Dit jaar viert Botanique de 25ste verjaardag van Les Nuits, en dat doen ze met vele mooie namen. Zoals gewoonlijk proberen ze de laatste nieuwe ontdekkingen te combineren met enkele gevestigde namen en artiesten die in België meer erkenning verdienen. Gisterenavond was het de beurt aan Fakear om Brussel aan het dansen te krijgen, en dat heeft hij helemaal voor elkaar gekregen. De uitverkochte Chapiteau in de prachtige kruidtuin vreesde even dat zijn vloer het door het enthousiasme zou begeven.
Fakear is ondertussen geen onbekende naam meer. De fransman bracht in 2013 zijn eerste EP uit en kon in zijn geboorteland al snel rekenen op de steun van een vast publiek. Van niemand minder dan Odesza en Bonobo kreeg hij enkele jaren geleden de kans om hen van een voorprogramma te voorzien tijdens hun tour door de V.S. en Canada. Dat hij een internationaler publiek wil bereiken, is wel duidelijk, en dat bleek twee weken geleden ook zo na de release van zijn album All Glows. De commentaar hierop was niet al te positief omdat de toegankelijkheid van het album de nummers heel commercieel deed aanvoelen en zijn eigen sound hierdoor soms op de achtergrond belandde. Benieuwd of hij dit live wel beter kan verzilveren.
Het publiek werd warmgemaakt door Geoffroy, een Canadese multi-instrumentalist die wat kan vergeleken worden met namen als Nick Murphy (ja, Chet Faker) en James Blake. Net als Fakear kan hij geplaatst worden binnen de indie-electronics, maar Geoffroy legt de klemtoon eerder op zijn teksten. Wat hij liet horen, was zeer uiteenlopend en ging van nummers die in een club konden worden gedraaid tot emotionele intermezzo’s. Hij hield van interactie met het publiek, wat duidelijk zijn effect had. Voeten konden niet langer stilstaan en door het applaus en gejuich was je bij het einde van de show bijna vergeten dat de meesten niet uitsluitend voor hem kwamen.
Wanneer Fakear op het podium verscheen, werd meteen duidelijk dat hij een onmisbare naam is geworden binnen zijn domein, en dat deze roem meer dan erkend wordt. Onder een oorverdovend applaus stapte hij op het platform dat boven de rest van het podium uitstak. Rondom hem stonden zijn bandleden klaar: een bassist, drummer, harpspeelster en iemand aan het keyboard. Mooi leek het, dat muziek in dit genre toch nog plek kreeg voor authenticiteit. Toch leek er nog een tweede reden achter te zitten. Fakear als persoon zou door zijn gebrek aan charisma geen volledig podium kunnen opvullen. Hij zorgde voor genoeg interactie met zijn publiek, maar bleef op het podium toch een timide persoon die de hulp van zijn bandleden nodig had om genoeg enthousiasme en een energieke show over te brengen.
Beginnend met “Lou” uit zijn laatste album, kreeg hij al snel iedereen mee. Het leek soms wel alsof dit een concert van Flume was. Fakear maakte uitbundig gebruik van een sample, soms met dezelfde grootse gebaren als eerstgenoemde. Het leek eerder enkel voor het spektakel te dienen, dan natuurlijke bewegingen. Het gevolg was wel dat hij werd vereerd als een soort god van de elektronische muziek scene. Dit werd nog eens benadrukt nadat de band van het podium stapte bij het begin van “Something Wonderful”, één van de nummers uit All Glows dat zowat de grootste kans heeft als hit door te breken. De nummers die hij toen speelde, waren degenen waar de sampler het meest nodig was en waarmee hij de show kon stelen. Voor het overige deel van de set werden zowel oude als nieuwe nummers gekozen, maar van zijn nieuwste album werden enkel de potentiële hits gespeeld.
De vaak voorkomende fout die hij wist te vermijden, was dat hij zijn nummers niet volledig op dezelfde manier liet horen als dat ze zijn opgenomen in de studio. Hij wist er origineel in te zijn door er andere of meerdere instrumenten in te betrekken, de lengtes te doen variëren en creatieve overgangen te maken. De manier waarop ze dit brachten, voelde heel natuurlijk en toch was duidelijk dat iedereen precies wist wat zijn of haar rol was en wanneer ze dit konden uitspelen.
https://www.instagram.com/p/BiJ2vSIn13x/?taken-at=217682622
Dat Fakear gisteren een geslaagde show heeft neergezet, is heel duidelijk. Hij is zich enorm bewust van zijn zwakheden en mogelijke valkuilen, en weet die te vermijden of op te lossen. Het inzetten van een band zorgde voor de authenticiteit in het brengen van de muziek en bovendien voor het overbrengen van charisma en enthousiasme dat in Fakear alleen zou ontbreken. Hij wist het publiek te vermaken door zijn bekendste nummers en de mogelijke hits van zijn laatste album te spelen en regelmatig creatieve aanpassingen en overgangen te maken. Dit alles werd beloond door het publiek dat de Chapiteau had omgetoverd in een zomerse dansvloer.
Setlist
Lou
Karmaprana
My Own Sun
Out Of Reach
Lost in Time
Johnnae Pt. 2
Animal
Something Wonderful
Silver
La Lune Rousse
Tokara
Ankara
Bis: Neptune
Bis: Chakra
