LiveRecensies

Amenra @ Cactus Club: Boetedoening en verlossing

© Stephan Vanfleteren

Fatum Nos Iunget. Het (nood)lot zal ons verbinden. Geen Latijnse oneliner van ene BDW maar de spreuk die de Church of Ra hanteert om hun eenheid extra in de – gitzwarte – verf te zetten. De community die rond de band Amenra gegroeid is, kunnen we bijna als een cult gaan bestempelen. Een cult die naast het lot ook vaak verbonden wordt in hopeloos uitverkochte concertzalen sinds de release van het collectief hun zesde langspeler: Mass VI . Ook wij lieten gisteren de fanatieke zoektocht naar ‘De Mol’ even voor wat die is. De groene schermen en het gevreesde rode werden éénmalig ingeruild voor de zwart – wit projecties van Amenra in de Cactus Club te Brugge. Terwijl televisiekijkend Vlaanderen de zoektocht naar de bekendste saboteur van het land verder zette, sprokkelden wij wanhopig de restanten van onze ziel terug samen.

Een in het schemerduister gehulde Cactus Club vormde het decor voor Alkerdeel. Die hebben de taak om de aanwezige zieltjes warm te houden tot Colin H. Van Eeckhout en co klaar zijn om deze te komen oogsten. De band brengt black metal aangevuld met loodzware baslijnen, scherpe riffs en drumsalvo’s waar zelfs de grootste ADHD-er geen begin aan zou zien. Wie zich gisteren in een straal van twee kilometer rond Brugge bevond, kon zich misschien luidop afvragen waar dat rommelende onweer zich toch bevond op deze zonovergoten zondag. Wij bevonden er ons echter midden in. Alkerdeel bracht een kolkende, rommelende, duistere massa aan klanken die zich genadeloos in onze gehoorgangen boorden. Althans voor diegenen die de volledige set hebben bijgewoond en konden smaken. Het vele verloop richting de bar tijdens de set was een stille getuige dat Alkerdeel geen spek voor iedereen zijn bek is.

Wanneer Amenra het podium – in alle duisternis – bestijgt en hun set aanvangt met “Boden” weerklinkt het kille geluid van metalen staven die tegen elkaar worden geslaan. We zien niemand minder dan een eenzaam verlichte Colin op zijn knieën reeds het ritme aangeven van het aankomende gevecht met zijn demonen. Zijn boetedoening en verlossing. Een hypnotiserend geluid ware het niet dat de combinatie van breekbare stiltes en een groot publiek dat zijn drank uit plastieken bekers/flessen consumeert niet aan te raden valt. Wij hoorden alvast meer het tikken van plastic dat in aanraking kwam met de grond dan de strategisch getimede slagen van Colin en drummer Bjorn Lebon. Zonde. Gelukkig werden we snel verlost door gitaristen Lennart Bossu en Matthieu Vandekerckhove die ons al snel onderdompelen in een beukende golf aan geluid.

Een golf die bij de inzet van “Plus Près De Toi” omgezet wordt in een kolkende rivier van emoties. Colin houdt zich krampachtig boven water, vecht tegen de gitzwarte stroming en klauwt in het rond alsof hij eigenhandig zijn demonen te lijf gaat. Wij laten ons echter gewillig meevoeren door de stroming die ook op het projectiescherm te zien is en laten ons onderdompelen in de duisternis. Veel adempauze wordt er ons niet gegund alvorens de band met “Razoreater” en “Diaken” een spervuur op onze ziel opent en die vervolgens door Colin en zijn messcherpe vocals aan stukken wordt gereten.

Mocht er iemand in de zaal zijn die nog had durven beweren dat Amenra niet overtuigt live, werd die persoon zijn mening alvast vakkundig platgewalst door “Nowena | 9.10” en “Children Of The Eye”. De band bewijst dat Amenra niet enkel een collectief is dat verdomd goede sludge brengt maar ook een beleving an sich vormt. Bijgestaan door bassist Levy Seynaeve op vocals brengt de band het eerstgenoemde nummer zo duivels goed dat het Vaticaan spontaan een exorcist op pad zond richting Brugge. Wij bevonden ons ondertussen in het Vagevuur en dat mag u zelfs redelijk letterlijk nemen aangezien het o zo brutaal en geniaal gebrachte “Am Kreuz” abrupt werd onderbroken door een jengelend brandalarm. Dat weerhield Amenra er echter niet van om verder te spelen en ons gratie te schenken. Onze kastijding zat erop. Onze wonden werden gezalfd en onze ziel werd met “Silver Needle. Golden Nail” als instrumenten weer bijeen genaaid alvorens de band het licht definitief laat doven en het podium verliet.

Amenra bracht gisteren een indrukwekkende set in Brugge en bewijst dat hun live reputatie uitblinkt in alle soberheid en vakkundigheid. De band slaagt erin om enkel gewapend met hun instrumenten en projecties zalen – enfin, die zonder plastic bekers toch – muisstil te krijgen, te begeesteren en het publiek in een levende metronoom te veranderen, gezien de zee aan enthousiast mee schuddende hoofden. Wij kunnen enkel stellen dat Amenra aan een opmars bezig is waar menig dictator jaloers op mag zijn en vakkundiger te werk gaat dan veel zielenknijpers. Ze slagen er in iets wat ontastbaar is tastbaar te maken. Altijd en overal.

Setlist:

Boden
Plus Près De Toi
Razoreater
Diaken
Nowena | 9.10
Children Of The Eye
Terziele
Am Kreuz
Silver Needle. Golden Nail

 

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air komt af met ruim dertig nieuwe namen

Jera on Air blijft met namen strooien. Vier dagen lang maakte het punk-, hardcore- en metalcorefestival in Limburg nieuwe acts bekend en…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop vult aan met Fontaines D.C., Romy, Inhaler, Sugababes en meer!

De krokusvakantie is voorbij, dus keert ook de organisatie van Pukkelpop terug naar het bureau. Dat betekent met andere woorden dat er…
InstagramLiveRecensies

SPRINTS + English Teacher @ Cactus Muziekcentrum: Een lesje spurten

Als twee post-punksensaties gezamenlijk de oversteek maken naar Europa, dan zijn we er als de kippen bij. En wij niet alleen. De…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.