InterviewsUitgelicht

Interview Fleddy Melculy: “Amuseert u en blijf voor altijd jong”

InterviewsUitgelicht

Interview Fleddy Melculy: “Amuseert u en blijf voor altijd jong”

Enkele weken geleden verscheen het tweede album van Fleddy Melculy. Een dubbelaar met maar liefst 22 nummers, en op de deluxe versie nog eens acht extra. De band wist er mee een nummer één plaats te bemachtigen in de Ultratop en speelde zelfs in Van Gils & Gasten, de laatavond talkshow op één. Een metalband die dat verwezenlijkt, het is nog niet vaak gebeurt. De band is nu ook volop aan het touren weet de ene na de andere show uit te verkopen. Fleddy Melculy is hot, hoog tijd dus dat we de man waar het allemaal rond draait, Jeroen Camerlynck, eens wat vragen stelden. Het ging over de maatschappijkritische teksten van de band tot het onverwachts succes.

Toen je enkele jaren geleden op het idee kwam om Fleddy Melculy op te richten, had je toen ooit gedacht dat je een tweede album ging uitbrengen?

Nee, Fleddy Melculy is begonnen zonder plan. Wanneer “T-shirt van Metallica” online werd gegooid, was het enige plan om met dat nummer enkele optredens binnen te halen. Het verwachtingspatroon van de Belgische muziekscene is op dat moment heel laag. Dat komt omdat je dan al vier albums uitbracht met een andere band waarmee je zeer veel deuren tegen je neus kreeg. Dus er was geen plan en plots ontploft dat en moet er opeens een plan zijn. Het lijkt een coole uitdaging om daar iets mee te doen. Je begint er heel hard aan te werken en nu zijn we hier met onze tweede plaat.

Heb je ooit spijt gehad van de bandnaam?

Nee, want ik vind dat een steengoeie naam. Ik ben dat eens tegengekomen en dat is zodanig onnozel dat je het niet meer vergeet, maar ondertussen blijft het gigantisch moeilijk om dat deftig uit te spreken. Trouwens de grootste rockbands hebben ook een onnozele naam hé! Ik wil niet zeggen dat wij een grote rockband zijn, maar de bekendste groepen hebben toch ook onnozele namen. The Beatles, de kevertjes en The Rolling Stones, de rollende stenen. En ja, de muziek maakt de naam ook hé.

Op zich nemen jullie jezelf niet al te serieus als band. Denk je dat dit de sleutel is tot jullie succes?

Ik denk vooral dat we op de juiste plaats op het juiste moment waren. Pas op hé, we hebben al duizend keren nagedacht over het ‘waarom’ van ons succes. Ik denk dat het een beetje de tijdsgeest is van oude metalbands die een revival maken en opeens terug op grote festivals staan. Neem nu vorig jaar op Rock Werchter… System of A Down of Prophets of Rage dat eigenlijk Rage Against The Machine is, Blink 182, Linkin Park echt een revival. Dat heeft daar mee te maken en je ziet dat het daarvoor nog niet op die manier gedaan was. Je had wel de Heideroosjes of Belgian Associality, maar dat is niet exact wat wij doen. Dat maakt dat het is opgepikt denk ik. Het feit dat we nu staan waar we staan, is doordat we super hard gewerkt hebben. We zijn er ook helemaal voor gegaan. Dat is niet te onderschatten, want het is niet gewoon geluk hebben dat Studio Brussel je single draait. Dat is ook omdat je fucking veel tijd steekt in filmpjes maken en online media creëren gewoon omdat ik dat zelf plezant vind. Zo krijg je fuzz rond de band en krijgt het naam.

De muziek die je maakt is een soort van hardcore metal dat eigenlijk niet zo toegankelijk is voor een groot publiek. Je maakt dat zelf eigenlijk populairder bij een groter publiek. Hoe sta je daar zelf tegenover?

