LiveRecensies

Best Kept Secret 2018: Festivaldag 2

Ben Houdijk

Dag 2 van Best Kept Secret bracht legendes met zich mee, ettelijke laidback vibes en veel straffe hardere acts. Wij namen een kijkje bij al die bands en zagen dat dag twee een nog hoger niveau had dan de eerste dag van het festival. De geniale headliner bevestigde deze status, net als de nachtprogrammatie die ons tot in de vroege uurtjes wakker hield.

De positiefste post punk

2018_BKS_Omni_BH_lr_1NZ1891

Omni maakt hoekige post punk en toonde dit dan ook met plezier in de Five. Het trio hield er een strak tempo op na en dankte dit vooral aan hun positieve energie. Er werd lichtjes gedanst, wat op zich niet moeilijk was aangezien de baslijn telkens dezelfde snelheid aanhield. Toch zat er ook een kleine opbouw in de set en voelde je naar het eind wel meer dat het strakker begon te worden. Mensen gingen iets enthousiaster te keer (al is dat relatief) en de dansjes waren bijgevolg uitbundiger. Lekkere gitaarlijnen die toonden dat de band instrumentaal goed in zijn schoenen staat, zorgden er voor dat het boeiend bleef. Leuk om de middag mee af te trappen.

De leukste broer en zus

2018_BKS_ANGUS_JULIA_STONE_ONE_JOKKO-11
Heel vroeg op de middag stonden Angus & Julia Stone op de One. Een vreemde keuze, maar het bleek wel heel goed te werken. Op een manier die aan The War On Drugs deed denken, zorgden ze voor een heel laidback sfeertje. Gelukkig voor hen scheen de zon heel hard en bleek alles in het plaatje te passen. Een beetje chillen en genieten van nummers die op zich wel heel gelijkaardig zijn, maar een zeer rustgevende sfeer brengen. Broer en zus weten elkaar ook perfect aan te vullen en dat maakt de muziek zeker genietbaar. Niet veel moeite doen, een beetje liggen en de weidse Australische soundtrack. Heel leuk allemaal, maar muzikaal geen hoogvlieger. Het mocht soms wat spannender of afwisselender.

De aggresiefste pestkop

Grunge en furieuze gitaren, bij Bully gaat het hand in hand. Neem er dan nog eens een heel overtuigende frontvrouw bij en je krijgt een show waar je blijft naar kijken. Toch hadden we soms wel wat het gevoel dat we het al eens eerder hadden gehoord. Vernieuwend was het niet, maar het werd allemaal goed gebracht. Alicia Bognano smeet haar weelderige haardos in het rond terwijl ze lekkere riffs bracht en met veel kracht de nummers zong. Het geheel was bij momenten ook melodieus, maar het was eigenlijk pas bij de laatste song dat we bij ons nekvel werden gegrepen. Daar klonk de band het meest furieus wat resulteerde in een overtuigend slot.

De meest gemiste drummer

2018_BKS_NILYFER_YANYA_THREE_JOKKO-4

Nilüfer Yanya mocht in de Three de mensen binnen lokken die genoten van een straaltje zon. Dat lukte in het begin fraai, maar na een tijdje viel op dat iedereen zich terug buiten ging neerzetten. Hoe dat kwam? Er miste wat kracht in het geheel en dat kan deels te wijten zijn aan het te kort aan drum. Die drummer was het afgetrapt en daardoor moest Yanya het enkel met saxofonist en bassist doen. De meerwaarde bleek ons een beetje bijster, want veel bracht het niet bij. Het was allemaal te monotoon en miste hierdoor heel wat overtuigingskracht. Wel positief: “Hey” van Pixies kreeg een unieke make-over waardoor er plots toch een punt van herkenning was. Yanya heeft dan wel een unieke stem, maar er is nog wat werk aan de winkel om haar set even uniek te maken.

De friste duik na een show

2018_BKS_Wolf-Alice_BH_lr_1NZ2380

Wolf Alice op het grote podium aan het water? De beste keuze van het weekend als het van ons afhangt. De band heeft de songs, de présence & de energie van een grote band en op het hoofdpodium Best Kept Secret werd dit heel duidelijk. De muziek stond oorverdovend luid, wat je gedurende het hele concert bij de les hield. Muzikaal was alles snedig, al begon het al meteen slecht. Na één nummer had de band te maken met een technisch probleem en moesten we tien minuten op onze honger blijven zitten. Gelukkig was dat meer dan de moeite waard. De band ging na het intermezzo nog harder verder en wist met “Visions Of A Life” één van de hoogtepunten van het festival te brengen. Epische opbouw, een noisy gevoel en riffs die door merg en been gaan. We hadden het al warm, maar door deze show stonden we letterlijk in brand. Geen wonder dat de frontvrouw na de show meteen een duikje nam in het meer naast het podium.

