Vorig jaar werd de eerste editie van Fire is Gold Festival georganiseerd, het eerste echte pur sang hip hop festival in België. De editie had wat te kampen met schoonheidsfoutjes en dus werd er ten opzichte van vorig jaar heel wat veranderd. Eerst en vooral werden de ticketprijzen naar beneden geschroefd, verschoof het evenement naar een zaterdag in juni en werd de Vice Stage een open air podium. Gevolg: heel wat meer gezichten die gisteren genoten van een goed georganiseerd evenement en heel wat straffe optredens. Fire is Gold draait niet alleen om muziek, maar hecht ook veel belang aan de hip hop cultuur (graffiti, breakdance, basketbal, skateboard, bmx en natuurlijk mode). Dat zorgde ervoor dat we ons nooit verveelden gezien er altijd wel iets te doen was. Met de match van de Rode Duivels duurde het wel even voor het publiek zijn weg naar Vilvoorde vond, maar al snel erna heerste een aangename drukte en konden we ons focussen op de muziek.
We begonnen de festivaldag al vroeg – ergens rond het middaguur – met het Belgische raptalent DK. Hij kreeg de moeilijke opdracht om de Trillers Stage te openen voor een handvol mensen. Jammer van de relatief povere opkomst, want zijn nummers bevatten een goede flow en een goede dynamiek die ons wel kan bekoren. We gaan ervan uit dat we van DK nog het één en andere gaan horen. De podiumpresence en de nummers heeft hij echter nu al.
Nog voor België zijn tweede match tegen Tunesië goed en wel kon inzetten, mochten Caballero & JeanJass de Vice Stage openen. Het duo uit Brussel/Charleroi is nu al heel populair en later deze zomer staan ze zelfs op de main stage van Dour en Les Ardentes. In de vroege namiddag konden ze maar rekenen op hooguit een honderdtal muziekliefhebbers. Zo te zien waren ze zelf wat verbaasd over de povere opkomst, maar dat lieten ze niet aan hun hart komen. Ze maakten er zelfs grapjes om. Voor hun goed drie kwartier durende set visten ze vooral uit hun recent verschenen plaat Double Hélice 3 en kregen we op het einde nog de knallers “Bruxelles Arrive“ en “Sur Mon Nom“. Een al bij al boeiende set die meteen voor heel wat sfeer wist te zorgen.
Iets later dan gepland – wegens problemen met de monitoren – schitterde de Brusselse Blu Samu op de Vice Stage. Ze moest de harde concurrentie aangaan met de Rode Duivels en deed dat zoals een echte powerwoman het zou doen. Met haar oldschool hip hop vibes wist ze de massa goed te entertainen en kreeg ze hier en daar al aardig wat respons. Vrijdag verschijnt haar eerste ep Moka en daarvan kregen we al een paar nummers live te horen. Hoogtepunt van de set waren “I Run” en “Grippa” waarvoor ze bij die laatste de hulp inschakelde van het publiek om mee te zingen. Enige puntje van kritiek: de sound was niet altijd op en top waardoor Blu moeilijk te verstaan was. Toch bewees ze dat ze terecht één van dé revelaties van dit jaar is wat betreft de Belgische hip hop.
Ook bij TheColorGrey verliep de start niet van een leien dakje gezien de geluidstechnicus nog wat zoekende was naar het perfecte geluid. Gelukkig viel dat bij de bezoekers niet meteen op en werd het geluid steeds beter naargelang de set vorderde. Eigenlijk ging Grey alleen begeleid worden door een DJ, maar tot onze eigen verrassing stond er ook een gitarist op het podium die een echte meerwaarde leverde aan het optreden. Tijdens “Silence Speaks” werden we verwend met een fijn solootje die we niet hadden zien aankomen. De Antwerpenaar was goed bij stem en leverde zoals gewoonlijk een solide prestatie af. Vooral de meer uptempo nummers scoorden gisteren even vlotjes als de Rode Duivels, die op datzelfde moment hun match aan het afronden waren.
