Gisterenavond mocht Bon Iver ons, voor het eerst in jaren, nog eens betoveren in Vorst Nationaal. En betoveren deed hij inderdaad. Van de eerste noot tot de laatste wist Vernon iedereen stil te krijgen met zijn stem die die de hele ruimte vulde waardoor je het tot in iedere vezel van je lichaam kon voelen. Hij sleurt je doorheen gevoelens van tristesse, hartpijn en melancholie en laat je achter met bitterzoete troost en een sprankeltje hoop.
De Amerikaanse band Bon Iver met frontman Justin Vernon had iets goed te maken. Na het annuleren van hun oorspronkelijke Europese tour in 2017, met optreden in België op 8 februari, kon de band eindelijk de ronde doen met hun vervolg van For Emma, Forever Ago (2007) en Bon Iver (2011); 22, A Million. Met dit derde album toonden ze een gigantische groei met een vernieuwde sound door de effecten in de vocals enerzijds, een vernieuwende rol voor de blaasinstrumenten en meer elektronische feel anderzijds.
https://www.instagram.com/p/BpXygsggtFm/?taken-at=213373505
Met witte, in trosjes gebonden, kralen die van het plafond hingen, werd op het podium een setting gecreëerd die perfect paste bij de sfeer van de avond. Weemoedig, alsof er een wilg met haar bloemen het podium over hing. Met de eerste noten van “666 ʇ” wist hij het publiek onmiddellijk bij de keel te grijpen waardoor we niet anders konden dan met open mond bewonderen wat voor stukje kunst hij daar neerzette en af en toe zelfs luidop ‘wauw’ zeggen. De lichten doofden en alleen Vernon bleef over. Met de meerstemmigheid in zijn stem bij “715 – CR∑∑KS” werd het al snel duidelijk dat we iets buitengewoons gingen meemaken.
Het is ook niet iedere dag dat Bon Iver naar België komt. In de manier waarop hij speelde, leek hij een bepaalde afstand te bewaren met het publiek, maar die afstand overbrugde hij met zijn muziek alsof die afstand niet-bestaand is. Hij kon iedereen op een heel persoonlijk niveau raken en dat was de bedoeling ook, beaamde hij zelf. Door de muziek voor hem te laten spreken, verkleinde hij die afstand die er altijd tussen artiest en publiek ligt. Je kon bijna zien dat iedereen een herinnering of gevoel had waarop Bon Iver ooit als soundtrack op de achtergrond had gespeeld.
https://www.instagram.com/p/BpXrhyggO9n/?taken-at=213373505
Het is net daarom dat Bon Iver zo geliefd is. Naast het feit dat hij een geniale muzikant is, kan ook iedereen, op zijn eigen manier, zich herkennen in de songs. Hij kan als geen ander je ziel binnen dringen en iets bitterzoet, melancholisch in zijn pracht, achterlaten. Zeker wanneer de band het podium verliet en hij heel alleen mijn zijn gitaar “re: stacks” speelde. Overal zag je mensen hun schouders een beetje optrekken of naar de rechtopstaande haren op hun arm kijken.
Na een korte pauze, toonde de band nog maar eens hoe sterk ze muzikaal zijn. Zo gaven de twee drummers bijvoorbeeld een extra dimensie aan de nummers en wisten blazers hun saxofoon en klarinet op een heel expressieve manier te laten klinken alsof ze bijna schreeuwen door hun instrument. Bon Iver wist perfect de expressiviteit en de intensiteit in een soort golf te tonen en te verhullen, zoals hij bijvoorbeeld heel mooi vanuit een ingetogenheid open bloeide tot een groots moment. Daarnaast is dit expressieve element niet alleen in de muziek te horen, maar Vernon zelf haalde ook belangrijke thema’s aan als verdraagzaamheid, vrouwenrechten en dankbaarheid. Hierdoor wist hij het plaatje af te maken.
Zijn muziek ging dus verder dan de muziek op zich. Hij toonde dat het niet in een soort vacuüm bekeken moet worden, alsof het los staat van onze realiteit, maar dat het de taak is van een muzikant en zijn muziek om bepaalde topics aan te halen. Niet alleen in de muziek, maar ook in woorden. ‘It might be over soon’ klonk het bij “22 (OVER S∞∞N)”. Dit is waarschijnlijk één van de meest aangrijpende zinnen van het nieuwe album. Iedereen weet zich te vinden in een bewustwording van realiteit die ons een laatste keer waarschuwt dat ‘it might be over soon’. Een relatie, vriendschap en zelfs dit legendarische optreden van Bon Iver.
De mensen die erbij waren, zullen deze avond nog lang koesteren, want wie weet wanneer Bon Iver nog eens in het land is. Hopelijk is het volgende keer in een kleinere zaal zoals de AB, waar het nog véél intenser zou klinken dan in Vorst Nationaal, waar dat in de eerste plaats de akoestiek de muziek geen eer kon aandoen en daarnaast ook afdeed aan de intimiteit van het optreden en de muziek. Desondanks wist Bon Iver ons een prachtige, melancholische avond te bezorgen door heel Vorst Nationaal zo stil te krijgen dat we de stilte bijna konden voelen. De band wist iedereen persoonlijk heel diep te raken en liet hen met een gans arsenaal aan emoties achter, verweesd maar voldaan.
Setlist:
666 ʇ
Towers
715 – CREEKS
Heavenly Father
Blood Bank
29 #Strafford APTS
re: Stacks
Perth
Minnesota, WI
Pauze
10 d E A T h b R E a s T
33 “GOD”
21 M♢♢N WATER
8 (circle)
____45_____
Calgary
Holocene
Creature Fear
22 (OVER S∞∞N)
The Wolves (Act I and II)
Zeer mooi omschreven – uw pen schrijft er ook niet naast – pil erop.
Het was een magische avond…