LiveRecensies

Spinvis, STUFF. en nog meer moois op dag 3 van Boomtown

LiveRecensies

Spinvis, STUFF. en nog meer moois op dag 3 van Boomtown

‘Begin de dag met tequila.’ Het had wijze raad kunnen zijn van iemand op de Vlasmarkt, maar wij bevonden ons wel degelijk in de Gentse Opera, waar Spinvis er al even piekfijn uitzag als hij klonk. En Boomtown had nog meer moois in petto voor dag 3.

De jongens van Omar Dahl mochten de boel voor geopend verklaren. Om 18 uur en onder een stralende zon was dat niet meteen een dankbare taak, maar dj Chiel Peersman, gelukzalige glimlach op zijn snoet en vreudegdedansjes in zijn mars, liet het alvast niet aan zijn hart komen. Onder goedkeurend oog van enkele tientallen vroege vogels bracht het viertal een zwoele mix van elektronische muziek, viool en blazers, afgewerkt met oosterse invloeden. Een leuk opwarmertje, alsof het nog niet warm genoeg was.

Gelukkig was daar Hi Hawaii. Door de presentator van dienst omschreven als kruidige elektronica, maar tegelijkertijd behoorlijk fris. Na een ietwat aarzelend begin, bleek het duo er echt wel zin in te hebben. Met enkel gitaar, drum en een zee van effecten trachtten ze de Kouter te overspoelen. Het kostte hen heel wat moeite. Of we wilden meezingen? Wat meer naar voren komen? ‘Do you wanna move for the milkman?’, wou drummer Jens Bouttery ook nog weten. Bwaaa.

Gezellig werd het uiteindelijk wel nog, maar de intieme sfeer die daar op elkaar gepropt op het podium heerste, wist Hi Hawaii niet echt over te brengen op het publiek. Je kunt je de vraag stellen of dat echt aan hen ligt, maar het was ons toch allemaal iets te vrijblijvend.

Nee, dan maar de duistere en atmosferische singer-songerwritermuziek van Ebbenflow. Heleen Destuyver en Michael-John Joosen, beiden ook actief bij The Girl Who Cried Wolf, hadden genoeg aan een drumcomputer, een gitaar en Destuyvers – toegegeven – fenomenale stem om een vollopende Handelsbeurs de adem te ontnemen. In amper tien minuutjes, nota bene. Less is more, luidt het cliché. Soms klopt dat gewoon.

Soms mag het ook iets meer zijn, moet Echo Beatty gedacht hebben. Voor de gelegenheid werd zij bijgestaan door een trio strijkers, gearrangeerd door Patricia Vanneste (ex-Balthazar). Die wisten met een uitstekend gevoel voor timing de gevoelige – welja – snaar te raken, maar de glansrol was nog steeds weggelegd voor Annelies Van Dinter zelf. Over fenomenale stemmen gesproken, wat een sound! De emotie spatte ervan af, zowel nieuwe als oude nummers straalden een zekere urgentie uit. Het leverde oorverdovende stilte op. Je kon een speld horen vallen, of toch op z’n minst een herbruikbare beker.

Een bericht gedeeld door Miguel (@migueldvrs) op

Het was de perfecte prelude voor het moment suprême van deze derde Boomtowndag. Na de uitgeregende Kouter van vorig jaar, mocht Spinvis ditmaal de Opera verblijden met zijn alternatieve poprock. Dat hij het met dezelfde platen onder de arm moest doen? Geen mens kon het deren, een optreden in deze unieke setting was toch even iets anders. Erik de Jong trok zijn smoking aan, verzamelde zijn troepen en stapte het podium op voor wat een onvergetelijk concert moest worden.

Nog voor “Astronaut” goed en wel begonnen was, wist je eigenlijk al: dit komt goed. Een snijdend “Het Voordeel Van Video” trok twijfelaars, als die er al waren, helemaal over de streep. De crescendo in “Oostende” zorgde voor kippenvel. En een knappe uitvoering van “Hallo Maandag” met de viool in de hoofdrol vervolledigde de loepzuivere hattrick. Stuk voor stuk topsongs. Teder en toch dreigend. Typisch Spinvis.

De band rondom Erik de Jong verdient daar zeker een pluim voor. Met meerstemmigheid, belletjes en tal van andere kleine en minder kleine extraatjes tillen zij nummers naar een hoger niveau. Een reeds gelaagd nummer als “Bagagedrager” kreeg nog dat tikkeltje meer door “2 meisjes” van Raymond er doorheen te fietsen, bijvoorbeeld. Of hoe “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen” onder leiding van Saartje Van Camp en haar zaag halverwege uit zijn voegen barstte. Het deed een mens naar adem happen.

Spinvis beheerst de kunst om in te houden en daarna uit te halen tot in de puntjes. Niet alleen tijdens, maar ook tussen nummers: “Club Insomnia” denderde door de Opera, het pad ruimend voor een o zo breekbaar “Wat blijft”. De humoristische, op applaus onthaalde, bindteksten zorgden voor de nodige rustpunten. Het resultaat: een perfect uitgebalanceerde show en een meer dan verdiende staande ovatie.

Wie na het optreden van Spinvis, of dat van The Black Heart Rebellion, nog niet in de zevende hemel vertoefde, kon zich door STUFF. naar hogere sferen laten meevoeren. Hun intense mix van jazz, soul en elektro klonk soms als een bont allegaartje, maar was uiterst dansbaar. De bas, de drums, de keys, de samples en wat dat vreemde blaasding ook moge zijn: ze speelden allemaal hun rol. En ook deze jongens wisten perfect de balans te vinden tussen freewheelen en strakke songs, tussen laten gaan en in het gareel houden. ‘Gentje’, klonk het liefdevol uit de mond van drummer Lander Gyselinck. Zo namen ze het publiek vlotjes mee op hun trip. Het werd nog een feest, daar op Boomtown. Zelfs zonder tequila.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Hang Youth, The Zesde Metaal, Oproer en meer naar Boomtown!

De Gentse Feesten biedt elk jaar plezier voor groot en klein, voor vroege vogels en nachtraven, voor liefhebbers van straattheater, wandelingen, lekker…
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 10 beste Nederlandse albums van 2023

Dat er in de Benelux afgelopen jaargang veel kwaliteitsmuziek uitkwam, konden we al lezen in de twintig beste albums van Belgische bodem….
InstagramLiveRecensies

Spinvis @ Cactus Club: Groter dan grootse kleinkunst

Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond, soms krijgen we de kans om de geniale tingeltangelhersenpan van Erik De…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.