De meest ontroerende gitaren

2018_BKS_Slow-Dive_BH_lr_5NZ7268

De tijd dat we bij Slowdive nog over een reünie praatten, is wat ons betreft volledig voorbij. De legendarische shoegaze-/ dreampopband stond ook in 2014 in de Two op Best Kept Secret, maar de kaarten zijn inmiddels anders geschud. De groep is ondertussen geworteld in het festivalcircuit en heeft sinds vorig jaar een nieuwe plaat uit. Slowdive had met zijn sterk repertoire alle troeven in handen om een heel consistente maar forse set te spelen waarbij we eenmaal overspoeld werden met hemelse gitaren “Catch The Breeze” en andermaal verpletterd werden door een onverbiddelijke muur van dromerige gitaren “When The Sun Hits” en hun cover van Syd Barretts “Golden Hair”. Wat echter het frappantst was, is dat Slowdive niet meer moet steunen op de klassiekers. Recentere pareltjes als “Star Roving” en “Sugar For The Pill” werden zelfs met meer enthousiasme onthaald dan de nummers die ze in de jaren ’90 schreven. Het optreden was een overduidelijk bewijs dat Slowdive anno 2018 nog steeds relevant blijft.

Het felste rode pak

https://www.instagram.com/p/Bj0GbEWnHZ5/?taken-by=mattielbrown

Mattiel Brown was tot voor kort tewerkgesteld in de IT-sector, nu brengt ze onder de artiestennaam Mattiel bluesrock met country, surf en garage invloeden. Ze wordt tegenwoordig omringd door een vierkoppige band waardoor ze zich kan smijten als frontvrouw, en dat doet ze ook. Ze heeft een fantastische bluesy soul stem die alles lijkt aan te kunnen en wanneer het tempo van de songs wat hoger ligt, beweegt ze nog eens uitbundig ook. Ook hoedje af voor haar band, want die kan er zeker ook wat van. Zo vielen vooral de heel opgewekte drummer en de gitarist, die zelfs een sigaretje kan roken terwijl hij speelt, op. Alles voor de show dus en die zat geweldig goed. Binnenkort brengt ze haar debuutalbum uit, een aanrader!

De moeilijkste programmatie

Met een naam als ‘Best Kept Secret’ heb je de onvermijdelijke taak om nieuwe spannende artiesten voor te stellen aan je publiek. Vaak worden de minder toegankelijke acts perfect opgevangen door de uitstekende programmatie waardoor het juiste publiek bij de juiste artiest terecht komt. Bij Nadah El Shazly, de Egyptische muzikante die met Ahwar een uitstekend debuut afleverde, was dit een moeilijkere situatie. De onevidente combinatie van Egyptische zang, intuïtieve elektronica, traditionele muziek en jazz was er eentje die niet tot zijn recht kwam in de grote Three rond etenstijd. Zonde, want we weten zeker dat Nadah El Shazly in een kleine zaal voor een onvergetelijk concert zou kunnen zorgen.

De strakste Spaanse furie

Veel punk op de tweede dag van Best Kept Secret en met Downtown Boys kregen we de kers op de taart. De band brengt punk met een ferme politieke boodschap. Dit deden ze met een verschroeiend tempo waarvan de tent nog steeds aan het bekomen is. Strakke drums, geniale gitaaruithalen en vooral een agressieve frontvrouw toonden dat punk bijlange niet dood is. Het was soms wat prekerig toen ze begon over migratie en dergelijke hot topics, maar eens de muziek het overnam, zat iedereen in de moshpit. Ze dook zelfs even zelf het publiek in en ook de gitarist liet zich volledig gaan door overal in het rond te springen. Vol kracht en overtuiging kwam de boodschap wel aan, zelfs al zongen ze soms in het Spaans. Downtown Boys knalde alles heel snel kapot.

