Interviews

Interview The Orielles: “Ik ben er zeker van dat we binnen vijf jaar andere muziek maken!”

In februari bracht The Orielles zijn eerste kindje op de wereld in de vorm van een keurige lp. Silver Dollar Moment beschikt over een fris indiegeluid dat soms nogal nostalgisch naar de goede, oude jaren ’80 ruikt. Daarnaast bevat het ook nog eens uitheemse drumritmes die zelfs de grootste zuurpruim doet lachen. Als je het ons vraagt is het misschien wel één van de meest groovy debuutalbums van het jaar. De band klinkt nog zo vers als een paar nieuwe sneakers. Henry Wade en de zussen Esme Dee en Sidonie Hand-Halford ontmoetten elkaar op een feestje, het klikte en zo geschiedde… Nu waren wij in Brussel, meer bepaald in de prachtige Botanique, om het frivole, Britse trio met open armen te ontvangen na hun optreden voor een gezellige babbel met een pintje en een sigaretje.

Is dit jullie eerste keer in België?

Esmé: Nee, de tweede keer om precies te zijn. We hebben ooit hier al eens een akoestische set gespeeld voor platenmaatschappij PIAS. Maar nu we hier ons album voor dit heerlijk publiek hebben kunnen spelen, voelt het toch wel als een eerste keer.

Henry: Ik denk dat we straks de stad (Brussel) nog wel even gaan induiken.

Gaan jullie veel uit na optredens?

Henry: Ja, eigenlijk wel. We maken wel tijd om af en toe tijd om een stapje te zetten (lacht). Zoals bijvoorbeeld gisteren in Parijs.

Hoe beleefden jullie het optreden van daarnet? De sfeer zat er wel in hé?

Sidonie: Het was hier echt een heel goed optreden. In Parijs speelden we bijvoorbeeld als support act voor Joan As Police Woman. Het is echt helemaal anders als je niet de headliner bent van die avond. Je wordt toch niet zo goed ontvangen als bijvoorbeeld hier in Brussel. We waren er zelfs niet goed van dat er zo veel volk is komen opdagen. Iedereen leek ook heel erg te genieten van onze muziek. Dat is fantastisch om te zien. Het was ook echt heel fijn om al die verschillende leeftijden tussen het publiek te zien. In Engeland is ons publiek ook een mix van verschillende soorten mensen. Dat is het beste.

Henry, je zag dat je ervan genoot.

Henry: Ik vond het echt een heerlijke avond. Het spelen gaat echt beter en beter vind ik en dan wordt alles zo veel leuker. Je denkt er niet meer over na. Toen we als band begonnen waren we allemaal héél nerveus. Nu is dat weg en kunnen we er van genieten. Alsof mijn gitaarakkoorden van “god himself” komen. Ik had ook net voor het optreden wat Duvel gekregen en dat smaakte naar meer. (lacht)

Jullie studeren nog. Hoe lukt het de combinatie: muziek maken-touren-studeren?

Esmé: Ik ben nu aan het studeren en dat lukt wel. Als ik geen muziek zou maken, zou ik wel iets anders doen. Ik ben graag druk bezig. Als we op tour zijn, probeer ik in de vrije tijd gewoon zo veel mogelijk te doen. We hebben heel hard gewerkt aan ons album toen we alledrie nog studeerden.

Henry: Ik ben ook graag druk in de weer. Als elke week hetzelfde zou zijn, zou ik me kapot vervelen. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen. Het leuke is dat je altijd wel iets hebt om naar uit te kijken. Als de studies wat te saai worden, heb je echt wel gewoon een Europese tour om naar uit te kijken!

Sidonie, je bent afgestudeerd aan de universiteit van Liverpool in Media & Film. Is film een grote inspiratie voor jullie?

Sidonie: Veel van onze lyrics zijn geïnspireerd op filmscènes. We houden wel van absurditeiten in die dingen en die vind je tot op zekere hoogte ook terug in onze songs. Daarbij kwam mijn studie erg van pas, omdat je met dat diploma beter bewust bent over hoe het er allemaal aan toegaat, in de film, maar ook in de muziek.

Jullie klinken als een tropisch windje dat over een indie-eiland waait. Is dat een sound die je wil behouden?

Henry: Ja, ergens wel, maar we zijn nu nog maar 18 (Henry), 19 (Esmé) en 22 (Sidonie). Ik ben er zeker van dat we binnen vijf à tien jaar totaal andere muziek maken. De kans is zelfs groot dat we binnen een paar jaar al een totaal andere richting uitgaan dan de richting die we nu bewandelen. Wie weet wat we maken binnen tien jaar.. Een trapalbum? (lacht).

Is jullie muzieksmaak dan al veel veranderd?

Henry: Tijdens het schrijven van Silver Dollar Moment is er echt al veel veranderd.

Esmé: Nu zou ik bijvoorbeeld niet meer kunnen zonder het nummer “I Love The Nightlife” van Alicia Bridges, maar we luisteren ook naar goede oude seventies rock of wat psychedelica.

Sidonie: Die funk en disco wilden we ook echt in de plaat brengen. Zo zie je dat we echt al wel veranderd zijn, want we hadden vroeger nooit gedacht dat we er die twist aan zouden geven.

Henry: Die funky grooves zijn er echt maar bijgekomen in ‘preproduction’. Terwijl we dus eigenlijk het album al aan het opnemen waren. Origineel hadden onze songs die grooves nog niet, maar omdat onze muzieksmaak echt wel geëvolueerd is, zijn ze er toch ingeslopen.

Esmé: De demo’s van dit album die we ongeveer twee jaar geleden gemaakt hadden, klinken echt helemaal anders dan Silver Dollar Moment, net omdat onze muzieksmaak op die twee jaar echt een hele andere kant is gegaan. Sommige nummers van onze eerste plaat gaan ook al heel erg lang mee. Dus ik denk dat dat een logische evolutie is.

Hoe komt het dat net op die twee jaar jullie muzieksmaak zo anders is geworden?

Henry: Omdat we echt heel veel aan het spelen waren en we meer en meer mensen hadden ontmoet die zeiden: “Hey guys, you should listen tot this!” Zo hebben we echt al veel muziek leren kennen van alle maten en gewichten. Ik denk dat de beste muziek via via komt. Telkens als we ergens komen, proberen we ook wel iets van nieuwe muziek te leren kennen als een soort van herinnering aan die persoon of die plek.

Hoe ervaren jullie al die interviews, handtekeningen uitdelen en foto’s nemen met fans?

Henry: Wat doen ze zelfs met al die foto’s en handtekeningen? Geen flauw idee…

Sidonie: Waarschijnlijk hetzelfde als wat wij doen met foto’s en handtekeningen van mensen waar we fan van zijn, maar toch zijn wij zelfs nog af en toe wat verlegen. Het is wel héél leuk om na een optreden zo’n leuke reacties te krijgen van het publiek. Als ze dan nog eens cd’s en t-shirts willen kopen, wil het zeggen dat we een fijn concert hebben gegeven en dat is het belangrijkste.

Facebook / Twitter / Instagram

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.