LiveRecensies

Warhola @ AB Box : “Subliem sfeerbeheer met geslaagd nieuw werk”

LiveRecensies

Warhola @ AB Box : “Subliem sfeerbeheer met geslaagd nieuw werk”

Warhola stelde gisterenavond zijn debuutalbum voor in een uitverkochte AB box. Hetzelfde debuutalbum dat pas over een jaar het levenslicht zal zien. Toch krijgt hij een al een zaal van dit kaliber gevuld. Klein grut voor een man die sportpaleizen liet vollopen met Bazart. Solo doet hij het beter, met meer schwung, meer sound en meer ballen. De nieuwe songs zijn niet allemaal om over naar huis te schrijven, maar de enkelingen die ons wel konden bekoren bliezen meteen een hele AB omver.

Net terug van een trip naar Istanbul met Warhola en een solo set op het Britse The Great Escape Festival zet Glints zijn zegetocht verder in eigen land, in een volgelopen AB box. Het alterego van Jan Maarschalk Lemmens ruilt in zijn muziek het Antwerps accent voor een vettig Brits. Terwijl de jongeman het vroeger met band deed, staat hij nu alleen op het podium. Meer heeft hij ook niet nodig. Zijn stem (met of zonder autotune-filter) die maar woorden blijft spuwen, is voldoende om meteen de verbazing op te wekken tijdens “Divalent Diction”.

Glints heeft het afgelopen jaar niet stilgezeten. Na zijn funky EP Burgundy heeft hij naast de band ook z’n gitaarrifjes achter zich gelaten. Nieuwe song “Blue Eyes” heeft veel weg van Drake, maar mist de Glints-ballen die we de laatste weken leerden kennen met “Bugatti”. “Gold Face” daarentegen is een schot in de roos. Het fluitmelodietje blijft hangen en staat haaks op de beat die Glints dropt. Het nummer zou zo uit een Britse hitlijst kunnen komen. Dat patserige einde maakt het helemaal af. ‘Het is de shit om hier te zijn’, roept Glints het publiek toe. Met “New Flow” en “Bugatti” is iedereen finaal opgewarmd. Wij kijken alvast uit naar vanavond. Dan doet de rapper het als headliner in zijn hometown Antwerpen.

Young Loving zo heet zijn nieuwe album dat pas in 2019 volledig zal verschijnen. Warhola wil elke song genoeg aandacht geven, dat lichtte hij toe deze week in De Morgen. Daarom zullen we dus nog voor een officiële albumrelease wel alle songs één voor één te horen krijgen. In de AB deed hij er ons al een handvol cadeau. Sommige sloegen dik tegen terwijl andere perfect in het masterplan van Symons passen: minder elektronica, lichte, heldere tinten liefst met een buitenlands kantje.

Openen doet hij alvast met zo’n ambitieuze nieuwe. “Limit” gaat inderdaad over jong liefhebben. ‘push me to the limit’, zingt frontman Symons eerst voorzichtig a capella met een verborgen autotune en dan plots openbloeiend met fleurige gitaren. Een sterk nummer dat opgevolgd wordt door een chaotische versie van “Lady”. Het wordt een trend deze avond. Alle songs krijgen een dubbel zo lang einde. Alsof Warhola liever lang rekt dan kort en krachtig wil zijn. Misschien wil Symons gewoon extra lang dansen? Want dat doet hij tegenwoordig. Oliver is onder z’n schuilnaam Warhola niet langer het muurbloempje van Bazart. Hij beweegt vlotjes zijn armen, want meer lukt niet in z’n mantel zonder mouwen, die ongetwijfeld van een bekende ontwerper is. Ons lijkt het vooral teveel stof om nog deftig te kunnen dansen. Zijn achterban bestaande uit twee drummers en twee toetsenisten/gitaristen hebben alle vier hetzelfde grijze tenue aan. Boven hen hangt een gigantisch wit scherm dat licht reflecteert naar de zaal. Ja, hier is over nagedacht.