De meest sexy meerstemmigheid

2018_BKS_WARPAINT_ONE_OKKO-8

Warpaint is al even aan het touren om de derde plaat Heads Up in de kijker te zetten. Dat viel ook op, want de band bracht een feilloze set waarin geen foutje te bespeuren viel. Geen nieuwe muziek wel, waardoor je deze set dus al eens eerder kon gezien hebben. Het valt nog steeds op hoe Warpaint van gezellige folk pop songs geëvolueerd is naar meer dansbare popnummers gevuld door grooves. Dat was vooral in de opbouw van de set te merken die naar het einde toe vooral voor de dansende zielen gemaakt was. Wij zaten neer en ook dat was best gezellig, want we begonnen zelfs wat te zweven. Het blijft een leuke band die heel goed speelt en vooral een straffe drummer heeft in combinatie met de zwoele vocals van de frontvrouwen. De volgende keer hopen we wel iets nieuws te zien.

De tent die het hardst uit zijn voegen barstte

2018_BKS_STAGETWO_VinceStaples_NR_LR-9

Al vanaf dat Vince Staples ‘Get the fuck off my dick’ scandeerde stond de Two al eivol met fans die hard tekeer gingen. Geen verrassing, want de rapper die vorig jaar het briljante Big Fish Theory afleverde, wist in een mum van tijd zijn publiek te domineren. Gehuld in een kogelvrij vest en voor een muur van beeldschermen die de meest uiteenlopende filmpjes toonden (van Sprite reclames tot raketlanceringen) zorgde hij voor een geladen show die tot in de puntjes afgewerkt was. De toeschouwers stonden tot buiten toe allemaal te bouncen op zijn beukende beats en harde flow. De passage van Vince Staples op Best Kept Secret is zonder twijfel één waar nog lang over zal nagepraat worden.

De beste stoelrecensie

Alex Cameron komt goed overeen met Brandon Flowers. Hij mocht al mee op tour met The Killers, maar deed het op Best Kept Secret met zijn eigen band en zijn business partner Roy Malloy. Het publiek werd euforisch wanneer hij opkwam en bleef dat gedurende de hele show. Die show zat goed in elkaar en iedereen danste zich de ziel uit het lijf. Toch leek het ons alsof er net iets meer in zat. Zo zou het net iets energieker mogen zijn om ook de toevallige passant mee te trekken in het verhaal. Er was gelukkig wel humor, met een recensie van Roy over zijn stoel waar hij op zat (4 op 5) en toen hij zijn sax bovenhaalde leek iedereen nog enthousiaster te zijn dan anders. Wanneer hij niets moest spelen, zat Roy wat in de leegte te staren wat op zich ook best grappig was. Wat een legend ook Roy Molloy. Alex Cameron en hij zorgden voor de humoristische noot van de avond.

De lekkerste rode wijn

2018_BKS_THE_NATIONAL_ONE_JOKKOFLOPPO_-2

Matt Berninger stond nog nooit op Best Kept Secret Festival, dus konden en mochten ze dit jaar niet ontbreken. The National past perfect in de set-up en ook hun show deed dit. Het werd een sterke – hoe kan het ook anders – show waarin Matt Berninger weer zijn eerlijke zelf was. Hij had het onder meer over een vliegje in zijn mond, een overdreven fitness sessie en maakte zelfs een doordacht mopje over het festival. Jawel, Berninger had er zin in. Hij had duidelijk al wat van zijn favoriet drankje op en dat komt zijn sets alleen maar ten goede. Hij was gelukkig en liet zich bij momenten volledig gaan. Zo stond hij bij “Graceless” in het publiek en konden enkele luidere stemverheffingen niet ontbreken tijdens bijvoorbeeld “Day I Die”

Maar Berninger is niet de enige die The National tot één van de beste indie bands van deze generatie maakt. Ook de bandleden zorgen voor een straf staaltje kunst. Ze zijn krachtig en bij momenten subtiel. Het is allemaal perfect op elkaar ingestemd. Zo heb je een blazerssectie die voor dynamiek in de nummers zorgt en natuurlijk de broers Dessner die heel goed met hun instrumenten overweg kunnen. Zo stond Bryce Dessner op een bepaald moment zelfs met twee gitaren te spelen waarbij de ene gewoon diende voor soundscapes. The National is perfect voor Best Kept Secret. Je hebt het idyllische zicht, de krachtige emotionele boodschap in de muziek en natuurlijk de nodige hits. Het zorgde voor romantiek, traantjes en de nodige feels. Bovendien bewees het dat The National top of the bill is. Eén uur en veertig minuten hielden ze het vol en meer hoefde dat ook niet te zijn. ‘Cry baby cry’ bleef nog de hele avond in ons hoofd zweven.

