AlbumsRecensies

Editors – Violence (★): Overbodig

Editors komt met een nieuw album op de proppen. Op zich goed nieuws denk je dan. Een gevestigde waarde in het contemporaine muzieklandschap, zeker als je kijkt naar het aantal passages op onze eigen hoogmis – Werchter. Maar dan komt dat album zelf ook nog. Laat het net daar mis gaan. De bedoeling van albums – en dat ontgaat zelfs critici niet – is dat er iets onbedwingbaar moet gedeeld worden met de wereld. Violence lijkt eerder inhoudsloos.

We trappen Violence op gang met het generische “Cold”. Liftmuziek. Hierop volgt “Hallelujah (So Low)“, dat nog leuk begint en dan explodeert in stadium-rock waaraan Muse zich zelfs niet zou wagen. De fade-out doet ons denken aan intro’s van niet nader genoemde rap-rockers van begin de jaren 2000. Wanneer bij de volgende song “Violence” er op een Regi-beat losweg de zin ‘At night, the worst will come to you’ gezongen wordt – binnen de eerste minuut nota bene – haken we al af. En nee, het refrein kon daar niks meer aan veranderen. De strofe na het refrein is gewoon een letterlijke herhaling van die voor het refrein. Kom op Tom, kom op. Wel een goede baslijn, die er door de nauwgezette aandacht voor de productie goed uitkomt. Als het dan al eens goed is, moet het ook gezegd worden. Waarom dit liedje dan weer zes minuten moet duren en zichzelf nog eens herneemt, weet niemand.

“Darkness at the Door” begint echt veelbelovend. Tot de strofe begint. Die had niet gehoeven. Het refrein is leuk maar had beter geschreven geweest en daarna verkocht aan een jonge en geloofwaardige groep zoals The Lighthouse (die zulk spul geloofwaardig, jong en fris zouden kunnen brengen). We weten niet of we dit al dan niet geloven van een inmiddels 37-jarige Smith. Misschien gaat dit liedje de ietwat generische toer op, maar misstaan op een festival zal het allerminst.

“Nothingness” en “Magazine” zijn deels gewoon blatante kopieën van onze eigen Oscar and the Wolf – maar dan bij daglicht – en misschien had Editors dat gewoon maar best niet gedaan. Het refrein van “Magazine” miskent de eigen voorgeschiedenis van Editors niet, maar wat er daarna komt – een soort heroïsche synthesizer vermengd met koorzang ?! – doet toch wenkbrauwen fronsen.

Blijkbaar was er plaats over op de plaat want het liedje dat door ONS BELGEN eigenhandig de hit charts ingestuurd werd, wordt gewoon lekker makkelijk in een studio versie (met wat extra productie) nog eens op deze plaat gezet. Eenvoudig verdiend heet dat dan, nee?

“Counting Spooks” kan met haar trage, slepende drumbeat – nog maar eens – niet echt een meerwaarde toevoegen aan deze plaat, die van deze soort songs toch al serieus verzadigd is. Wacht, ook dit lied herneemt zichzelf en verandert halfweg naar een trendy dancefloor-filler die eigenlijk eerder past in hippe reclame voor mannenparfum dan op deze plaat. Niettegenstaande het opkomen van deze gedachte, is dit stuk wel goed voor twee min heupwiegen. Ja hoor, dit is gewoon leuk!

Eindigen doet dit album met alweer een traag liedje dat de focus legt op de toch wel sterke stem van Tom Smith. Met een verwarrende drumbeat die wel al eens aan Aphex Twin doet denken en steelpans die zo uit de studio van Hot Chip gestolen zouden kunnen zijn, probeert men dit liedje op te leuken maar zoals steeds geldt: de onderliggende song doet nog steeds het meeste, hoe goed de productie ook moge zijn. En die song is ook hier afwezig.

Laat dit het relaas zijn van het hele album. Editors weten zelf ook wel wat hun sterke punten zijn: de productie en de sterke stem van Tom Smith. Die productie hebben ze voor dit album te danken aan Blanck Mass die zijn stempel duidelijk drukte. Dit album, globaal genomen, bevindt zich ver onder de standaard die Editors voor zichzelf heeft gezet, ondanks alle moeite en werk die er hoogstwaarschijnlijk werd ingestoken. Eén slecht en bijna betekenisloos album uitbrengen is soms niet slecht, alle groten hebben ooit slechte albums uitgebracht en nu ook Editors. Maar laten dat er alstublieft niet meer worden.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Editors laatste headliner Live /s Live 2024

Na Editors als headliner te hebben gezien op Hear Hear, leek het erop dat de Britten zelfs in hun geliefde België aan…
InstagramLiveRecensies

Editors @ Sportpaleis: Sluipt de sleur in het droomhuwelijk?

Editors en België, een geslaagd huwelijk dat al meermaals werd beklonken op de Belgische festivalweides. Wie vorig jaar tevergeefs voor de gesloten…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Editors, De Jeugd Van Tegenwoordig, Froukje en meer naar Paaspop 2024

Het Nederlandse Schijndel mag zich weer klaarmaken voor een van de gekste festivaldriedaagses van de lage landen. Paaspop heeft zich door de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.