LiveRecensies

Feist @ AB: Gerijpt als een overheerlijke wijn

Er is een reden waarom het optreden van Feist in de Ancienne Belgique al maandenlang uitverkocht was. Niet alleen is de immer elusieve Leslie Feist een zeldzaamheid op Belgische podia, met “I Feel It All”, “Mushaboom” of “1234” speelde ze zich al in de harten van het countryrock minnend publiek. Haar nieuwe plaat Pleasure vloog wat onterecht onder de radar, maar heeft een jaar na datum nog steeds niets aan kracht ingeboet. Haar korte Europese tour brengt haar slechts naar Parijs, Lissabon, Braga, End of The Road Festival en dus ook Brussel. Dat het een exclusief avondje zou worden, stond dus al vast, dat het ook nog eens meeslepend en adembenemend zou worden, was geheel Feist’s verdienste. Een avondje voor de fijnproevers met een mooie doorsnede van haar hele carrière.

Als opener van de avond kregen we ook al meteen iets exclusiefs. La Force is het soloproject van Ariel Engle, bekend als nieuwe zangeres van Broken Social Scene. Net als Feist zong Engle mee op nieuwste plaat Hug of Thunder, dus er was meteen al een connectie. Engle bracht gloednieuwe nummers en was zichtbaar nog wat nerveus. Dat deed ze in vloeiend Frans en Engels en enkel bijgestaan door afwisselend een backingtrack, orgeltjes, gitaar en een indringende stem die bij bss ook al doeltreffend bleek. Pas als alle elementen samen kwamen, konden haar nummers echt overtuigen. Met de hulp van Daniella Gesundheid en Leslie Feist zelve zette ze met het op Imarhan en Bombino gestoelde “Riding the Camel” zowaar wat toearegrock in. Toch waren haar nummers  duidelijk een work in progress en er is heel wat werk voor de boeg.

De Canadese Leslie Feist stond dan wel nog vorig jaar op het Brussels Summer Festival, voor een zaalshow in ons land moeten we al terugkeren naar 2011. In de muziekwereld heet dat dan al bijna een eeuwigheid. Ondertussen bracht ze wel het fijne Pleasure uit en spendeerde ze haar tijd met meubels bouwen en inspiratie opdoen. Dat ruwe, artisanale gevoel zit diep vervlochten in haar muziek. Je voelt dat er aan elk nummer zorgvuldig gewerkt en geprutst is. Case en point was al meteen opener het plagerige “Pleasure” dat met zijn simpele lichtshow en eenvoudige bezetting wel tekende voor een maximale sound. Het publiek hangt al meteen aan haar lippen en daar wist de Canadese wel raad mee.

‘It’s the only thing that’s cute to be bad at,’ knipoogde ze Feist nadat ze het publiek toesprak in schattig gebroken Frans. Hoewel ze zich zeker uit de slag kon slaan in het Frans, was het voor de Canadese meer dan een gimmick. ‘C’est pas mingon parce que j’ai habité à Paris pour six ans et ça c’est mon Français,’ stamelde ze verder. Zelflrelativering is Feist duidelijk ook niet onbekend. Het Franstalige publiek in de Ancienne Belgique vond het alvast geweldig. En dan hebben we het nog niet over de muziek gehad. “The Bad In Each Other” was een opzwepende brok countryfolk en met “Any Party” leek het feestje helemaal vertrokken. Feist is meer dan het meisje/vrouw met gitaar in een bloemetjesjurk. Haar nummers zijn vaak al even stekelig en avontuurlijk als een avondje uitgaan en met je zatte botten in een haag belanden.

https://www.instagram.com/p/BnUi5MZhsME/?utm_source=ig_web_copy_link

De Canadese doet dan wel beroep op een mannelijke backing band, zij en enkel zij hield de teugels strak in de handen. Haar gitaar en stemgeluid zijn de ruggengraat die je doorheen haar nummers leidden. Voor “How Come You Never Go There” en “The Limit To Your Love” dat dankzij de James Blake cover een langer leven beschoren was, haalde Feist nog eens La Force en Daniella Gesundheid op het podium. Even later bewees ze dan weer dat ze het best ook alleen kon op het intieme “Baby Be Simple”.

Over “Anti-Pioneer” vertelde Feist dat het nummer moest ‘rijpen als een goeie wijn’ om uiteindelijk op Metals op fles te kunnen gegoten worden. Net als dat nummer wordt de Canadese zelf alleen maar beter met de jaren. Op haar unieke stem zit nog lang geen sleet en als performer wisten we haar nog nooit zo ongedwongen en enthousiast het publiek te bespelen.

‘Genoeg trieste liedjes,’ grapte ze tegen het einde van de set. Publiekslieveling “My Moon My Man” betekende ook meteen het begin van een verschroeiende eindsprint. “Sealion” ontaarde in een groovend meezingmoment, terwijl het jarige “Let It Die” zelfs een “In de gloria” kreeg toegezongen. Op “I Feel It All” ging Feist voor een keer harten lijmen in plaats van zelf de trekker over te halen. Het toont maar dat ze niet meer die melancholische twintiger is van vijftien jaar geleden.

Ook al werd er meegezongen op “Any Party”, “A Man Is Not His Song” en “Sealion”, in de bissen deed Feist er nog een schep boven op. “Mushaboom” was zo zacht als een fleece dekentje waar het heerlijk onder schuilen was, terwijl ze zich op het aangrijpende “Intuition” van haar fragielste kant liet zien. Een gematuurde en tragere versie van “1234” zette het publiek eerst nog op verkeerde been, omdat helemaal open te barsten in een gelukzalig meezing momentje. Zowaar drie kersen op een al overheerlijke taart. ‘Probably the last one for a while,’ zo kondigde Feist haar mini-Europese tournee aan. Laat ons hopen dat de Canadese ons niet nog eens zeven jaar op onze honger laat zitten.

Setlist

Pleasure
The Bad In Each Other
Any Party
Get Not High, Get Not Low
How Come You Never Go There
Anti-Pioneer
The Limit To Your Love
Baby Be Simple
A Man Is Not His Song
Lonely Lonely
When I Was A Young Girl
Lost Dreams
My Moon My Man
Sealion
I Feel It All
Let It Die

Mushaboom (solo)
Intuition (solo)
1234

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.