Er zijn weinig Franstalige acts die het in Vlaanderen maken, maar Angèle is daar een uitzondering op. De Brusselse zangeres verwierf voor het eerst bekendheid door korte, humoristische liedjes op haar Instagram te plaatsen en werd zo stilaan de heldin van duizende tieners. De Botanique was dan ook, zonder maar één single uit te hebben, binnen enkele minuten uitverkocht. Haar eerste single “La Loi De Murphy” ontpopte zich vervolgens tot megahit en bezorgde haar plekjes op zowat elk Belgisch festival. Voor velen was het dus lang uitkijken naar haar debuutalbum en die ligt vanaf nu in de rekken. Brol is een album vol zeemzoete chansonpop waarmee ze heel wat verwachtingen inlost.
Vier singles van Brol kenden we al en ook enkele andere nummers werden al tijdens haar optredens gebracht. Opener is het al gekende “La Thune” wat we bij de release al wisten te smaken en niet veel later volgt de recentste single ”Jalousie” dat iets weemoediger, maar toch ook vrolijk klinkt. Daartussen krijgen we “Balance Ton Quoi” waarmee we afgelopen zomer al kennismaakten en dat toen al opviel door leuke elektronische geluiden en haar charmante zang. Het gevoel dat het nummer tijdens haar shows oproept, gaat in de studioversie gelukkig niet verloren en zorgt ook zo voor een glimlach.
Angèle heeft met Roméo Elvis een zeer populaire en gekende broer. Daarom mocht hij op haar debuutalbum ook niet ontbreken en krijgen we met “Tout Oublier” een fijne samenwerking dat wellicht haar volgende hit kan worden. Overdonderend is het nummer niet en Roméo houdt het bij een korte verse en zingt vooral het catchy refrein mee, maar teleurstellend is zijn passage niet. Angèle’s electropop ligt goed in het oor en zo blijft ook het gedeeltelijk in Engels gezongen “Victime des Résaux” snel hangen.
Dat ochtendstond goud in de mond heeft, mogen we dan tijdens “Les Matins” ervaren. Het nummer is de perfecte soundtrack voor een zonnige ochtend: teder en lief zonder te veel tra la la. “Ta Reine” heeft diezelfde tederheid, maar dankzij de trap-beat bevat het nog iets meer pit. “Flemme” klinkt dan weer op en top vrolijk, terwijl afsluiter “Flou” door meerstemmigheid dromerig afsluit. Het autobiografisch liedje heeft een zeer leuke hook die in het hoofd blijft hangen. Sterk einde!
Brol is allesbehalve brol en een perfect receptje tegen ochtendhumeur of andere irritaties. Humor en leuke melodiën zorgen voor een luchtige en aangename sfeer waar een heleboel mensen van kunnen genieten. Dat de hype met het album zal toenemen, kunnen we zo al voorspellen en is ook terecht, want het album staat boordevol radiovriendelijke nummers, maar het zijn vooral de iets rustigere nummers die opvallen. Angèle’s zachte stem in combinatie met subtiele electropop is gewoon een goede match en stelt niet teleur. Op Brol horen we verschillende versies van Angèle, maar toch klopt het hele plaatje en valt niets helemaal uit de boot. Een degelijk debuut waaruit blijkt dat Angèle niet onder de druk gezwicht is.
Eind november staat Angèle in twee uitverkochte AB’s en op 25 mei kan je jaar in de Vorst Nationaal aan het werk zien.
Wow, helemaal niks over de maatschappijkritiek in de nummers.
Gemiste kans want het album heeft meer te bieden dan alleen de manier waarop de nummers muzikaal gezien in elkaar zitten.
Een tekstanalyse van Balance ton Quoi of Tout Oublier had op z’n plaats geweest. Angèle heeft ook wat zeggen geloof ik.