Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de meest opwindende psychedelische band? Wand! Want het Amerikaanse psychedelische vijftal dropt met Perfume een vlijmscherpe EP met het mes tussen de tanden – en nu genoeg flagrante woordspelingen, want anders verdrinkt deze Wandreview faliekant in het drijfzand.
De Amerikaanse garagerockers zijn al toe aan hun vijfde release en dat in evenveel jaar tijd. Tussen de tournees van hun vierde, ietwat donkerdere en mysterieuzere langspeler Plum, schreef Wand het nerveuze, ronkende en opgewekte Perfume. In februari liep de Plumtournee op haar laatste benen. Niet getreurd fans, de band kondigde voor eind mei al de nieuwe EP Perfume aan.
In de eerste helft van deze EP laat Wand de cumuluswolk vanop hun artwork voor Plum uitgroeien tot een kletterend onweer. Na het gitaar stemmende intermezzo “Hiss” kleurt de hemel weer helemaal blauw en nodigt Wand je uit voor een koffie op een zonovergoten terras met een goed boek.
Net zoals de EP uit twee delen bestaat, is de zenuwslopende titeltrack “Perfume” ook opgedeeld in twee helften. Eerst miauwt zanger Cory Hanson je drie minuten lang een smile op je gezicht om halfweg tijdens een distortion intermezzo aan te zwellen tot een broeierige, instrumentale sneer waar de gitaren en drumsalvo’s je om de oren vliegen. Een zenuwachtig en opwippend been tot gevolg, zo één waarvan een heel auditorium of cinemazaal begint mee te schudden tot de geïrriteerde tghhh’s aan toe.
“Town Meeting” krijgt een And So I Watch You From Afar riff in een psychedelisch sausje en de samenzang met toetseniste Sofia Arreguin doet denken aan Blood Red Shoes. Waarna “The Gift” het onweer laat doodbloeden en de rustpauze “Hiss” inleidt. Let trouwens op het fantastische artwork. Een mengelmoesschets van een schaakbordpatroon, molecules en een Zapdos-achtig wezen – inderdaad, de zeldzame bliksem pokémon.
Met “Pure Romance” levert Wand een festival anthem: catchy, meezingbaar en herkenbaar. De lijn ‘lost in time’ in het refrein vat alles samen: graag op repeat alstublieft. In “Train Whistle” vliegen de gitaren en drums elkaar nog één keer in de haren om daarna met “I Will Keep You Up” te eindigen. Een semi-akoestisch kampvuurnummer waar de stemmen van Cory Hanson en Sofia Arreguin met elkaar flirten.
Wand sluit na King Gizzard & The Lizard Wizard, Ty Segall en Thee Oh Sees aan bij de meest producerende, maar toch kwaliteitsvolle, psychedelische garagerock bands. Ok, wij dromen stiekem van double bill tournees. Maar voor nu vat Wand in dertig minuten zowat alle menselijke gemoedstoestanden samen: woede, nervositeit, spanning, verliefdheid, tristesse, maar vooral genieten. Mmmmm.
