We schrijven 1994. Kurt Cobain heeft zelfmoord gepleegd. Zeven maanden na zijn tragische dood brengt MTV het ‘MTV Unplugged’ concert van Nirvana uit, dat werd opgenomen op 18 november 1993. In Schotland zijn drie jonge knapen volledig van de kaart. Die drie jonge knapen starten later hun eigen band en worden wereldberoemd onder de naam Biffy Clyro. Als MTV hen vraagt om zelf een ‘Unplugged’ sessie te spelen, twijfelen ze geen moment. Op 24 september speelden de Schotse rockers een akoestische set in de Royal Albert Hall in Londen. Wie den biff al eens live zag, weet dat ze altijd in blote bast spelen. Deze keer werden enkel de nummers uitgekleed.
Op dit album staat slechts één nieuw nummer, namelijk “Different Kind Of Love”. Of dit nummer op de nieuwe aankomende plaat (ja, dat is al bevestigd!) van de Schotten zal staan, blijft giswerk. Het album bevat traditioneel ook een cover en dat is “God Only Knows” van The Beach Boys. Een persoonlijke keuze van Simon Neil, aangezien het zijn openingsdans was. De songtekst staat ook op zijn borst getatoeëerd. Dat wordt direct duidelijk, Neil smijt zich volledig in het nummer en laat ons proeven van zijn unieke stem. Het meest magische nummer op het album is zonder twijfel “Many Of Horror”, een enorme oorwurm dat al sinds 2009 meedraait. Dat het publiek ook helemaal mee is, wordt duidelijk op het einde van het nummer. Simon Neil lijkt écht onder de indruk.
De Schotten kozen voor dit akoestisch album begrijpelijk voor de rustigere nummers. ‘Jaggy Snake will not be on the menu tonight’ zegt Neil, een verwijzing naar één van de hardere nummers van Biffy Clyro. “Black Chandelier”, een ander stevig nummer staat wél op het menu. Akoestisch verliest dit nummer toch net iets te veel. De meest gedurfde zet is waarschijnlijk de versie van “Bubbles”, een serieuze meezinger die zijn charme hier niet verliest. Desondanks dat het album heel rustig is, is de akoestische versie van “Small Wishes” bijna identiek aan de albumversie. Dat ligt misschien aan het feit dat het een atypisch Biffy nummer is.
Biffy Clyro heeft op safe gespeeld. Daar is niks mis mee, de Schotten hebben genoeg emotionele nummers waarmee ze helemaal ontroeren. “Folding Stars” en “Machines” gaan over het overlijden van de moeder van Simon Neil, dat hem aanzette tot het schrijven van het album Puzzle. Wij kunnen ons voorstellen dat deze sentimentele nummers extra mooi uitkomen in de unieke setting waarin ze gespeeld zijn. Kijk maar eens naar de albumhoes of op YouTube, het podium in Londen was écht een pareltje. Deze akoestische set was echter een uitgelezen kans om sommige nummers helemaal te herwerken. Denk maar aan “Wolves of Winter”, een epische rocksong die helemaal anders kan klinken.
Desondanks dat de Schotten de ‘makkelijkste’ keuze hebben gemaakt en vooral rustige nummers spelen, is dit een fijn live album dat toont dat deze getalenteerde muzikanten meer kunnen dan enkel ‘lawaai maken’. Wie deze akoestische set live wil meemaken, is er echter al aan voor de moeite. De tickets voor de bijhorende concertenreeks vlogen als zoete broodjes de deur uit. Het dichtstbijzijnde concert in Amsterdam is al volledig uitverkocht.