Het is zo zoals je zegt blijkbaar, ik heb het al meerdere keren gehoord. Nu, het blijft wel hard hé. Het blijft natuurlijk metal en hardcore en er zullen altijd mensen zijn die, of het nu Nederlands of Engels is, het maar niets zullen vinden omdat de muziek hen niet ligt. Ik merk wel dat wij heel wat kinderen als fans hebben. Dat had ik ook nooit verwacht wat waarschijnlijk komt omdat het in het Nederlands is. Het is hapklaar, het is grappig en er zijn heel wat kinderen die dat de max vinden. Op dat vlak zijn we het publiek aan het verbreden. Vinden wij dat erg? Nee, wij vinden dat super cool. Wij bereiken van drie tot zeventig bij wijze van spreken en als je dat kan zeggen is dat heel mooi. Voor de rest denken wij daar allemaal niet over na. Wie daar een probleem mee heeft, of kritiek op heeft, moet zich afvragen waarom hij daar überhaupt kritiek op heeft. Ofwel is dat jaloezie ofwel is dat om een reden die ze zelf niet kunnen uitleggen. Als je als band muziek speelt, dan wil je toch optreden voor veel volk en gehoord worden? Of moet je zeggen tegen de radio dat je liever wilt dat ze je niet spelen?

Je zegt dat ook op een song op de nieuwe plaat. Je hebt op “Zijde gij hier nu nog?” zelfs kritiek op de haters. Is dat jouw manier van met kritiek op je muziek omgaan?

Er zijn mensen die met een knipoog zeggen: “We zullen wij wel jarenlang serieuze metal maken en jij maakt dan iets voor te lachen en je wordt direct opgepikt”. Wat wil je nu dat ik daar op antwoord? Ik weet ook niet waarom dat is opgepikt op dat moment en ik weet ook niet waarom dat van hun niet opgepikt is. Het is een nummer om de haters lik op stuk te geven; ‘Nee, ik ben hier nog altijd, haha!!’ Je kan dat nummer in twee richtingen keren hé “Zijde gij hier nu nog”, ze kunnen dat tegen mij zeggen, maar ik evengoed tegen hen. Zij zijn ook nog altijd aan het luisteren en ze vormen er hun eigen mening er over. Ik heb ze dus liggen.

Krijg je dan ook veel kritiek op sociale media?

Veel, maar ik vind dat het heel goed meevalt. Als je, ik zeg maar iets, op honderd mensen zijn er tachtig die het goed vinden, twintig die het niet goed vinden. Van die tachtig ga je zoveel procent hebben die het ook kenbaar gaat maken en van die twintig dus ook, dat hoort er gewoon bij. Je hebt mensen die dat nodig vinden om te zeggen dat ze het steengoed vinden en je hebt andere mensen die het nodig vinden om je uit te schelden zonder dat ze je kennen. Daar gaat “Moeidunietdotcom” dan weer over. ‘Het Laatste Nieuws’-comment-sectie-mensen zijn dat hé. Ge kunt u beginnen afvragen: Wat is het gevaarlijkste; – pas op, het zijn zware stellingen -aanslagen van terroristen en dat iedereen de dag erna staat te rouwen, samenhorigheid wilt, een witte mars en een unity wilt. Dan kom je thuis en kruip je achter de computer en begin je iedereen uit te schijten en evenveel haat te tonen tegenover elkaar dan als die terroristen doen. Dat is wat we tegenwoordig zien in de media en op social media. Vrije mening is super belangrijk, maar we moeten er dan wel rekening mee houden dat idioten en slechten dat ook hebben.

Nu vind ik dat erg, natuurlijk vind ik dat erg. Dat is net alsof ze over je ‘kleine’ zeggen ‘amai, wa ne lelijke!’ (lacht). Ge vindt dat niet tof en ik vind het alleen zeer laag als het bijvoorbeeld collega muzikanten zijn. Mensen van andere bands heb ik bijvoorbeeld ook al eens gezien toen ze zich verlaagden om een andere band uit te schijten. Dan denk ik van “Gasten waar ben je eigenlijk mee bezig”.