Het subtielste feestje

2018_BKS_FOUR_TET_TWO_JOKKO-11

Al meer dan vijftien jaar lang is Four Tet een project dat zowel de elektronica- als indieliefhebbers weet te verblijden. In de Two zette hij de nacht in met een bijzonder subtiel liveoptreden. Gehuld in niet meer dan een warme spot liet hij de toeschouwers binnen en buiten de tent voorzichtig meedansen met zijn kleurrijke microhouse. Laagje per laagje bouwde hij zijn muziek op totdat het publiek in de hoogste sferen vertoefde. Daarbij deed hij beroep op zijn nieuwer werk, maar ook zijn oudere nummers kwamen aan bod. Hierdoor hoorden we typische elementen terug zoals exotische snaarinstrumenten en akoestische percussie. Zo werd “Spirit Finger” een nieuw hoogtepunt door er een breakbeat aan toe te voegen. De show van Four Tet was ten spijt niet zo visueel, maar deed wat het moest doen: mensen doen bewegen op wonderlijke electronica.

De meeste blauwe plekken

2018_BKS_Casbah_BH_lr_5NZ7717

Onze avond eindigde net zoals gisteren in The Casbah. Daar kregen we Dune Rats, Usa Nails, Drahla en Big Ups op ons bord. Dune Rats legde de lat hoog (en nadien werd die lat niet meer gehaald) door een halfuur speelse skatepunk te brengen. Wij begaven ons al springend in de moshpit en pas na de show kwamen we er bezweet en oververhit uit. Nummers als “Sixpack” of “Who’s Scott Green” werden meegebruld en iedereen amuseerde zich echt te pletter. Dat kon soms letterlijk worden genomen, want helemaal vooraan stond een boom waar je meerdere keren tegen werd gepropt als je in de moshpit zat. Pijnlijk dus. Drahla had de minst snelle nummers van de avond, waardoor de sfeer iets minder was. Muzikaal zat alles wel zeer goed en kregen we donkere post punk met soms furieuze uithalen. Hetzelfde bij Usa Nails al ging het daar hard tegen hard. Zo zwart en agressief hadden we het nog niet meegemaakt. Big Ups sloot het geheel af en daarbij ging ook de band de uitdaging aan om in het publiek te springen terwijl ze aan het spelen waren. Ze brachten ook een dik staaltje punk met een zware ondertoon, maar was net iets melodieuzer dan de vorige twee. Op het eind was iedereen ook kapot van al die moshpits waardoor er veel met blauwe plekken moeten zijn wakker geworden. De concerten in The Casbah zijn wat ons betreft het hoogtepunt van het festival. Zonder zorgen je volledig laten gaan met een heel publiek in een ‘stomend sardienblikje’, wij willen niets minder meer.

De beste feestjes tot in de vroege uurtjes

2018_BKS_Hang-Out_BH_lr_5NZ6799-bewerkt

Het moet gezegd worden: ook het nachtprogramma biedt voor ieder wat wils. De fans van garagerock gingen wild te keer in de Casbah, maar wie wou dansen, kon zo goed als overal op het terrein terecht. Best Kept Secret weet bijzonder talentvolle en eigenzinnige dj’s te strikken waar veel grote Belgische festivals nog iets van kunnen leren. Epicentrum was uiteraard op Four waar er verschillende sets waren die lekker diep durfden te duiken in een thema. Op de Three kon er genoten worden van de set van Shanti Celeste, terwijl de meest eigenzinnige muziek aan bod kwam op de Five (denk beukende 90s techno van Umfang of de scheurende noise van Container). Voor wie zin had in een feestje was er geen enkele reden om vroeg zijn tentje in te kruipen.

Geschreven door Niels Bruwier en Jan Kurvers

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Newmoon - Temporary Light (★★★★): Staren naar de wolken

De shoegazers van Newmoon zetten hun eerste stappen in 2014 met de erg sterke ep Invitation To Hold. Sindsdien werkten de Antwerpenaren…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Blondshell - "Docket" (feat. Bully)

De zomer is misschien nog redelijk veraf, maar wie wil kan bij deze beginnen uitkijken naar de doortocht van Blondshell op Pukkelpop….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Warpaint - "Underneath"

Warpaint vierde een dikke maand geleden haar twintigjarig bestaan; of toch het jubileum van het moment van de eerste ontmoeting tussen de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.