InterviewsUitgelicht

Interview Unknown Mortal Orchestra: “Misschien kom ik wel met een Vietnamees getinte plaat”

InterviewsUitgelicht

Interview Unknown Mortal Orchestra: “Misschien kom ik wel met een Vietnamees getinte plaat”

Op zes april komt het vierde album van de Nieuw-Zeelandse band Unknown Mortal Orchestra uit. Sex & Food klinkt in eerste instantie wel wat anders dan het vorige album Multi-Love, met dank aan enkele luide gitaren, maar de herkenbare sound blijft wel behouden. Met een nieuwe bezetting van de band en een wereldwijde tour in het verschiet, lijken frontman Ruban Nielson en co helemaal klaar om een vernieuwde UMO voor te stellen aan de fans. Wij zaten samen met Ruban om het eens over dat nieuwe album te hebben

Het nieuwe album zal Sex & Food heten, heeft dat iets te maken met jouw levensstijl?

Het zou moeten gaan over ieders levensstijl. Het voelt tegenwoordig erg vreemd aan om in Amerika te leven. Zelfs wat zwaar, met de opkomst van extreemrechts en dergelijke dingen. Op dit moment een album maken, zou ervoor zorgen dat die ernst op één of andere manier op dat album zou terechtkomen. Door het album zo te noemen, wil ik dat proberen tegen te houden en er niet een of ander politiek-getint album van maken. Sex & Food was gewoon een manier om iets te maken dat een lichte, positieve gedachte in je hoofd zou steken wanneer je het voor het eerst leest. Soms lees ik eens iets over mezelf dat ik te serieus of depressief zou zijn, wat ik niet ben. Daarom wou ik het album een naam geven die licht en dom zou zijn. Want dat is hoe ik wel ben. Ik ben gewoon een simpel persoon.

Hoe verliep het proces om het album op te nemen verspreid over al die locaties?

De laatste twee albums heb ik gemaakt in mijn kelder. Ik was die omgeving na een tijd gewoon beu en ik voelde me eenzaam. Dus had ik het idee om andere plaatsen uit te proberen. Als eerste ging ik ging naar Reykjavik. Ik reisde daar rond en schreef wat. Toen ging ik terug naar Portland voor een tijdje om te werken en terug eenzaam te worden. Ik vond het verhaal van David Bowie en Iggy Pop die naar Berlijn gingen om nummers op te nemen erg leuk. In die tijd zaten ze daar dicht bij de Berlijnse Muur. Ik wou op zoek gaan naar het hedendaags equivalent van die muur.

De grens tussen Noord en Zuid-Korea kun je beschouwen als de moderne versie van de Berlijnse muur. Ik vond een studio in Seoul die het dichtst was bij de muur. Wat me opviel is dat de mensen daar helemaal niet bang zijn van Noord-Korea. Het was een hele mooie ervaring, zeker omdat er nu zoveel hysterie is rond Noord-Korea. Erna ging ik weer terug naar Portland voor een tijdje. Vervolgens dacht ik veel aan de gitaar, die ik wou terugbrengen in mijn muziek, omdat er in het laatste album vooral synths aanwezig waren. En toen moest ik denken aan Jimi Hendrickx. Maar naar waar moest ik gaan om zijn invloed naar boven te halen? Ik vond het te saai om naar Electric Lady, zijn studio in NY, te gaan. Toen dacht ik aan de eerste keer dat ik van hem hoorde, en dat was in een film over de oorlog met Vietnam. Zo kwam ik op het idee om naar Vietnam te gaan.

Het was er zo warm dat we elke dag doorweekt van het zweet toekwamen in de studio. Als het al bijna te warm was om muziek op te nemen, hoe moet dat dan niet geweest zijn om een oorlog te voeren? Het was best cool om op een plaats te zijn die effectief van de Verenigde Staten gewonnen hebben in een oorlog. Al die verschillende gevoelens, invloeden, andere gedachtengangen enzovoort waren zeer nuttig tijdens het opnemen. We hebben zelfs wat muziek opgenomen met plaatselijke straatmuzikanten waar we mee bevriend zijn geraakt. Het is een soort van krautrock en misschien brengen we het dit jaar ook wel nog uit.

De laatste plaats waar ik naartoe ging was Mexico-Stad. Ik wou het album daar echt afmaken en alle vocals in orde brengen. Toen we daar waren, was er een grote aardbeving en konden we niet naar de studio en ook niet terug naar onze Airbnb, we zaten vast in het park. Na een tijdje kwamen vrijwilligers voorraden brengen naar dat park. Toen ze spullen aan het uitladen waren, was een van de leidinggevende vrijwilligers erg blij met de hoeveelheden die ze hadden en hij riep heel luid “Viva la Mexico” en het hele park was een seconde ongelooflijk gelukkig. Dat zinnetje belandde uiteindelijk in een van de nummers. Het was dus wel inspirerend, ook al zijn we erg bang geweest tijdens die momenten. Erna ben ik terug naar huis gegaan en heb ik het album afgemaakt. Ik ben wel bang geweest dat de aardbeving het proces zou vertraagd hebben, maar dat was uiteindelijk nauwelijks het geval.