Het zijn allemaal situaties waarin iedereen zich kan herkennen. Zou dit ook een reden zijn voor het succes van jullie muziek?

Dat komt omdat het in Nederlands is en hierdoor dichter bij de mensen staat. Ik denk dat heel wat mensen zichzelf inderdaad herkennen in bepaalde situaties. Nu, waarom is dat in deze band wel en in een andere groep niet? Omdat het niet te vergezocht is en meer alledaags is. Dan kom ik op een nummer zoals “Ik hou van U en ik haat U” waarop ik bands op de korrel neem die in het Engels zingen, waar ik niets op tegen heb. Ik stel hen gewoon de vraag: “Waarom doe je dat?”. Ze moeten daarna niet afkomen dat ze niet worden opgepikt hé omdat mensen misschien niet snappen waar het over gaat of net te oppervlakkig is. Ik scheer ze natuurlijk niet allemaal over dezelfde kam, maar er zijn natuurlijk een paar bij waarmee ik plat van het lachen lig.

Het album heet de Kerk Van Melculy, je zegt ook dat de fans jouw apostelen zijn, zie je de band als een soort religie?

Pff, dat is een zeer zware veronderstelling. Religie, ik heb al een probleem met het concept alleen al. Voor Fleddy kan ik wel zeggen dat we het zelf heel cool vinden om te doen, en als andere mensen zich daarin kunnen vinden en zich daarin kunnen uitleven of herkennen, dan is dat mooi meegenomen. Ik wil er geen sekte of religie van maken. Amuseert u en blijf voor altijd jong, veeg je gat aan wat anderen zeggen en neem jezelf niet te serieus. We nemen het zelf wel serieus anders zouden we hier niet zitten, maar neem alles met een korrel zout.

Het album is opgedeeld in opus I en opus II, zie je jezelf als een hedendaagse componist?

Waarom is een metal groep minder componist als een Jeff Neve bij wijze van spreken? Het is niet omdat het klassiek is dat je dan enkel componist mag gebruiken. Ik vond het vooral grappig om in die kerktermen en dat religieuze te blijven. Het klopt ook niet want Opussen zijn eigenlijk één stuk, bij ons zijn het elf tracks. Maar het stond eigenlijk gewoon mooi. (lacht)

Op het vorige album stonden de nummers bol van maatschappijkritiek, ook hier is dit niet anders. Er zit wel nergens een kritische politieke nood in. Heb je nooit de nood om daar iets over te schrijven?

Absoluut niet. Ik distantieer mij daar ook helemaal van. Ik heb geen zin om daarover te beginnen zingen, maar toen de plaat klaar was en we lieten ze horen aan mensen die we goed kennen, dan kregen we vaak te horen dat hij serieuzer is dan de eerste. Toen zei ik “Jamaja, er staat wel een nummer op waarbij twee robotten seks hebben met elkaar hé”. Daarna zeiden ze vooral dat het niet serieuzer is, maar er wel scherpere kanten aan zitten. Met andere woorden de zaken waarover gezongen wordt, gaan dieper en het zijn niet altijd ‘first world problems’ meer. Het zijn verhaaltjes bijvoorbeeld “Kerk”, dat is geen probleem, maar aan de hand van een verhaal iets naar voor brengen. “Nooit meer drinken” is een kater die ik gigantisch ga opblazen. “Pinokkio” hetzelfde. Ik wilde ook niet hervallen in maatschappijkritische dingen. Ik merk wel in nummers als “Moeidunidotcom” en “Kerk” dat je met heel scherpe dingen bezig bent die vandaag de dag echt problemen geven. Geloof of trolling op het internet, dat zijn wel dingen waar mensen last van hebben.

Denk je dat hier reactie op gaat komen?

