Zijn laatste EP verklapte het al een beetje: met In Between Phases maakte TheColorGrey slechts een tussenstop tussen twee grotere projecten. Lang bleven we dan ook niet op onze honger zitten na dat tussendoortje. Nog geen jaar na zijn sterke debuut Rebelation brengt de jonge Antwerpenaar alweer nieuw werk uit in de vorm van een EP getiteld For What It’s Worth. Acht nummers waarop TheColorGrey lijkt te experimenteren met een nieuwe sound.

Op de vorige EP In Between Phases, niet meer dan vijf tracks lang, leerden we al een andere TheColorGrey kennen. De goofy jongen die we zagen in de videoclip van “Need to Know” maakte plaats voor een gevoelige ziel die zijn gedachten van zich af zong en heel wat aanstekelijke vibes verspreidde. De vibes zijn hier zeker opnieuw aanwezig, maar het aanstekelijke missen we een beetje. Zelf gaf Grey al aan dat hij op muzikaal vlak verschillende dingen wil doen en geen label plakt op wat hij maakt. Duidelijke taal, ondertussen ook duidelijk weerspiegeld in zijn diverse projecten.

Rustig beginnen, moet Grey gedacht hebben. De slepende instrumentals en trage zang op “Couldn’t Have Been More Wrong” doen ons nog niet meteen wegdromen of ritmisch meeknikken op de beat. Het klinkt een tikkeltje donkerder dan wat we gewend zijn en dat is even aanpassen. Het nummer gaat over zijn come-up en als een volleerde rapper maakt TheColorGrey trots referenties aan zijn hometown. “I’m from the Twerp bruh, I don‘t mean to brag, it‘s unseen, it‘s unheard bruh.” Amerikaanse hiphop is onmogelijk los te koppelen van de befaamde East Coast, wij hebben met Antwerpen City zo stilaan onze eigen versie. Ondertussen brengt “Swerve” de groove in de plaat. Het lijkt het begin van een constant balanceren tussen uptempo en downtempo melodieën.

Wat TheColorGrey zo uniek maakt is niet enkel zijn vlotte rap en dromerige zang, maar ook de muzikale productie. Met diepe bassen, subtiel slagwerk en enkele rake gitaarakkoorden creëert hij een gelaagde achtergrond die zijn stem ondersteunt en soms zelfs durf te overklassen. Dat is de rode draad doorheen zijn werk, dat soms jazzy klinkt, soms melancholisch en soms gewoonweg heerlijk uitdagend. Tegen de tijd dat we bij “The Status” aanbeland zijn, is het meeknikken al een automatisme geworden. Toch klinkt de EP op zijn geheel een tikkeltje minder catchy dan de vorige albums. De instrumentals hullen de nummers in een old-school R&B jasje, wat de flow ook een pak minder strak maakt. TheColorGrey is op z‘n best wanneer hij een ritmisch refrein combineert met snelle stukken rap; op For What It‘s Worth krijgen we daar slechts fragmenten van te horen.

Zelf heeft Will Michiels Congolese roots, maar op “Jamaica” neemt hij ons even mee naar het land van reggae-legende Bob Marley. Niet dat het nummer ook maar enigszins binnen die muzieksoort ondergebracht kan worden. Van alle nummers op de EP is dit het nummer dat het dichtst aanleunt bij een banger – hiphoptaal voor een lied met een harde beat waarop het onmogelijk is stil te blijven staan – en het zal live vast enkele potten breken. Grey rapt zich met verschillende toonhoogtes een weg door de diepe bass, vertraagt even en gaat dan los in het refrein. ‘Tell ‘em we up in Jamaica bruh!’. Heerlijk knallen.

TheColorGrey rapt en zingt in essentie over dezelfde onderwerpen als andere hedendaagse hiphop artiesten – carrière, roots en vrouwen, what else – maar doet het net dat tikje frisser en meer funky klinken. “The Thirst” gaat over niets meer dan booty calls in het midden van de nacht, maar als je niet aandachtig luistert, zou je het zonnige nummer zonder enig vermoeden vrolijk meezingen. Lead single “You Got To Show Me” is het laatste nummer op de plaat en bezit precies dat catchy kantje dat wat afwezig is op de rest van de EP.

Wat we zo leuk vinden aan TheColorGrey is enerzijds zijn speelsheid en anderzijds de persoonlijke, herkenbare teksten. Hip hop is misschien wel het muziekgenre waarin het meeste belang wordt gehecht aan het verhaal dat je vertelt. Doordat de boodschap hier wat vaag blijft, is het conceptuele verhaal niet zo sterk als in zijn vorige, kortere EP en al zeker niet als op zijn debuutplaat. Dat is jammer, maar Grey heeft bakken krediet bij ons: hij bewees allang dat hij geen eendagsvlieg is en niet elk project kan nu eenmaal even sterk zijn. Iets vertelt ons ook dat de nummers live misschien wel helemaal tot z’n recht zullen komen. 

Vanavond stelt TheColorGrey zijn nieuwe werk voor in een uitverkochte Trix in homebase Antwerpen, daarna kun je hem nog live aan het werk zien in Vooruit (Gent), Botanique (Brussel), Paradiso (Amsterdam) en het Depot (Leuven). Info en tickets vind je hier.