Rechtstreeks van Happyland naar het 3 Fonteinen park in Vilvoorde kwam gisteren Jacin Trill. De Nederlandse internetsensatie bouwde het eerste grote feestje van de festivaldag inclusief moshpit en springen. Dat hij in het Nederlands rapt, is niet altijd duidelijk te verstaan gezien zijn rapstijl gekenmerkt wordt door gemompel en (expres) mindere articulatie. Of je er nu fan van bent of niet, het voorste deel van het publiek amuseerde zich duidelijk op de tonen van “Zo vader zo zoon”, “Rozeswoesh” en “Byenkorf”. Of hij zo groot gaat worden als zijn andere collega-nederhoppers zal de toekomst uitwijzen, maar een amusant optreden brengen, kan hij zeker.
In Brussel zijn ze al een vaste waarde in de hip hop scene en ze zijn ook goede maatjes met Roméo Elvis. We hebben het natuurlijk over het trio Swing, Loxley en Primero: L’or du Commun. Gisteren speelden ze Parijs aan flarden, maar in Vilvoorde verliep het optreden iets minder vlotjes dan verwacht. Aan het drietal lag het in ieder geval niet. Ze gaven het beste van zichzelf, maar merkten snel dat het publiek moeilijk te enthousiasmeren was. Muzikaal gezien was het zeker niet verkeerd en zeker het tweede deel van de show kon ons wel bekoren gezien het tempo stevig naar omhoog getrokken werd. Een aarzelend publiek ging dan toch nog los op het laatste nummer “Apollo” en zo kregen ze hun welverdiende pogo.
Onder het goedkeurend oog van Coely stond soulmate DVTCH NORRIS nog eens alleen op de planken, ditmaal op de Trillers Stage. Dat de Antwerp country boy er zin in had, werd meteen duidelijk. Het showbeest wist de menigte als geen ander te bespelen en kreeg bijgevolg het publiek goed aan het dansen. Eind mei loste hij nog zijn eerste ep I’m sad, I wanna make it waarvan hij een aantal nummers, waaronder “Toothpick” en “Playground“, met volle overtuiging bracht. We waren duidelijk onder de indruk van wat we te zien kregen en ook de Antwerpse rapper genoot zichtbaar van elke seconde op het podium. Met “Seeking Closure” sloot hij één van de beste sets van het hele festival af op een geweldig manier. Een rol als sidekick is eigenlijk niet voldoende voor DVTCH NORRIS en dus kijken we al uit naar één van zijn volgende (solo) optredens.
De kleurrijkste figuur was gisteren niet in het publiek te bespeuren, maar stond op de Vice Stage en luistert op de naam Tekashi 6ix9ine. Dat de organisatie hem enkele weken geleden wist te strikken, was dan ook een echte verrassing gezien hij toch al een grote naam is in de Amerikaanse hip hop. Bijgevolg stonden er ook een heleboel mensen klaar om hem voor de eerste keer in België aan het werk te zien. De rapper met Mexicaanse roots kwam helaas een kwartier te laat op het podium gehuppeld waardoor we hem maar een kleine tien minuten aan het werk konden zien. Wat hij liet zien en horen bracht het publiek helemaal in extase en was dan ook voor velen het hoogtepunt van de festivaldag.
De reden waarom we 6ix9ine maar een klein stukje aan het werk konden zien, is één van onze favoriete rappers van eigen bodem Zwangere Guy. De Brusselse rapper, die in het Nederlands rapt, toonde wat hij waard is en speelde op Fire is Gold één van de weinige soloshows van deze zomer. Niet alleen met Stikstof weet hij een degelijke show neer te poten, ook solo doet hij het voortreffelijk. Het pleintje kende gedurende de set een aardige toestroom aan toeschouwers die nog even wilden komen genieten van een dosis Zwangere Guy. Bovendien werden we getrakteerd op heel wat special guests (Le 77, Nag en Jazz) en nieuwe nummers van zijn nieuwe plaat. De set groeide langzaamaan naar een hoogtepunt dat er kwam in de vorm van “Dokter Guy”. Zijn set staat zoals altijd als een huis en dat was gisteren niet anders.