Ik denk dat we met deze plaat meer serieuze reacties gaan krijgen. Ik heb al een paar keer mogen horen dat mensen “Kerk” heel herkenbaar vonden. Bij “Brood” en “Geen vlees, wel vis” van de eerste plaat is het meer grappig. Bij “Moeidunidotcom” is dat meer over pesten en dat is serieuzer hé.

Het is natuurlijk wel een heel lang album, ben je niet bang dat het op een bepaald moment te veel zal zijn voor de luisteraar?

We leven in een Spotify gemeenschap waarin iedereen zijn eigen playlist maakt. Hierdoor brengen bands albums uit waar maar acht nummertjes opstaan. Ik heb hier nu niet over prog rock bands zoals Animals As Leaders die nummers van boven de tien minuten maken. Ik weiger daar zelf in mee te gaan en ben nog altijd van de oude stempel die overtuigd is van het principe dat een album een verhaal vertelt. Een soort van puzzel waarin elk nummer zijn plaats heeft. Ik weet dat mensen losse nummertjes gaan kopen en daar hun eigen ding mee gaan doen. Ik vind dat plezant om een lang verhaal te brengen, en het is een statement waarmee ik wil aantonen dat het nog steeds mogelijk is om een album te maken.

Welk verhaal probeer je te vertellen met dit album?

De kerk is een klein beetje de kapstok. Fleddy is aan een kruis genageld en is op zoek naar een beetje zelfrelativering. Daarmee wil ik eigenlijk aantonen dat ik de eerste ben om met mijn eigen te lachen, maar er nog steeds ben om met dat van u te lachen. Al de rest kan onze kloten kussen. Dat is wat de Kerk Van Melculy doet. Als je jezelf daarin kan vinden, ben je welkom in de kerk. Helgië is meer een aangenaam welkom, De Kerk Van Melculy zegt meer dat we er nog steeds zijn en al verder gevorderd zijn, we hebben zelfs al onze eigen kerk.

Er zitten verschillende grappige intermezzo’s op de plaat. Is dit om de luisteraar even tot rust te laten komen?

Die verplichte intermezzo’s zijn vooral om metal op de korrel te nemen. Je kent het wel, op iedere plaat staat er zo’n kei schoon ingespeeld akoestisch nummer, dat wel natuurlijk het enige nummer dat je skipt is. Je weet dat het er op staat, maar je kent het nummer niet want je hebt het nog nooit uitgeluisterd. Ik vond dat interessant om iets mee te doen. De gsm die plots afgaat, Apu die Fleddy in elkaar komt slaan en zo van die dingen. Dat maakt het zo wat luchtig.

Hoe ga je eigenlijk aan de slag om een nummer te maken? Schrijf je eerst de lyrics om er dan een stevige melodie op te zetten of doe je het omgekeerd?

Meestal is het eerst de muziek. Gewoon een uitlaatklep van wat je zelf cool vindt bij elkaar plakken. Daarna ga je aan de slag, trek je een schuif open met onderwerpen waarover je nog wilt praten en schrijf je de gepaste tekst voor een melodie. Bij sommige nummers gaat dat snel. Neem nu “De ware aard”, dat is een bruut death metal nummer, maar dat wisselt zich af met een gsm dat afgaat en dat is iets herkenbaar. Onder vrienden praat je altijd stoer, maar als de vrouw dan belt, wordt die plots helemaal soft. Iedereen kent wel van die mensen. Het leek al plezant om van die brute death metal af te wisselen met dwarsfluitmuziek en dan moet je daar zo’n soort tekst op steken.

