In 2009 besloten de Canadezen Jon Harvey, Jeremy Widerman, Brandon Bliss en Steve Kiely de rockband Monster Truck op te richten. Als je je band zo noemt, ben je al verplicht stevige rock te gaan maken en dat is precies wat de Canadezen voor ogen hadden. Ondertussen hebben ze sinds 14 september hun derde langspeler uit, getiteld True Rockers.
Openen doet deze 39 minuten durende plaat met de titeltrack. We horen een mix van punk- en stonerrock, veelvuldige ‘oohs’ en ‘yeahs’ worden ondersteund door energiek slagwerk, prominente bas en een typische gitaarsolo. Direct een energiek begin van deze plaat. Gastzanger van dienst is Dee Snider, frontman van de hairmetalband Twister Sister. Monster Truck onderstreept meteen zijn intenties. Zij zijn nog echte rockers, rock ‘n’ roll is nog niet dood. Na op deze opener volgt “Thundertruck”, een al dan niet geslaagde woordspeling en deze gaat in dezelfde lijn verder, tot “Young City Hearts”. Dit eerste deel van het album haalt duidelijk de mosterd bij bands als Deep Purple, een band waar ze vorig jaar nog met op tour gingen. ‘Het doel van dit album is dat mensen plezier maken als ze ernaar luisteren’ verklaarde frontman Jon Harvey al. Dat is een beetje de essentie van het album. Niet te serieus doen, gewoon steenhard rocken en plezier maken.
Het rustpunt op dit album heet “Undone”, een ballad. Tegen het einde van het nummer breekt het open en horen we de klassieke Monster Truck. Een kleine vijf minuten, zo lang duurt het tot het niveau weer omhoog gaat. Niet dat we Monster Truck in een hokje willen steken, maar het imago van ‘rockers in volledige jeansoutfit’ zit er toch goed in. Als je je track dan “Denim Danger” doopt, is het nog moeilijk om serieus te worden genomen. Gelukkig is dat ook niet de bedoeling van de Canadezen. Ze doen hun eigen ding en slagen daar ook in.
Eindigen doet het album met het tweeluik “Hurricane” en “The Howlin'”. Ook op deze nummers houdt ‘The Truck’ het tempo er stevig in. Monster Truck bestaat volgend jaar tien jaar, en wetende dat de band puur voor het plezier is gevormd, heeft het viertal toch al veel bereikt. True Rockers voelt dan ook aan als een manier om terug naar hun roots te gaan. Dit is op het hele album hoorbaar, het is maar op de afsluiter dat Monster Truck zich iets serieuzer lijkt te nemen. “The Howlin” klinkt precies als de titel. Bijna onverstaanbaar, maar wel doeltreffend, ondersteund door een lange solo en energiek slagwerk.
De boog hoeft niet altijd gespannen te staan, en op True Rockers slaagt Monster Truck er in meezingbare nummers te maken zonder het tempo te verliezen of te vervelen. Er staat geen slecht nummer op, maar tegelijkertijd staat er ook geen instant classic op. Het lijkt ons een album dat leuk zal zijn voor even, maar zeker niet jaren zal meegaan. Maar dat hoeft natuurlijk niet altijd.
