Is het een compliment wanneer mensen zeggen dat je live beter klinkt dan op plaat? In het geval van TheColorGrey alvast wel. Na het uitbrengen van zijn debuutplaat Rebelation, is hij druk bezig geweest met het produceren van alweer twee nieuwe EP´s. Tijdens de voorstelling van zijn meest recente werk For What It´s Worth, werd duidelijk dat hij ook zijn podiumskills en live performance grondig bijgeschaafd heeft.
Vorig jaar stond Grey op het podium met een DJ en gitarist, deze keer kon hij rekenen op een vijfkoppige live band. Het podium van de Balzaal is maar net groot genoeg, maar dat maakt het extra gezellig. De interactie tussen de bandleden verraadt dat ze niet enkel collega´s, maar ook vrienden zijn. Het plezier en de zelfrelativering doorheen de show spat er van af. Dat is ook bij TheColorGrey zelf niet anders, die meteen iets wil ophelderen. ´Ik ben geen Amerikaan ofzo snapte, ik ben gewoon van Antwerpen.´ Ondanks de internationale sound en ambitie, blijft hij met beide voeten op de grond staan. Heerlijk toch, die Belgische nuchterheid.
Als we de nieuwste EP met een woord zouden moeten beschrijven, zou dat zonder twijfel funky zijn. TheColorGrey pikt er ook meteen de meest groovy nummers uit om mee te starten. “Swerve” en “The Thirst” zijn luchtige R&B nummers die een losse en dynamische sfeer creëren. Stilstaan zullen we hier niet doen. In feite is het een beetje een ´the best of´ optreden. Naast nieuwe nummers, brengt Grey ook een uitstekende selectie uit zijn vorige albums. De trots in zijn ogen wanneer de zaal meezingt met zijn hits “On & On” en “Need to Know” is bijna aandoenlijk. Als we er even bij stilstaan dat de jongeman op het podium slechts 23 jaar jong is, is de hoeveelheid catchy nummers op zijn palmares extra indrukwekkend en bewonderen we zijn work ethic des te meer.
Bij momenten krijgen we een glimp te zien van wat TheColorGrey in zijn mars heeft als het op rappen aankomt. In de verses van “The Status” en tijdens het veel te onderbelichte “Wide Awake in 2K” vliegen de woorden sneller in het rond dan we ze kunnen vatten. Dat laatste nummer wordt voor de gelegenheid trouwens in een ware rockversie gebracht. Het is gedurfd en er recht op. De oppervlakte waarop TheColorGrey kan bewegen is beperkt, maar hij smijt zijn heupen in de strijd en verleidt alle meisjes in de zaal met enkele welgemikte body rolls. Zeiden we al dat de temperaturen hoog opliepen?
Eén van de nummers die live helemaal tot zijn recht komt, is “Blackberry”. TheColorGrey maakt een omweg naar dit nummer via een reggae freestyle waar hij ook het publiek bij betrekt. De overgang verloopt vlekkeloos en alle instrumenten weerklinken precies op het goeie moment. Een nummer dat op plaat niet helemaal kan overtuigen, op zo´n manier brengen dat het publiek er bijna stil van wordt, we zijn er nog niet helemaal uit hoe hij dat nu precies geflikt heeft. Tot ons genoegen wordt ook tussenproject In Between Phases niet vergeten. Grey dropte de EP enkele maanden geleden zonder er verder veel aandacht aan te besteden, maar het geheel klinkt nochtans een tikkeltje sterker dan zijn opvolger. De artiest weet ook perfect welke songs hij er moet uithalen: door de aanstekelijke refreinen houden “Options” en “Vibes” het meezing-gehalte hoog.
Het zwoele “You Got to Show Me”, dat de voorbije weken al op de radio te horen was, kondigt het einde van de show aan. TheColorGrey zingt vol overgave en dat is in essentie ook wat hij wil dat we onthouden: dat hij een jongen met een passie is en dat het die passie is die hem al zo ver heeft gebracht. Mooi, maar voor we richting huiswaarts keren, maakt hij ons nog iets anders duidelijk. TheColorGrey maakt niet enkel soulvolle nummers en dat zullen we geweten hebben. Voor we losgaan, krijgen we eerst nog een woordje uitleg. “Jamaica” is een metafoor voor complete vrijheid, je hoofd even kunnen leegmaken op een plaats weg van alle zorgen. Het slotnummer wordt twee keer gebracht en zo eindigen we met een krachtige climax die iedereen aan het springen krijgt.
De waarheid is dat Grey ons een uur lang heeft meegenomen naar zijn Jamaica. Straf hoe hij samen met zijn live band zo moeiteloos een publiek kan inpakken. We kunnen het deels wijten aan het feit dat hij er zijn sterkste nummers uitgekozen heeft, maar stiekem weten we dat hij elk nummer op dezelfde manier kan neerzetten. Het buitenland lonkt, hopelijk weet Will Michiels binnen een paar jaar nog dat hij gewoon uit Antwerpen komt.
Setlist:
