LiveRecensies

Cactusfestival 2018: Festivaldag 1

LiveRecensies

Cactusfestival 2018: Festivaldag 1

Eén van de gezelligste festivals die ons land rijk is, ligt toch wel in het prachtig Minnewaterpark te Brugge. Cactusfestival weet elk jaar opnieuw een interessante en zorgvuldig gekozen lijst artiesten samen te brengen voor een bijzonder fijn muzikaal weekend. Met artiesten als Triggerfinger, Lamb, Buffalo Tom, Jasper Steverlinck en Douglas Firs leek vrijdag op de dag die het meest op een breed familiepubliek gericht was, maar dat wil niet zeggen dat we niet een aantal mooie optredens te zien krijgen.

(c) Marijke Debusschere (CPU)

Zo was Douglas Firs was wat ons betreft de ideale opener voor Cactusfestival. Met een fantastische plaat onder de arm, Hinges of Luck, had hij alle wind mee. Net zoals op dat album bracht hij een broeierige set met energieke roots rock en verfrissende folk. Gertjan en zijn band wisten hierdoor in dat klein uurtje het toch heel boeiend en leuk te houden. Daar zorgden onder meer de sterke singles “Hannah” en “Caroline” (inclusief extatische gitaarsolo) voor, maar ook enkele verstilde momenten zoals “Montréal”, geschreven tijdens zijn verblijf in de gelijknamige Canadese stad, en “The Waiting Around”, waar de band zich rond één microfoon schaarde om enkele prachtige harmonieën in de verf te zetten.

Je zou je kunnen afvragen of dat gezapig tempo wel past op een festival, maar op het magische Cactusfestival leek het in ieder geval te werken. We waren echter wel blij dat de boel weer op gang getrokken werd met het zwoele “Undercover Lovers” en het dansbare “Shine ‘em Up Sadie”. Douglas Firs liet horen dat hij een songwriter is die zowel kan intrigeren als doen bewegen.

(c) Marijke Debusschere (CPU)

Er waren zichtbaar veel fans afgezakt naar Brugge om het optreden van Jasper Steverlinck mee te maken. Rond zijn band Arid is het al een tijdje stil (ze speelden negentien jaar geleden voor het laatst op Cactusfestival), maar Steverlinck staat nog steeds volop in de schijnwerpers dankzij zijn nieuwste plaat Night Prayer maar ook als deelnemer aan het VTM-programma Liefde Voor Muziek. Op het podium in het Minnewaterpark wou hij veel intimiteit brengen, al was dat een hele opgave op een zomerfestival bij daglicht. De emotie in nummers als “That’s Not How Dreams Are Made”, “Here’s To Love” en een cover van Niels Destadsbader werden wel prachtig gearrangeerd door de uitstekende pianist en strijkers, maar de stroperige dramatiek leek ons er toch iets té dik opgesmeerd. Cactus is een festival waar er veel mogelijk is als artiest, maar misschien werkte deze opstelling toch beter in een intieme zaal.

(c) Marijke Debusschere (CPU)

Vervolgens spatte de energie wel van het podium bij Buffalo Tom. De alt-rockers kenden hun doorbraak in 1992 met het album Let Me Come Over, maar de band is ondertussen al veel meer dan dat. Op Cactusfestival lieten ze namelijk ook recenter werk horen dat misschien wel in dezelfde lijn mag liggen, maar wel nog even sterk klinkt. Met klassiekers als “Summer”, “I’m Allowed” en uiteraard “Taillights Fade” kwam de onstuitbare energie van de jaren ’90 uiteraard extra terug naar boven bij het publiek. De teksten blijken nog steeds klaar en duidelijk in ieders geheugen te zitten. Voor de drie heren van Buffalo Tom was er geen tijd voor nonsens, wel om alle energie in hun muziek te steken die nog steeds even sterk klinkt als vroeger.

(c) Marijke Debusschere (CPU)

Een andere band die populair was in de jaren ’90, maar van een compleet andere soort, is Lamb. Met een sound die al jaren zweeft tussen triphop, drum and bass en zelfs een vleugje klassiek, zijn de optredens van de band allesbehalve een rechtlijnige ervaring. Het was in het begin van de set even wennen, het overweldigend contrast tussen de extraverte Andy Barlow (die het publiek ontzettend veel trachtte op te peppen) en de meer gereserveerde Lou Rhodes. De schoonheid tussen die bonzende bassen en razende drums kwam gelukkig snel bovendrijven. Uiteraard waren singles “Gabriel” en “Gorecki” daarin onvermijdelijke hoogtepunten, maar ook recentere songs als “Satellites Go By”, “Illumina” en “We Fall In Love” gingen op bezwerende wijze het park in. Die laatste songtitel was trouwens bijzonder toepasselijk, want op de schoonheid van Lamb’s muziek was er zelfs een huwelijksaanzoek te zien tussen twee bezoekers. Prachtig toch?

(c) Marijke Debusschere (CPU)

Het moet toch gezegd worden dat het wat raar aanvoelde om de rockers van Triggerfinger als headliner te zien op uitgerekend Cactusfestival. De Belgische rockgroep bracht een set die even strak was als hun kostuums. Het werd een groteske rockshow met alle elementen die je kan verwachten: de talrijke hits van de band (“Let It Ride”, “Flesh Tight” en het bijzonder aanstekelijk “All This Dancin’ Around”), een ietwat vervelend lange drumsolo (die de vaart uit de set haalde) en hun bekende covers (ditmaal hun versie van “Man Down” van Rihanna verweven met enkele riffs uit “Kashmir” van Led Zeppelin). Daartussen durfde de band gelukkig wel spelen met wat minder gekend werk.

De bisronde bracht eigenlijk nog het beste van het optreden naar boven. Het etherische “Afterglow” bracht verademing tussen al die harde riffs en met Iggy Pop’s “Funtime” brachten ze nog een sterke cover die ons veel meer kon overtuigen dan die gekunstelde cover van “Man Down”. Triggerfinger is duidelijk een band die weet hoe ze een publiek kunnen oppeppen met brute kracht, maar als headliner van Cactusfestival was het ons bij momenten toch iets te weinig verfijnd en te rechttoe rechtaan.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Cactusfestival vervolledigt de line-up!

Cactusfestival zorgt elk jaar voor een van de hoogtepunten van het jaar in Brugge en omstreken. De mooie omgeving en gezellige festivalomgeving…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Warhaus, De Jeugd van Tegenwoordig en Anna Calvi naar Cactusfestival 2024!

Cactusfestival 2024 is bijna zo goed als uitverkocht. Om die laatste tickets ook over de toonbank te laten gaan, vuurt de organisatie…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Het Zesde Metaal, Villagers en ise naar Dranouter!

Een jubileum vieren, dat doe je niet elk jaar. Dranouter blaast dit jaar vijftig kaarsjes uit en kondigde eerder al aan dat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.