Heeft het nummer “American Guilt” te maken met enige schuld van Amerika tegenover landen waar je het album opgenomen hebt?

Toen ik het nummer schreef, was die schuld iets wat ik persoonlijk voelde. Ik ben nu ongeveer tien jaar in Amerika. Hoe meer ik over de cultuur daar leerde, hoe schuldiger ik me begon te voelen. Belastingen betalen om oorlog te voeren en dergelijke, dat voelt vreemd aan. Nieuw-Zeeland was relatief gezien wel vredevol. Maar ik voel op die manier wel enige schuld door belastingen te betalen ten voordele van dat systeem. Zeker omdat ik Amerika veel verschuldigd ben omdat ik hier mijn carrière gelanceerd heb.

Is dat waarom je op die locaties het album opgenomen hebt? Om ze als Amerikaan iets terug te geven?

Ik denk van niet, ik probeerde geen statement te maken. Ik wou gewoon naar locaties gaan die me zouden inspireren. Vaak had ik geen idee waar ik mee bezig was. Het houdt nu meer steek dan het toen deed. Op het moment zelf waren het rare ideeën maar nu voelt het natuurlijk aan en klinkt het logisch. Maar echt een samenhangend motief, dat was er zeker niet.

Vind je het belangrijk om politieke zaken te verwerken in je muziek?

Ik heb echt geprobeerd om ervoor te zorgen dat die zaken geen onderdeel van het album werden, maar ik wist dat ze er wel zouden insijpelen. Ik was er wel van bewust dat ik per ongeluk politieke zaken zou vermelden, maar dan is het wel betekenisvoller. Ik wil niet zomaar politieke statements gaan verzinnen. Maar als ik doe wat ik normaal doe, gewoon nummers schrijven, dan komen er wel dingen naar boven uit mijn onderbewustzijn. Dat is meer waard.

Dus je gaat helemaal geen statements maken?

Nee, maar ik ben erg bezorgd om al die zaken hoor. Ik vraag mij soms gewoon af hoe het album over tien jaar zal klinken en ik wil dat ik naar mijn eigen album kan luisteren zonder beschaamd te hoeven zijn, of dat het gedateerd zou zijn. Als het nu te relevant zou zijn, is het over tien jaar waardeloos. Daarom dat ik ook dacht aan de oorlog in Vietnam. Amerikaanse politiek is niet alleen Trump, die dingen zijn van alle tijden, zelfs Obama heeft zoveel bloed aan zijn handen.

Je zei al dat je de gitaar wou terugbrengen. Is dat het grootste verschil met de vorige albums?

De eerste twee albums waren ook vooral toegespitst op de gitaar. Op het derde album ben ik meer beginnen werken met synthesizers, en ik geraakte er geobsedeerd door. De mensen die bij de band zaten van bij het begin, misten de gitaar als middelpunt van de muziek. Het leek me wel interessant om dat terug te brengen. Er zijn wel nog steeds synths maar minder op de voorgrond.

Is het wat meer garage geworden?

Ik heb inderdaad teruggegrepen naar enkele van die aspecten. Ik wou teruggaan naar oudere zaken omdat Multi-Love disco en funk elementen introduceerde. Op dit album wou ik zwaardere gitaarrock brengen. Ook meer akoestische zaken, zoals het tweede album.

Waar haal je het meest inspiratie uit?

Ik heb geprobeerd de zaken die momenteel in Amerika gebeuren een beetje te negeren. Ik wist wel dat wat ik schreef erdoor zou beïnvloed worden op een of andere manier. Ik heb wel besloten niet te schrijven over mijn persoonlijk leven en liefdesleven. Bij het laatste album had ik wat het gevoel dat de verhalen van mijn leven het album overnamen. Deze keer wou ik het album voor zichzelf laten spreken, er zitten wel verhalen in maar ik wil niet de hele tijd over intieme zaken spreken.

Enkele nummers verwijzen naar Griekse mythologie, is dat een toeval of heb je dat met opzet gedaan? 

Ik was in Madrid en mijn favoriete schilderij, “Saturnus, zijn zoon verslindend”, hangt daar. Ik vond dat wel een cool verhaal. Ik steek altijd wel verschillende mythologieën in mijn teksten, ze sluipen er op een of andere manier wel altijd in. Ik vind mythen best wel interessant. Ook op het vorige album maakte ik onder andere een referentie naar Valhalla. Hybris gaat meer over Amerika, het is Amerika’s god op dit moment, Chronos gaat over tijd en iedereen opeten. Het is eigenlijk niet geheel bewust gedaan, maar zo belangrijk is het ook niet.

