Een diepe duik in het muziekarchief van PEOPLE met o.a. Justin Vernon, The National, Sufjan Stevens, Bonnie 'Prince' Billy ...

Heugelijk nieuws voor fans van Justin Vernon, The National, The Staves, Sufjan Stevens en zowat alle artiesten die al eens meewerkten aan Eaux Claires (het festival dat Vernon jaarlijks organiseert in zijn thuisstad in Wisconsin). Schijnbaar uit het niets zette Vernon zomaar eventjes een hele lading nieuwe muziek online op een nieuw rudimentair muziekplatform onder de naam PEOPLE, naar aanleiding van het PEOPLE festival in Funkhaus, Berlijn op 18 en 19 augustus. De website is puur functioneel en ziet er eigenlijk niet uit, maar de muziek die er op te beluisteren valt, is zeker de moeite waard. En dat helemaal gratis en voor niets!

PEOPLE is een verderzetting van het Michelberger festival waar twee jaar geleden niet alleen Justin Vernon, maar ook leden van The National, Damien Rice, The Staves, Sean Carey, Fionn Regan en vele andere artiesten aan deelnamen. Op dat festival konden artiesten vrij met elkaar jammen, experimenteren en uitzonderlijke dingen proberen. Net als op dat festival valt er ook op het muziekplatform PEOPLE heel wat te ontdekken. Zoveel zelfs dat we er ons een weekend in verdiepten en er de beste muziek voor u uitpikten. Een overzicht van nieuwe muziek, oude nummers, verrassende samenwerkingen, demo’s, b-kantjes, covers en alternatieve versies … Wil je zelf gewoon wat grasduinen of luisteren naar de radiofunctie op de website dan kan je dat hier.

Big Red Machine (Justin Vernon, Aaron Dessner)

Deze samenwerking van Justin Vernon en Aaron Dessener is ongetwijfeld het prijsbeest van de enorme collectie muziek. Vier nummers van een nog uit te brengen album nemen steeds hun tijd om je in te palmen en je mee te sleuren. Beide heren werkten al eens samen op Dark Was The Night en dat smaakte duidelijk naar meer. Koppelen subtiele melodieën aan meeslepende arrangementen en durven tussendoor ook te experimenteren met electro. Op “Layla” horen we ook de stemmen van The Staves, Phoebe Bridgers en Lisa Hannigan, maar het is vooral de herkenbare kopstem van Vernon die de show steelt. Deze vier nummers leggen de lat al meteen enorm hoog voor wat uiteindelijk een album van tien nummers moet worden.

Luister hier.

Red Bird Hollow (Aaron & Bryce Dessner)

“We’ve been putting up one mic in backstages and hotel rooms on tour for the past year and improvising on high string and acoustic guitars,” vatten de broers hun project Red Bird Hollow. De naam verwijst naar het riviertje achter hun kinderlijke thuis in Cincinnati, Ohio en net zoals de naam willen ze met hun eenvoudige akoestische nummers die jeugdige onschuld en eerlijkheid. “The idea has been to have no plan and simply play off each other like we did when we were kids.”

Luister hier.

Songs Without Words (Aaron & Bryce Dessner, Scott & Bryan Devendorf)

Soms dekt een bandnaam de lading volledig en dat is met Songs Without Words net het geval. Voor elk album van The National nemen de Dessner en Devendorf broers tientallen demo’s, ideetjes en schetsen op die het album uiteindelijk niet zullen halen. Dat is er ook echt aan te horen. Alle elementen uit The National zijn aanwezig in deze korte schetsjes, behalve natuurlijk Matt Berninger’s kenmerkende bariton, die moet je er maar bij verzinnen. Het is een fijne blik achter de schermen en bewijst waarom de band steeds zo’n ijzersterke albums maakt, ze selecteren enkel het allerbeste materiaal. Deze onafgewerkte woordeloze nummers zouden goed genoeg zijn voor elke andere band, maar The National legt de lat steeds hoger. Aanrader voor de echte die hard National fans.

Luister hier.

Marijuana Deathsquad

Helemaal andere koek is de band Marijuana Deathsquad (met leden Justin Vernon, Ryan Olson, Jeremy Nutzman, Channy Leaneagh, Mark McGee, Isaac Gale, Ben Ivascu, Drew Christopherson). Deze keer geen gevoelige indiefolk of mooie melodische composities, maar pure abstracte glitchpunk van de lelijkste soort. Ook hier zat Justin Vernon in de pap te roeren, maar zijn invloed is minder opmerkelijk aanwezig. De Deathsquad is harder dan alles wat we tot nu toe hoorden op PEOPLE. Stevige beats en krakende synths. “Ain’t Been Right Since That Party” klinkt vuil, chaotisch en tegelijk heerlijk opzwepend terwijl “Oh No” wat weg heeft van Xiu Xiu.

Luister hier.

