AlbumsRecensies

Princess Nokia – A Girl Cried Red (★★★★½): “Een hiphop-paraplu die verschillende genres overkoepelt”

AlbumsRecensies

Princess Nokia – A Girl Cried Red (★★★★½): “Een hiphop-paraplu die verschillende genres overkoepelt”

 

Princess Nokia kondigde eerder dit jaar een ‘emo’ mixtape aan. Wat we ons daarbij moesten voorstellen was tot heden een groot vraagteken. Gisteren was het dan eindelijk tijd voor dit mysterieuze project. Emo verwijst naar de typische tiener met posters uit de Joepie van Tokio Hotel en Paramore in de slaapkamer. Je kent ze wel of was er misschien zelf een. Toeval of niet, dit is de 90’s kid uit de periode waarin de gsm, waarnaar haar artiestennaam verwijst, razend populair was. Ze deelde de wereld al mee dat dit niet zomaar een versmelting van emotionaliteit en hiphop zou zijn, maar gewoonweg pure alternatieve muziek. Dit maakt ze helemaal waar in A Girl Cried Red. Op de een of andere ongelofelijk getalenteerde manier toverde de artieste allerlei genres om onder de noemer van hiphop. We zien bovendien een geheel andere Princess Nokia dan de vurige hiphopster die we eerder kenden. Dat ze niet ‘your average maingirl’ is, hadden we al eerder door.

Vorig jaar liet de 25-jarige Destiny Nicole Frasqueri de hiphopwereld daveren met haar debuutalbum 1992 Deluxe. Princess Nokia gooide hierin zestien steengoede en krachtige nummers. Harde teksten, straffe woorden en sterke rap. Ze protesteert over allerlei ongelijkheden in de wereld en roept het soms letterlijk van zich af. Haar muziek werd toen al gekenmerkt door invloeden van funk, R&B, soul, house etc., maar nu lijkt ze dit spectrum zelfs nog te hebben verruimd. Ook buiten dit album bracht het kameleon een paar nummers uit op YouTube die eerder R&B dan hiphop van aard zijn. We hoorden de zangeres dus al rappen en zingen, maar in haar nieuwste EP is ze net zoals in haar losse nummers weer helemaal overgeschakeld naar zang. Leuke afwisseling weliswaar.

Het genre van de tear drop heeft zijn ingang al reeds gedaan door de ‘suicidal’ boys Lil Peep en XXXTENTACION. De emo en goth invloeden veruitwendigen zich in trage, meeslepende elektronische sounds met zeer triestige teksten.  Dat het ondertussen als concreet apart subgenre binnen de hiphop wordt beschouwd is duidelijk. Princess Nokia gaat in deze trend verder, maar anders. Veel experimenteler door haar opvallend gebruik van de gitaar. Ook de tempo’s van haar nummers zijn eerder voortstuwend dan sleepend. Frasqueri maakte bijgevolg haar eigen interpretatie van de emo hiphop.

De cover van haar EP spreekt verder meteen boekdelen: het verbeeldt waar haar muziek inhoudelijk om draait. Een welgemeende ‘fuck you’ naar hetgeen haar verdriet brengt. Zo horen we ergens op het einde van de EP in “At The Top” de woorden ‘do you think I give a fuck, only care about myself’. Even beklemtonen hoe belangrijk ze haar onafhankelijkheid en eigen persoon vindt, moest ze gedacht hebben. Dit is bovendien het enige echte nummer waarin we een typische Nokiasound kunnen vaststellen, in zoverre 1992 Deluxe dit zou zijn. Of gewoon eigenlijk het enige nummer waar de inner-goth niet naar boven komt.

“Flowers and Rope” opent de plaat. Vrolijke beats met invloeden uit het Midden-Oosten staan het nummer bij. Om meteen naar een soort Paramorelike “Your Eyes Are Bleeding” over te gaan. Misschien is dit wel het moment waarop de eerste gefronste blikken ontstaan. Een ‘waar gaat dit naartoe’ laat ons smachten naar de volgende nummers. Dit is goed, héél goed. Het zijn weinig artiesten gegeven om zo unieke en uitlopende muziekstijlen naar de hand van een eigen karakter te zetten. Echte uitspringer is “Look Up Kid”. Harde gitaarsnaren zetten het nummer in. Wauw. Een mengeling tussen poppunk, rock en hiphop… wie doet het haar na? En het wérkt. Vlak hierna, in het midden van de EP horen we een interlude van ongeveer een minuut met enkel pure gitaarsounds. Ja, girl, we snappen het. “Morphine” doet ons verder wegdromen in de melancholie die eigenlijk wel doorheen elk nummer hoorbaar is. Duidelijk is wel dat hierin de zieligste teksten schuilen, arme Princess No. Afsluiten doet de artieste met “Little Angel” dat gaat over een queerjongen. Trage, trieste gitaren ondersteunen dit nummer. Hello Elliot Smith! Dit is dan hiphop, of noem het eerder kunst.

We zijn er zeker van dat enkel de grootste talenten in staat zijn tot zo een bijzondere verzameling van uiteenlopende nummers die toch ook enige mate van continuïteit vertonen. Een enorm sterke EP is hier duidelijk het resultaat van. Afgelopen november stond Frasqueri nog in de Brusselse Botanique met haar eerste album. Het is helaas afwachten tot Dour om haar opnieuw aan het werk te horen. We zijn alleszins nu al zeer benieuwd naar dat optreden!

Facebook / InstagramWebsite / SoundCloud

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
LiveRecensies

MIKE @ Botanique (Le Musée): Een onbezongen vedette bewijst zich onmisbaar

Als de jaren 2010 iets aangetoond hebben is het dat het internet helemaal op zichzelf in de proliferatie van muziekcarrière kan voorzien….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Jazz Brak - "SAL TYP"

Februari kent dit jaar een dagje extra en daar maakt Jazz Brak dankbaar gebruik van om de wereld te trakteren op een…
InstagramLiveRecensies

6LACK @ Ancienne Belgique (AB): Emoties aan de lopende band

De Amerikaanse Ricardo Valentine oftewel 6lack (uitgesproken als Black) komt met zijn Europese ‘Since I have a Lover Tour’ voor het eerst…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.