AlbumsRecensies

The Antler King – Ten For A Bird (★★★★½): Goed gevuld muziekdoosje

AlbumsRecensies

The Antler King – Ten For A Bird (★★★★½): Goed gevuld muziekdoosje

Beter tien goeie nummers op een album, dan tien vogels in de lucht. Dat moeten Esther Lybeert en Maarten Flamand ook gedacht hebben, toen ze als muzikaal koppel The Antler King hun derde studio-album Ten For A Bird schreven. Eentje dat het hele kleurenspectrum bespreekt en nu eens een donkerblauw randje over zich krijgt, dan weer romantisch roze kleurt. Dat kleurrijke, psychedelische palet kreeg mee vorm dankzij de samenwerking met producer Jan Chantrain, die er op voorganger Patterns ook bij was. Dat Lybeert en Flamand alle tien instrumenten zelf inspeelden, merk je haast niet op. Ze klinken als een volwaardige band, waarvan de kinderschoenen al lang te klein zijn geworden.

De drijvende opener “448 Figures” is daar een eerste bewijs van, waarbij het nummer lotusbloemgewijs laag na laag openbloeit. Eerste single “Orange Monkey”, waarvoor ze op Radio 1 al vergeleken werden met grootheid David Bowie hemzelve, klinkt vet en trekt de sas van hun tien instrumenten tellende-motor op gang, om die verder te laten ronken, nu eens krakend en dan weer vlot zwevend. Het mooie en melodramatische “Siberian Times” dat erop volgt, klinkt innig en op kousenvoeten komt er emotie in geslopen. “Pixie Led” heeft saxofoongewijs veel weg van PJ Harvey en trekt ons mee in een salon waar de whiskey enkel on the rocks wordt geserveerd en de gordijnen door de open ramen de wind tegemoet waaien.

De gitaren klinken nu poppy, dan dissonant, de sax brengt een chaotische jazz in “Foreign Land” en “Birds in Disguise” voelt als bezeten. Wie lang genoeg naar afsluiter “Il est où le Manchot?” luistert, krijgt na de akelige stilte die op het sferige nummer volgt nog een laatste twee minuten als cadeau voorgeschoteld. De poppenkast waarvan de gordijntjes toch nog even op een kiertje worden gezet. Een muziekdoosje waarvan de batterijen stilaan plat lopen. En even doet het denken aan de scène bij ‘Sjakie en de Chocoladefabriek’, waar gemechaniseerde poppen in vlammen opgaan. Hun liedje is uitgezongen, maar het blijft nazinderen.

The Antler King vindt zichzelf op Ten For A Bird bij elk nummer opnieuw uit. De invloeden zijn divers, onze beleving intens. Het geheel toont zich als ongepolijst en niet in hokjes te duwen. Als we zouden zeggen dat dit album tijdloos was, dan zou dat zomaar even kunnen. Van vintage jaren ’70 decor tot spacy tijd die nog gemaakt moet worden. Gelukkig is dit album wel al gemaakt.

Facebook / Twitter / InstagramWebsite

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

The Antler King - Dances (★★★½): Lekkere portie gemengd

Met een titel als Dances worden de oren van deze beren natuurlijk meteen gespitst. The Antler King is de band rond muzikale…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Antler King - "We Are"

Het is alweer drie jaar geleden dat The Antler King een album heeft uitgebracht. Ten For A Bird was een sterk derde album…
Uitgelicht

Het elftal van 2018 volgens verschillende Belgische artiesten

We hebben jullie de afgelopen weken overrompeld met onze lijstjes. Hoog tijd dus om eens wat andere mensen aan het woord te…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.