© Arno De Pooter
Derde ronde voor wellicht één van de smerigste Gentse acts van het moment. Onmens, alias het duo Kasper Van Esbroeck (gitaar, beats) en Bert Minnaert (zang, beats), joegen ons met de betonmolens Misdracht (2015) en Witruimte (2016) de stuipen op het lijf, en bouwden sindsdien een beruchte live-reputatie op. Vandaag doen ze daar met Doopgrond (Consouling Agency, opgenomen bij Much Luv Studio) nog een klonter bovenop.
Al na een eerste luisterbeurt komt een toonaangevend verschil met de vorige platen bovendrijven. Waar diegene veel intuïtiever en rauwer klinken, vinden we op Doopgrond meer solide nummers terug, met elk een gebalanceerde sound. De mix voelt genuanceerd aan, weliswaar met de vocals en de beats op de voorgrond, terwijl Witruimte bijvoorbeeld als het ware door je speakers scheurt. Een esthetische keuze als een andere: meer noise of meer definitie? Des gouts et des couleurs.
Maar niet getreurd! Al van in het begin vangt je gehoorgang rake klappen met kleppers als “Suckling” en “Dorpshond”. Na deze welgemikte meppen tegen je tronie wordt het duidelijk hoe Onmens meer dan ooit gevarieerd uit de hoek weet te komen. Zowel op ritmisch, vocaal, als dynamisch vlak graaft het tweetal dieper, van het bijzonder sombere “Ode” tot de snedige raveparty “Earthly”. Tegelijkertijd merken we ook speelse elementen op, zoals in de gitaarlijn op “Tame”, die precies iets oriëntaals in zich heeft, of de huilende vocals in “Slave”. Bovendien maakt de aggresieve, energieke vibe die we van Onmens gewend zijn in “Blank” dan weer plaats voor een melancholische, obscure, ja zelfs fragiele sfeer. Niet elke track komt even hard binnen, maar in de plaats daarvan krijgen we dus meer diversiteit voorgeschoteld. Eerst hondsdol en witheet van woede, dan weer door de modder ploeterend en schuilend in een hoekje; Doopgrond is een ontspoorde emotionele rollercoaster door het donker heen.
Qua klank missen we soms een schuurpapieren randje, al staat het buiten kijf dat enkele nummers op deze plaat live dubbel en dik zullen overtuigen. De gevarieerde composities tonen aan dat Onmens –na twee straffe platen en nog steeds binnen die beperkte bezetting– nieuwe dingen uitprobeert én hierbij weet waar ze mee bezig is. Wie het nog niet weet kan zich vanavond laten bekeren in de Kolonie te Gent, in het gezelschap van Uniform en Wreck and Reference (evenement: klik hier).