Met Sevn Alias stond om iets na negen één van de succesvolste Nederlandse rappers van het moment voor het tweede jaar op rij op Fire is Gold. Het afgelopen jaar kon de Amsterdamse rapper zijn faam nog wat vergroten met zijn platen Picasso en OAKINN en dus verdiende hij volgens de organisatie een tweede passage. Een slimme zet moeten we toegeven, want we werden aangenaam verrast door de rapper. De flow van Sevn in combinatie met een chille beat ging als zoete broodjes binnen en wakkerde het vuur weer aan in het publiek. Hoe hij het op Werchter gaat aanpakken, zien we pas over twee weken, maar in Vilvoorde liet hij alvast een positieve indruk na.
Deniro Farrar zal bij velen nog geen belletje doen rinkelen (toch brengt hij al sinds 2010 muziek uit), maar wie van trapmuziek houdt, zoekt hem maar beter snel op voor hij heel groot wordt. De nummers die hij maakt, liggen in dezelfde lijn als de Migos, maar dan met een iets enthousiastere performance. Deniro is bovendien een man van het volk want hij zocht tussen en tijdens de nummers regelmatig het contact op met het publiek en deelde bijvoorbeeld water uit aan de ‘dorstigen’. Hij had wat ons betreft wel wat minder mogen praten en de dj had zich wat meer in de achtergrond mogen houden, maar zijn eerbetoon inclusief preek voor de pas overleden XXXtentacion maakte dat weer goed. De aanwezigen kregen met andere woorden gelijk, want het werd een aardig feestje dat smaakte naar meer.
Het afzeggen van één van je grootste acts (Stefflon Don) is altijd zuur, maar met Yxng Bane heeft de organisatie toch nog een waardige vervanger geworden. De Londonse rapper is goed bezig om de volgende grote grimeheld te worden en beschikt al over een aantal sterke singles. Nadat zijn ‘official’ dj ons opwarmde met de usual suspects Drake, Post Malone etc. mocht Yxng het zelf waarmaken. Met onder andere een remix van “Shape of You“ en zijn eigen hitsingles “Rihanna“ en “Vroom“ toonde hij in de goed een halfuur durende set zijn kunnen. Dat hij ook nog een aardig woordje Frans sprak, zorgde voor nog wat extra sympathie-punten bij het publiek. Jammer genoeg eindigde hij zijn optreden een vijftal minuten te vroeg waardoor het wel erg kort werd.
Als laatste live act op de Trillers Stage maakte de Canadese rapper Killy zijn opwachting. Hij gaf in een klein halfuurtje een masterclass ‘podium slopen’ met zijn opzwepende nummers. Dat er een backingtrack tegelijk liep, deerde de sfeer niet, gezien Killy vooral draait om lol maken en om zich te amuseren in de moshpit. Dat deden we ook met volle teugen en met “Killamanjaro“ kregen we één van de betere hip hop nummers van het afgelopen jaar een majestueuze kers op de taart.
De organisatie heeft dit jaar weer haar best gedaan om er een topeditie van te maken en dat is wat ons betreft ook aardig gelukt. Wij zagen gisteren geen enkele grote teleurstelling en werden meer dan twaalf uur verwend met sterke acts in een prachtige setting. Soms was de opkomst voor een set beperkt en ontbrak er wat sfeer, maar dat zien we in de toekomst wel goedkomen. Er is nog een groeimarge voor het festival en we hadden graag ook wat meer grote Belgische en vrouwelijke namen gezien, maar Fire is Gold is nu al een verrijking in het Belgische festivallandschap en we kijken alvast uit naar de volgende editie.
