AlbumsRecensies

Big Red Machine – Big Red Machine (★★★★½): Ontroering van het hoogste niveau

‘Well I beter not fuck this up,’ zingt Justin Vernon twee nummers ver op de debuutplaat van Big Red Machine. Gelukkig kunnen we dan al besluiten dat het project van Vernon en Aaron Dessner meer dan geslaagd is. Wat begon als een simpel demootje in 2008, groeide uit tot het ontroerende nummer “Big Red Machine” en kent nu zijn vervolg in de al even meeslepende plaat onder dezelfde naam. Het verhaal is ondertussen al gekend, de muziek deed de afgelopen maanden ook al de ronde op Vernon’s p-e-o-p-l-e streaming website, maar nu is Big Red Machine eindelijk in volle glorie te bewonderen.

Net zoals het vreemde object op de albumcover geven zowat alle nummers op de plaat een heerlijke gouden gloed af. Vernon en Dessner ademen muziek uit elke porie in hun lichaam en dat is ook te horen op Big Red Machine. Ieder nummer is met liefde ingekleurd, uitvoerig gearrangeerd en met veel precisie geproduceerd. Als gevestigde waarden in de muziekbusiness hebben beide heren niets meer te bewijzen en kunnen ze naar zich hartelust uitleven. Het resultaat is dan ook verfrissend, complexloos en haast ongedwongen terwijl er jarenlang aan gesleuteld en gewerkt is.

Hoewel de meer electronica gerichte productie doet denken aan Bon Iver en The National’s laatste albums (22, A Million en Sleep Well Beast), is Big Red Machine meer dan een som van de delen. Ook al is Vernon’s falset onlosmakelijk verbonden met zijn band, toch weet hij hier zich ten dienste te stellen van de nummers en de muziek. Het is dan wel zijn stem die ons doorheen de plaat loodst, toch is het vooral ook de adembenemende instrumentatie die de nummers naar hogere sferen stuurt. Van bij de knisperende drumtrack in opener “Deep Green” bloeit de plaat traag maar gestaag voor je open. “Gratitude” is al een eerste shot optimisme zonder dat Vernon en Dessner verzanden in Ingeborgachtige meezingmomenten. De manier waarop Dessner éénzelfde gitaarriffje omringt met fijne strijkers, synths en arrangementen is Big Red Machine ten voeten uit.

‘I was gonna give you more and more time,’ klinkt het in “Forest Green” en dat is exact wat je met Big Red Machine moet doen. Geef de plaat zijn tijd om zich te openbaren en laagje per laagje weg te pellen. “Deep Green” en “Forest Green” zijn niet alleen door hun titels verbonden, ze delen ook een voorliefde voor trage opbouw en knisperende electronica. “Air Stryp” is dan weer het lelijke eendje op deze plaat. Een brute drumbeat, krakende electro en synths maken snel plaats voor piano en Vernon’s stem. Amper twee minuten lang, lijkt het ook de minst uitgewerkte en uitgebeende song van de hele plaat en valt het nummer wat uit de toon tussen de gevoelige electrofolk.

Pianonummers “Hymnostic” en “People Lullaby” tonen de gevoeligste en meeslependste kant van Big Red Machine. Waar die eerste nog aanzet tot dronkenmansgezangen, blijft die tweede heerlijk lowkey en is het veruit het meest gevoelige moment van de plaat. In de lange outro van “People Lullabye” komen de vele laagjes pas helemaal tot hun recht. Terwijl de piano blijft doorspelen, lepelen Vernon en Dessner er een geweldige drumlijn boven, klinken er echo’s in de verte, krijgt Vernon’s stem steun en horen we zelfs versnipperde fragmenten van een vrouwenstem. Gemaakt door Bon Iver en The National habitués weet Big Red Machine toch zijn eigen sound vorm te geven.

De manier waarop “OMDB” (kort voor ‘Over My Dead Body’) gaandeweg openbloeit van een donkere drumbeat tot een electrofolk nummer is BRM ten voeten uit. Ze nemen vaak hun tijd om nummers tot hun recht te laten komen. Maar wanneer ze dan eens alle elementen condenseren tot hun puurste vorm, creëren ze wel meteen het meest poppy en hoopvolle nummer van de plaat. Terwijl een koortje de refreinen kracht geeft, doen kraakheldere gitaren en opzwepende drums hetzelfde met de strofes in “I Won’t Run From It”. Zo optimistisch en exctatisch hebben we zelfs The National of Bon Iver nog nooit gehoord.

Justin Vernon interpreteerde de naam van Dessner’s demotrack als een kloppend hart. Dat de plaat van Big Red Machine overloopt van gevoel en emotie en met een groot hart voor muziek is gemaakt, is overduidelijk. Zelfs als je de indrukwekkende carrières van zowel Vernon als Dessner weg denkt, dan is dit nog een plaat die je omverblaast met zijn subtiele arrangementen, subliem songwriterschap en poëtische lyrics. Twee rasmuzikanten die samen het beste van hun beide werelden combineren, kan eigenlijk gewoon niet slecht zijn. Maar dat Big Red Machine de verwachtingen zo overtreft, is nog maar een blijk dat we het laatste van Vernon en Dessner nog niet hebben gehoord.

Big Red Machine verschijnt op 31 augustus

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Noah Kahan - “Forever”

Het is zeker geen geheim dat je op dit moment niet om Noah Kahan heen kan: “Stick Season” staat overal te gloeien…
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

The National, dEUS, LCD Soundsystem, RAYE en meer sieren eerste worp van Down The Rabbit Hole 2024!

De festivals zijn definitief wakker geschoten en zo krijgen we naar goede gewoonte net voor het einde van de maand november ook…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.