Long Count (Matthew Ritchie, Aaron & Bryce Dessner)

Samen met visual artist Matthew Ritchie creërden de broertjes Dessner een songcycle genaamd The Long Count. Ze kregen vocale hulp van Matt Berninger, Shara Nova, Kim & Kelley Deal en later ook Tunde Adebimpe van TV On The Radio. Hun stuk werd een paar keer opgevoerd (in oktober 2009 in de Brooklyn Acadamy of Music, de Barbican in Londen en het Muziekgebouw in Amsterdam) maar werd nooit opgenomen. Tot nu. Het resultaat schippert tussen melancholie van The National in “Tests”, tot het folky “Mathilde” en het accapella “Nine”.

Luister hier.

Bryce Dessner – The Death and Life of Marsha P. Johnson

Wie nog eens wil Netflixen en chillen kan de volgende keer de documentaire of Marsha P. Johnson opzetten. Bryce Dessner maakte een uitgepuurde vioolscore die het leven en de tragische dood van een van de toonaangevende figuren in de LGBT-beweging in New York. Simpel, doeltreffend en het zet perfect de toon voor een mooi maar tragisch leven.

Luister hier.

Richard Reed Parry – The Music Boxies

Beter bekend als die lange rossen van Arcade Fire heeft Richard Reed Parry ook een interessante solo carrière die het waard is te ontdekken. De titel van deze verzameling muziek dekt opnieuw weer de volledige lading. Negen korte nummers die precies als kleine muziekdoosjes opengaan en dan weer dichtklappen. Die klinken afwisselend, creepy en kerstmisachtig, maar lijken ons eerder iets om live aan het werk te zien, want hier klinken de muziekjes al snel eentonig en veel hetzelfde.

Luister hier.

Mina Tindle

De franse zangeres Pauline de Lassus Saint-Geniès speelde in ons land al het voorprogramma van Sufjan Stevens, Great Mountain Fire en Beirut onder haar artiestennaam Mina Tindle, maar laat haar muziek vooral inspireren door franse chanson en breekbare ballades. “Sister” is zo’n breekbaar nummer dat Tindle schreef voor (hoe kan het ook anders) haar zus. Ook haar cover van “Is Anything Wrong” van Lhasa baad is in diezelfde emotionele en intieme sfeer. Tindle stem en fluweel pianospel brengen je helemaal tot rust.

Luister hier.

Lisa Hanningan, Aaron Dessner & Enda Walsh – Swan

Aaron Dessner stuurde een instrumentaal nummer naar Lisa Hannigan, die het op haar beurt liet horen aan Enda Walsh die er een tekst voor schreef. Hannigan zong die in stuurde het nummer terug naar Dessner. Het resultaat is een prachtige blend van lichte electronica en de zeemzoete stem van Lisa Hannigan.

Luister hier.

One With The Birds (Will Oldham)

De muziek van Will Oldham, beter bekend als Bonnie ‘Prince’ Billy, was een grote inspiratiebron voor de leden van The National. Dat Bryce Dessner al lang droomde om eens samen te werken met een van zijn helden, spreekt dus voor zich. Samen met het eigentijdse orkest Eight Blackbird werkten ze aan nummers die geïnspireerd werden door traditionele volksliederen. Naast het barokke “Down In The Willow Garden” kan je ook luisteren naar “Stay On It”, een zeventien (!) minuten lange improvisatie van het orkest met Oldham en Dessner. Eentje om er bij te gaan zitten dus.

Luister hier.

David Chalmin – La Forêt des Ombres

La Fôret des Ombers is een voorsmaakje van een nog uit te brengen album La Terre Invisible van de Franse componist David Chalmin, die eerder al samenwerkte met The National voor hun strijkersarrangementen op Sleep Well Beast. Deze compositie in vier delen gaat van sferische strijkers over pulserende electronica tot langgerekte soundscapes en neemt vooral zijn tijd. Toch weet je nooit echt zeker wat de bedoeling nu is van Chalmin, want zijn nummers klinken zowel dreigend als hypnotiserend.

Luister hier.

Losse demo’s en onafgewerkte tracks die het beluisteren waard zijn

Naast al dit moois zijn er ook nog tal van losse nummers die in andere nog onuitgegeven versies te beluisteren zijn. Er is een alternatieve versie van “Lose Control” van Francis and The Light, nummers van Liima, Polica en Sam Amidon, een samenwerking van Stargaze en This Is The Kit. Maar het interessantst (toch voor fans van Bon Iver en The National) zijn de onafgewerkte nummers en demo’s die er te vinden zijn. “Unfinished Wicker” en “Untitled 93” klinken eerder als een uptempo versie van Bon Iver of dat andere project van Vernon, The Shouting Matches. “Mike Mills” is dan weer een fijn gitaarnummer van Aaron Dessner dat zo op een plaat van The National had gekunnen. De grootste samenwerking op PEOPLE is wellicht die voor “Memories“, een cover van Leonard Cohen, waar onder andere Aaron Dessner, Bryce Dessner, Mina Tindle, Matt Berninger, Ben Lanz, Bryan Devendorf, Thomas Bartlett, Ragnar Kjartansson en Sufjan Stevens op te horen zijn. Speciaal voor de bruiloft van Bryce Dessner en zijn vrouw Pauline werd het nummer opgenomen in april 2016.