Eén van de laatste nummers die geschreven werd, “Varken”, was een nummer die de overgang tussen Helgië en de Kerk van Melculy moest maken. Zowel technisch als songwise. “Varken” is ook één van de weinige sixstring nummers op het album. De rest is allemaal seven strings. Daardoor klinkt de plaat ook logger en zwaarder. Bart, de gitarist, had al even gezegd dat we eens een partysong, een drinking song moesten opnemen. Ik wilde niet hervallen in zo’n soort van Dropkick Murphys gedoe omdat dat al duizend keer is gedaan. Dus ik wilde dat op een andere manier doen. Een drinking song maar eerder de manier waarom je gaat drinken. Dat moest qua muziek echt een hardcore nummer zijn dat ook op Helgië kon staan. Bij “668” hetzelfde, daar wisten we dat het een single moest worden. Het is echt een eighties nummer, ook zang gewijs en qua onderwerp.

Daarop werkte je samen met King Hiss, hoe was dat?

We zijn elkaar ‘on the road’ tegengekomen, een paar shows samen gespeeld en we kwamen best goed overeen. Dat is een iets oudere metalband, dus dat klikte. Ik ben fan van Joost van King Hiss, wat hij bij Congress en Liar deed, was fenomenaal. Dus dat was meteen een reden om hen te vragen. Net zoals ik dat aan Danny van DV8 vroeg, of Urbanus of Jan De Smet. Jan van King Hiss kan ook heel goed hoog zingen en die eightiesvibe nabootsen. Tijdens het opnemen van de track zei hij ook dat hij het de max vond omdat hij alles kon doen wat hij niet mag doen bij een opname van de plaat van King Hiss. Dat is interessant om te doen voor hun als ook voor ons en ik haal daar zoveel genot van om met andere mensen samen te werken. Ik vind dat super cool.

Je hebt nu al op bijna alle festivals in België gespeeld, in de AB een festival georganiseerd, enz. wat hoop je nog te bereiken met dit project?

Mijn ambitie is om nog steeds heel coole dingen te doen. En het zou heel fijn zijn als we in Zuid-Afrika kunnen doorbreken. We hebben daar “Feestje in je huisje” gelanceerd met een Zuid-Afrikaanse zanger er bij. Dus misschien lukt het binnenkort wel om daar meer mee te doen. Dat is een heel exotisch land dus dat zou immens cool zijn. Langs de andere kant is dat ook gewoon terug van nul herbeginnen en dat is hetgeen wat mij het meeste aanspreekt. Hetgeen we met Fleddy Melculy nooit hebben meegemaakt, daar wel kunnen doen.

Wat waren de belangrijkste inspiraties voor dit album?

Wel er waren geen specifieke inspiraties, maar ik merk wel dat ik het breder heb getrokken dan op Helgië. Bijvoorbeeld “Het gat dat niet groot genoeg was” met Urbanus en Jan de Smet is een nummer dat neigt naar Faith No More, “668” is meer eighties Iron Maiden en “De ware aard” is echt brute death metal zoals Aborted of Cannibal Corpse. “Kerk” is dan weer meer sludgy, “Zijde gij hier nu nog?” gaat meer een Slipknot kant uit en “Foto van uw hoofd” meer de Soulfly en Sepultura kant. Het gaat breed en dat vind ik cool aan Fleddy Melculy. Niemand van de band gaat beweren dat we iets nieuws uitgevonden hebben, maar we gaan wel alle hoeken van de metal gaan doorzoeken en dat maakt deze band zo interessant. We blijven niet in één niche steken.

3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Graspop maakt affiche compleet met onder andere John Coffey, Fleddy Melculy en Deez Nuts

Nu het festivalseizoen bijna voor de deur staat, maken steeds meer organisatoren hun line-up compleet. Ook Graspop lost vandaag zijn laatste namen…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Murdock: 'Door de keihard evoluerende techniek kunnen we de Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omverblazen'

Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Reinel Bakole: 'Ik ben nog op zoek naar mijn publiek'

Zangeres, danseres, kunstenares… de Belgisch-Congolese Reinel Bakole laat zich niet in hokjes plaatsen. De voorbije jaren werkte ze aan het bouwen van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.