Wie zin had in een citytrip naar New York kon gisteren terecht in Trix. De concertzaal in Antwerpen werd voor één nacht omgetoverd tot een mini-Brooklyn. Hiphoptrio Flatbush Zombies kwam hun recentste album Vacation in Hell voorstellen en bracht als voorprogramma East Coast homies Nyck Caution en Kirk Knight mee.
Terwijl felle lichtflitsen de stage verlichten en hevige donderslagen de komst van de Zombies aankondigen, weerklinkt de stem van Johnny Cash: ‘Ain’t no grave… can hold my body down.’ De groep verwijst naar zichzelf als zombies omdat ze geloven dat ze aan hun wedergeboorte bezig zijn. Ze zijn dood vanbinnen, hun ziel heeft hun lichaam verlaten en de fysieke restanten zijn de zombie-versies van zichzelf. Wanneer Cash uitgezongen is, ontploft de boel en stormen de Zombies het podium op onder de tonen van openingsnummer‘ “HELL-O”. De drie heren bezitten een hele hoop energie die ze tentoon spreiden door wild op en neer te springen om het publiek nog meer aan te wakkeren.
Meechy Darko, de ongekroonde leider van de groep, maakt al snel zijn intenties duidelijk. ‘If y’all give us back the energy we’ll try to give you, this will be a fun night. If not, I’m out of here.’ Meech is een uitzonderlijk sterke rapper, die met een rauwe stem en snedige wordplay zijn kwaliteiten in de verf zet op de bangers “Bounce”, “Headstone” en “Big Shrimp”. Daarnaast kijkt hij ook niet op een moshpit meer of minder, iets waar de voorste rijen in Trix wel oor naar hebben. Desondanks kan Meech het ietwat ingedommelde achterste deel van de zaal niet goed verkroppen en gooit hij na zijn persoonlijk pareltje “Facts” de handdoek in de ring. Hij verdwijnt van het podium, althans voor even dan toch.
Ondertussen redt Erick ‘Arc’ Elliot de show. Erick heeft lange dreads, ziet eruit alsof hij weggelopen is uit de sixties en verzorgt de muzikale productie voor Flatbush Zombies. De groep is onafhankelijk en maakt dus geen gebruik van grote platenlabels om hun muziek te verspreiden. Erick neemt de tijd om met de zaal te praten, betuigt zijn respect aan de overleden rappers van dit jaar en begint daarna aan “Trapped”. Hij zingt het nummer op een subtiele, zuivere manier en schept er een ingetogen sfeer mee. ‘I know we are rappers but sometimes a nigga just gotta sing to the beat, ya feel me?’ Op “Proxies” schreeuwt hij ‘I don’t believe in non-believers, I don’t speak or hear evil either’ nadat hij de zaal eerst getrakteerd heeft op een monoloog rond self love en self confidence. Hij bezit overduidelijk de gave van het woord en kan Trix zonder enige moeite naar zijn hand zetten. Erick sluit zijn solo intermezzo af met het nummer “222”, één van de nummers waarmee Flatbush Zombies in 2012 het grote publiek kon bereiken.
Tussendoor krijgt ook het laatste lid van Flatbush Zombies tijd om te schitteren. Zombie Juice is de kleinste van de groep maar bezit een aantal opvallende kenmerken. Hij is kleurrijk, niet in het minst vanwege zijn haarkleur, en wellicht ook het meest stylish. Met zijn karate-achtige flow en hoge stem vloeit hij moeiteloos van ingewikkelde verses naar catchy refreintjes. Niet enkel op het knallende “Big Shrimp”, maar ook op “Vacation” zorgt Juice met zijn hook voor vuurwerk. Het gevoelige “Leather Symphony” neemt hij dan weer helemaal alleen voor zijn rekening. Wanneer Erick en Juice klaar zijn, verschijnt Meech weer op het toneel (‘I just had to take a shit, y’all’). Meech vond op het toilet een nieuwe single en vraagt zich af of Trix die eigenlijk wel wil horen. “New World Order” klinkt heftig en lijkt alle ingrediënten te bevatten voor een nieuwe hit. Een releasedatum kon er helaas niet vanaf.
De Zombies waren afgelopen week nog in Amsterdam, waar ze beroep konden doen op hun meest loyale Europese fans. Dan is het in Antwerpen toch even aftasten. Meech loopt stelselmatig hun albums en mixtapes af en vraagt aan het publiek wat ze precies kennen. Uiteindelijk sluiten de Zombies met Trix een overeenkomst en zetten ze het laatste deel van hun show in met nog wat moshpit-waardige nummers. We kunnen ons niet van het gevoel ontdoen dat de groep hun originele set overboord kiepert om het publiek in gang te krijgen, maar aan de andere kant verdienen ze respect omdat ze zich aanpassen aan de wensen van de mensen die kaartjes voor hen gekocht hebben. Met de monsterhit “Palm Trees” doen ze Trix nog eens daveren en uiteindelijk kan het trio toch op een voldane manier het concert afsluiten.
Flatbush Zombies is dankzij hun diversiteit en onafhankelijkheid wellicht de sterkste hiphopgroep van het moment. Ze bewijzen dat met een ijzersterke performance, waar een duidelijke lijn in zit. Meer dan het simpel afwerken van een setlist is het optreden een mooi geheel waar de rappers elkaar te ruimte geven om zich voor te stellen aan het publiek. Een heerlijke vakantie, in de hel.