De oude hits doen het goed. Want na het vierde lied “Jewels”, krijgt Warhola iedereen pas echt mee. Daar zitten de dubbele portie drums en de bombastisch opbouw naar een finale vast en zeker voor iets tussen. Na die explosie begint de rollercoaster aan nieuwe songs. Die kunnen ons niet allemaal bekoren. “Aim High” is te soft en te flauw net zoals “Glow” dat ronduit te lang wordt uitgemolken. “Drive” daarentegen is kandidaat hete hit. Symons brengt hem samen met ‘Grote Beer van Morgen’ Tessa Dixson. In “Sportcar” doet hij het sensueel en gevoelig in z’n eentje. ‘Why can’t I just keep on trying, as long as I stay in control.’ Even later ‘I’ll do it all. As soon as i walk out. Everything slows down.’

Al die zelfreflectie kabbelt rustig verder op een eenvoudige en sferische beat. We nemen het woord romantisch niet in de mond, dat doen de meisjes rondom ons wel. Helemaal inpakken, doet Warhola ons met een gitaarsolo die opbouwt naar een autotune-solo van Symons. Elke toon van zijn stem klinkt als een slag van een synthesizer. Nieuwe song “Drifting” bekoort ons dan weer met een vreselijk inventief a capella stuk. Het tempo is wat saai en eentonig maar na die zangstonde zwiert de band het tempo totaal om en wordt iedereen weer wakker. Nieuwste aanwinst “Girl” klinkt beter live dan op de plaat, helemaal interessant wordt het wanneer Glints tevoorschijn komt. De nieuwe songs zijn niet allemaal van hetzelfde kaliber, maar ze hebben wel één ding gemeen: pop. Gedaan met sferische productie en bombastische electro. Wie vreest dit te missen kan natuurlijk nog terecht op de liveshows van Warhola, waar hij telkens opnieuw alles uit de kast haalt om een sferische avond op poten te zetten.

Oliver Symons amuseert zich te pletter op het podium. Toch kan hij het niet laten een uitstap te maken naar het publiek tijdens “Aura”, dat voor de gelegenheid een extra exotische tintje krijgt. “Red” wordt ook onder handen genomen en krijgt een extreem energiek licht- en geluidsspel op het einde waar we van ver een cover van Calvin Harris “Slide” herkennen. Voor Warhola alles een laatste keer plat speelt met “Promise”, waagt Oliver – inmiddels in een ander gewaagd kledingstuk (was het een trui? Een jutte zak?) – zich achter een orgeltje vooraan het podium. De hele zaal krijgt hij na één strofe stil. Als je weet dat diezelfde zaal zowat het hele concert z’n mond niet kon houden, dan wil dat veel zeggen. “Summer” gaat door merg en been. Symons lijkt net een brave Frank Ocean: ‘Summer’s gone and only I’m so waisted. When the veins in my eyes explode, it better be you.’ We horen wat stoere jongens gniffelen in het begin, maar zien ze na een tijdje toch ook een krop in de keel wegslikken.

Dat we lang zullen moeten wachten op het debuutalbum van Warhola, is een spijtige zaak want het heeft heel wat potentieel zowel nationaal als internationaal. De frisheid zit erin en de liefdesliedjes zijn echte poppareltjes. Gedaan met extreme productie. Anderzijds zijn we opgelucht dat Symons goed over de dingen nadenkt. Elke song zal zijn moment de gloire wel krijgen, beloofde hij. Wij schuiven alvast onze favorieten naar voren en kunnen nu enkel vol ongeduld afwachten tot ze het levenslicht zien.

Setlist:

Limit
Lady
Reshape
Jewels
Drive
Aim High
Aura
Sportcar
Glow
Drifting
Girl
Red /Slide (Calvin Harris)

Summer
Promise

Alle foto’s vind je hier.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Chris Isaak, Richard Hawley en Richard Ashcroft naar de Lokerse Feesten!

Het regent deze week aankondigingen bij de Lokerse Feesten en dat is ook vandaag niet anders. Voor woensdag 7 augustus bevestigde het…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Unknown Mortal Orchestra, Waxahatchee, Bazart en nog drie nieuwe namen voor Cactusfestival!

We zouden het haast niet voor mogelijk achten, maar Bazart heeft nog nooit eerder op Cactusfestival gestaan. En daar komt binnenkort verandering…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Eerste namen Rock Herk 2024: Brutus, Whispering Sons, Herman Brusselmans en meer!

Nu de affiches van ’s lands grootste festivals almaar meer vorm beginnen krijgen, beginnen ook de eerste namen van de middelgrote varianten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.