LiveRecensies

Kodaline @ Ancienne Belgique (AB): Intimiteit botst met stadionrock

Politics Of Living. Zo heet het derde, splinternieuwe album van de Ierse band Kodaline. De band groeide sinds hun start in 2005, toen nog onder de naam 21 Demands, uit tot één van de populairste Ierse bands van het moment en zo speelden ze afgelopen zomer nog op de Main Stage van Pukkelpop. In 2013 braken ze door met hun debuutalbum In A Perfect World waarop hun grootste hits “All I Want” en “High Hopes” te vinden zijn. De indie rockmuziek van toen is echter niet meer en maakte plaats voor poprock welk te vergelijken valt met de muziek van Kensington. You love it or you hate it. In een uitverkochte AB balanceerden ze tussen hun debuut en het recent werk, wat in een evenwichtig optreden resulteerde.

Kodaline is deze tour in goed gezelschap, want landgenoot Ryan McMullan verzorgt het voorprogramma. De Ier met een glasheldere mannenstem nam aanvankelijk plaats achter zijn piano, maar ruilde deze al snel in voor een gitaar waarmee hij nog iets meer kon overtuigen. Het publiek haalde zijn lampjes boven, zong met de sing-a-long flink mee en beloonde McMullan met verdiend applaus. Wie zijn ogen sloot, kon zonder twijfel Ed Sheeran en zijn invloeden herkennen, maar hoorde vooral een grote ster in spe. Met Sheeran en Gary Lightbody van Snow Patrol heeft hij in ieder geval (terecht) al zeer bekende fans en ook de Kodaline fans wisten zijn muziek te smaken. Een uitzonderlijke stem waar we hopelijk nog veel van gaan horen.

‘Met vuur speel je niet’, moesten de mannen van Kodaline gedacht hebben, toen ze stipt op tijd met “Follow Your Fire” aan hun set begonnen. Opgewarmd leken ze echter niet helemaal want het nummer werd redelijk statistisch gebracht, wat je bij het horen van het nummer niet zou verwachten. De stem van frontman Stephen Garrigan was duidelijk nog niet opgewarmd en had het soms moeilijk om de juiste noten te halen, maar in de loop van de avond ontdooiden de mannen helemaal. Met “Ready” kwam er dan eindelijk wat energie in de band en ook het publiek bleek helemaal ready te zijn om te klappen. 

Een familaire sfeer hing in de lucht en zo verbroederde het publiek tijdens “Brother” voor het eerst helemaal met de band. De harmonie bleef ook tijdens het nieuwe “Shed A Tear” dankzij mooie harmonieën hangen en had een melodramatisch kantje. Soms ging het bij Kodaline iets te melodramatisch, vooral toen het viertal zich vooraan posteerde en enkele akoestische ballads met een elektronisch randje bracht. Overbodig? We denken van wel. Banden werden verder tijdens “Head Held High” gesmeed dankzij talrijke lalala’s. Lampjes zorgden dan weer tijdens het akoestisch gebrachte “The One” voor gezelligheid. Wat kan het leven toch mooi en perfect zijn.

Er hing liefde in de lucht en dat mocht tijdens het sfeerrijke “Love Like This” blijken. Intieme momenten werden afgewisseld met stadionrock momenten zoals bijvoorbeeld in “One Day” of het vrolijk makende “Raging”, maar geen van beide gevoelens namen de bovenhand. Het ouder materiaal deed het bovendien beduidend beter bij het publiek wat tijdens het nieuwe “Born Again” duidelijk te voelen was, maar al snel waren die buitenbeentjes/nieuw werk vergeten. Hoewel de nieuwe songs beduidend zwakker zijn, zorgden ze wel voor de nodige rust in de set en gaf het de toeschouwers de kans om even op hun positieven te komen om vervolgens weer uit volle borst mee te zingen. Voor de bis hadden ze dan uiteraard “All I Want” en “High Hopes” opgespaard wat voor een prachtige, maar voorspelbare afsluiter zorgde.

Kodaline toonde in de AB dat ze vooral met het ouder werk nog steeds zieltjes winnen terwijl het nieuwer werk iets sneller vergeten wordt. Sommige nieuwe nummers konden wel positief verrassen, maar het waren vooral hun grotere hits die met de eer gingen lopen. Intimiteit botste op een stadionrock-gevoel en daar knelde soms het schoentje. Toch verveelde de set bijna nooit, als we enkele trage melodramatische nummers niet meetellen. De AB was de eerste stop van de tour en je merkte her en der dat er nog wat tourroutine ontbreekt, maar het bleef bij kleinere fouten. Een concert waarvan we nu genoten, dat aangenaam was om te volgen, maar we binnen een paar maanden al een beetje vergeten zullen zijn. 

 

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.