Hoe hard kijk je ernaar uit om weer te touren?

Ik ben erg opgewonden omdat ik een nieuwe band heb samengesteld. Jacob, de bassist, is er altijd al geweest, maar de rest verandert steeds. Mijn broer, die geholpen heeft dit album en het vorige te maken, is mijn favoriete drummer. Hij komt mee touren met ons. We hebben ook een nieuwe pianist gevonden. Dit jaar hebben we al enkele keren gerepeteerd en we hebben één show gedaan met de nieuwe band en dat was heel tof. Ik denk dat dit de beste versie van de band is tot nog toe.

Waarom is dit de beste band tot nog toe?

Ik ben erg tevreden geweest met elke bezetting van de band, ik heb aan iedere formatie goeie herinneringen. Ik heb het geluk gehad om samen te spelen met enkele geweldige artiesten. Maar omdat Kody, mijn broer, deze keer de drummer is, verheug ik mij er nog meer op. En de nieuwe pianist is een van de beste muzikanten die ik ooit heb ontmoet. Hij zit nog een niveau hoger dan de rest van de band. Hij zet ons aan om zo goed mogelijk te zijn als we maar kunnen.

Is de band nu ook nog muzikaal beter, onder andere door de pianist?

Ja, dat is zeker waar. Maar een band is ook maar zo goed als hun communicatie. Na de eerste show voelde het wel erg goed aan. Maar elke bezetting was altijd de perfecte voor dat eigenste moment. Het heeft altijd goed gewerkt. Ik denk dat dit nieuw album gewoon een speciale bezetting nodig had. Ik ga iedere keer naar andere kwaliteiten op zoek in muzikanten, daarom veranderen de leden zo regelmatig.

Ben je een moeilijk persoon om mee samen te werken?

Nee, dat denk ik niet. Je zou het hen moeten vragen maar ik denk echt van niet. Als er dan toch iets moeilijker is, dan is dat omdat wij meer touren dan andere bands, dat maakt het wel moeilijk omdat we best een brutaal schema hebben. Jake en ik zijn echt geobsedeerd met touren en hard werken, dat is niet voor iedereen weggelegd. Ik denk wel dat de huidige band het een tijd zal volhouden. Maar soms is het wel leuk om van bezetting te veranderen.

Hoe is de relatie met je ouders momenteel?

Mijn vader kwam naar Vietnam, waarschijnlijk omdat ik wou dat hij een coole vakantie zou hebben. Mijn moeder en ik komen goed overeen, maar ik zie haar niet zoveel en erg close zijn we ook niet. Mijn vader is niet echt als een vader, maar meer als een vriend. Hij gedraagt zich als iemand van jonge leeftijd. Hij slaapt met vrouwen wiens leeftijd dichter aanleunt bij de mijne dan bij die van hem. Het is best cool om zo’n vader te hebben.

Wat hoop je nog te bereiken met Unknown Mortal Orchestra?

Mijn broer en ik hebben nog nooit samen in een band getourd, omdat we vroeger niet goed overweg konden met elkaar. Het feit dat hij nu bij de band komt is hetgeen waar ik nu het meest opgetogen over ben. Het zou leuk zijn om gewoon samen voor uitverkochte zalen te spelen en wat succes te hebben. Misschien zelfs op tv te komen in Amerika en naar mijn broer te kijken en te kunnen zeggen dat we het gehaald hebben. Zeker ook omdat ik weet dat hij heel veel van mij zag toen hij nog in Nieuw-Zeeland zat en wat gefrustreerd was dat hij er niet bij kon zijn. Samen touren met hem is dus wel mijn grootste doel op dit moment. Hopelijk kunnen we ook een soort van livefilm maken van de band, dat lijkt me ook wel leuk.

 

Sex & Food komt uit op zes april via Jagjaguwar.

Op 28 mei is Unknown Mortal Orchestra te zien in de Ancienne Belgique.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Unknown Mortal Orchestra, Waxahatchee, Bazart en nog drie nieuwe namen voor Cactusfestival!

We zouden het haast niet voor mogelijk achten, maar Bazart heeft nog nooit eerder op Cactusfestival gestaan. En daar komt binnenkort verandering…
InstagramLiveRecensies

Best Kept Secret 2023 (Festivaldag 1): Stralend van start

Al voor de negende keer trekken fans van alternatieve muziek naar de Beekse Bergen, waar het festival Best Kept Secret al lang…
InstagramLiveRecensies

CORE Festival (Festivaldag 2): Hoog- en laagspanning

De tweede dag van CORE Festival begon nog warmer dan de dag ervoor. Opnieuw werden we getrakteerd op een divers programma met…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.