Na hun debuutalbum Heliosphere in 2015, heeft Tubelight een tweede album: Expert By Virtue, Thereof in de publieke sfeer gesmeten. Een warrige titel die ons doet twijfelen of ze nu professioneel, dan niet onbevattelijk overkomt. In dat opzicht is de titel zeer passend voor dit tweede album waarin overtuigende nummers met een hoek af toch steeds een vervreemdend en donker randje hebben. Samen met hier en daar wat aanpassingen in de bezetting heeft de band rond zanger Lee Swinnen het psychedelische gehalte, waaraan we ons in Heliosphere konden botvieren, wat ingehouden. In de plaats daarvan gaf Tubelight een nog hardere punk draai aan hun nieuwe album met de nodige scheve, stevige riffs en snijdende monologen à la Lou Reed.

“Perfect Routine” is de beloftevolle start van het album. Het nummer werd vorige week gelost met een videoclip waarvoor we qua montagetechnieken toch ons hoedje moeten afnemen. Het nummer gaat goed vooruit, met een simpel deuntje die we doorheen de dag nog vaak onbewust zullen neuriën. Zanger Lee weet in zijn stem die typische klank te leggen die ons meteen terug smijt naar de beginjaren van de punk.

Een van de sterkste punten in Expert By Virtue, Therof zijn de ijzige hersenspinsels van zanger Lee die in scherp contrast staan met het eerder opgewekte en eenvoudige gestorm van de band. Eerder ontzettende leuzes als ‘isolation beats frustration’ (“Isolation”) en ‘cut myself shaving, and I felt nothing’ (“Complexity”) geven een donker randje aan de nummers die wij wel kunnen appreciëren. De andere muzikale aspecten hoeven zeker niet onder te doen voor de zang, zo klinkt in de openende gitaren van “Isolation” een kort maar mooi eerbetoon aan The Sex Pistols subtiel door. En “LSD Coy Boy” mag dan wel klinken alsof het werd opgenomen in een rokerige hoek in een donker café, de minimale akoestische gitaar en klinkende bierflesjes bewijzen dat zelfs simpele muziek een sterke, specifieke sfeer kan neerzetten.

Na het geweld in “40 Fathoms Deep” en geestige rijmpjes gedrenkt in chaos in “Fully Automated”, komt het rustigere “Complexity”. Daarin zet Lee Swinnen, gesteund door backing vocals, het narratief in het album verder. Een bluesy gitaar zorgt mede voor een sterk refrein, waarna de boel opgedreven wordt en alles in het nummer door elkaar begint te zweven tot een turbulent einde.

In “Visi – Sonor Pt.2” horen we waar de psychedelische invloeden, die we nog in Heliosphere hoorden, plaats voor heeft moeten ruimen: vettige bluesrock riffs. Een donkerbruin refrein blijft tot op het einde doorstampen met gitaren die we evengoed bij The Black Box Revelation hadden kunnen horen. In “Reverberate/ Ribbit Parade” horen we terug wat meer punk doorklinken, totdat een scheef gaand refrein het nummer op losse sporen brengt en in een meer psychedelische richting duwt. Eindigen met een hallucinerende trip door de ruimte, het mag ook wel eens.

Expert By Virtue, Thereof gaat lichtjes een andere kant uit dan het debuutalbum van Tubelight, zonder het psychedelische genre volledig af te schrijven. Wat meer rauwe punk en hier en daar wat blues-achtige gitaren, maken, samen met de erg geslaagde half-monologen van zanger Lee Swinnen, een overtuigend album. Uitschieters als “Perfect Routine”, “Complexity” en “Visi – Sonor Pt. 2” vormen met de andere nummers een deftig parcours waardoor de kille en schreeuwerige zang van Lee ons moeiteloos begeleidt. Dit weekend is Tubelight live te zien in Antwerpen, maar eerst passeren ze vanavond In De Ruimte in Gent.

Facebook