurlijk zeer interessant maakt. In België speel je in de provinciehoofdsteden, maar al vaak overlapt dat dan half. Veel mensen komen ook van overal in België naar bijvoorbeeld de AB om een show te zien terwijl dat in Duitsland al veel minder het geval is.

Fenne: De Duitsers zijn natuurlijk ook fanatiek tijdens de optredens wat natuurlijk leuk is.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Is er buiten een fanatiek publiek een perfecte setting of locatie voor een Whispering Sons-show?

Fenne: Ik speel het liefst in kleine, zweterige zaaltjes met maar één monitor (lacht).

Kobe: We spelen graag in zalen waar we het publiek kunnen voelen en dat hoeft niet fysiek te zijn. Het liefst spelen we shows waar we het enthousiasme van de fans voelen omdat het ons gewoon motiveert en we dan beter spelen, of toch denken dat we beter spelen. Als dat aanwezig is, komt het in orde denk ik.

Er zijn een hele boel artiesten en groepen die in het buitenland veel zenuwachtiger zijn om er een show te geven. Hoe zit dat bij jullie?

Fenne: Bij ons is dat net andersom. We zijn altijd veel zenuwachtiger als we ‘thuis’ spelen en ik weet niet hoe dat komt. Dat komt misschien omdat de mensen hier hogere verwachtingen aan ons hebben omdat we de Rock Rally gewonnen hebben en in het buitenland ken je in het publiek ook niemand.

Kobe: Ik weet nog heel goed dat we dit jaar moesten spelen op de Rock Rally als winnaar van twee jaar geleden en toen hadden we toch allemaal last van zenuwen. Het was de eerste keer dat we terug een grotere show in België gaven en dus waren we iets gespannener dan anders. Aan het thuispubliek wil je je altijd bewijzen zeker?

Fenne: Voor Pukkelpop had ik ook mega veel stress omdat we echt thuis speelden en er veel mensen waren die we kenden.

Zijn de liveshows dan de grootste kracht van Whispering Sons?

Kobe: Live kunnen we altijd net iets extra brengen en daar zorgt Fenne haar performance ook meestal voor.

Fenne: Ik denk dat we meer een live band zijn dan een studio band en denk vooral ook dat we live sowieso meer mensen kunnen overtuigen van ons kunnen…

Kobe: …en live krijgen sommige nummers een andere betekenis, want op de plaat is het enkel audio. De meerwaarde van live spelen is dat je nog iets kan meegeven.

Jullie hebben voor Image ook een zeer opvallende artwork die gemaakt is door Flor Maesen. Welke boodschap schuilt achter de artwork?

Fenne: Het verhaal is eigenlijk gewoon dat we het een heel mooi beeld vonden en het wilden gebruiken. We hadden Flor Maesen gevraagd of hij misschien iets wou maken. Op basis van enkele nummers die we hem doorstuurden, heeft hij enkele beelden doorgestuurd, waar de definitieve artwork dus tussen zat. Het is heel kleurrijk, helder en duidelijk, iets wat je niet meteen bij ons zou verwachten. Het heeft iets vreemds, want je weet niet goed wat je ziet. We moeten misschien veel mensen teleurstellen, maar wij staan er dus niet op afgebeeld. (lacht) Zelfs onze ouders vroegen of wij het waren. Echt super grappig!

Afsluitend nog een laatste vraag. Aan elke album en single release hangen dromen en doelen vast. Wat is de grote droom achter Image?

Kobe: Voor mij is de grote droom om eens op een ander continent te mogen spelen bijvoorbeeld in de Verenigde Staten omdat daar zo’n gezonde en levende scene is voor de muziek die wij maken. In Europa hebben we al meer het gevoel dat dat clichématig is. Verder hoop ik dat we met de plaat veel live kunnen spelen en zo dus ook kunnen groeien als band.

Fenne: Helemaal akkoord!

© CPU – Nathan Dobbelaere

Whispering Sons stelt hun debuutplaat Image in een reeks shows aan nieuwsgierigen voor. Je kan hen in Namen (10/11), Genk (1/12), Antwerpen (6/12), Turnhout (8/12), Gent (14/12), Hasselt (2/2) en Brugge (8/3) aan het werk zien.

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Whispering Sons - The Great Calm (★★★★): Een nieuw hoofdstuk

‘Zonder de donkere sfeer klinkt onze muziek als een Mario Kart-liedje’, lachte Whispering Sons nog in een interview met Dansende Beren in…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Unknown Mortal Orchestra, Waxahatchee, Bazart en nog drie nieuwe namen voor Cactusfestival!

We zouden het haast niet voor mogelijk achten, maar Bazart heeft nog nooit eerder op Cactusfestival gestaan. En daar komt binnenkort verandering…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Eerste namen Rock Herk 2024: Brutus, Whispering Sons, Herman Brusselmans en meer!

Nu de affiches van ’s lands grootste festivals almaar meer vorm beginnen krijgen, beginnen ook de eerste namen van de middelgrote varianten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.