LiveRecensies

As It Is @ Kavka: “Grote hoeveelheden oestrogeen in zwijm”


Gisterenavond waren we terug te vinden in het knusse Kavka te Antwerpen voor een topaffiche voor poppunk-fans. As It Is trapte er hun Okay-tour op gang met WSTR, Courage My Love en Grayscale in hun kielzog. Een avond vol emoties in een opgewekt muzikaal jasje. Vanaf de eerste noten van de voorprogramma’s was het duidelijk dat het gros van de zaal niet kon wachten tot de hoofdact op de planken stond en zij losten alle verwachtingen in.

Met hun tweede album Okay., dat uitkwam begin 2017, onder de arm trekt As It Is Europa en de UK rond. Sinds het vertrek van gitarist Andy Westhead staan de jongens maar met vier meer op het podium en spelen ze voor het eerst in die formatie een headline tour. Met hun uiterst meezingbare songs hebben ze toch enkele hits gescoord, zij het dan vooral in de UK.

Grayscale had de eer en het genoegen om het feestje op gang te trappen. Kavka was nog niet voor een derde gevuld, maar dat zal de jongens een worst wezen. Zonder al te veel moeite te doen zetten ze het publiek naar hun hand en werden nummers als “Palette” en “Beautiful Things” uit volle borst meegezongen en dat voor hun eerste show buiten thuisland de Verenigde Staten. Het weinig aanwezige publiek smulde en stond amper stil. Het beloofde een broeierige avond te worden. Niets was minder waar. Na de set van Courage My Love was iedereen weer in slaap gewiegd. De groep voorzag ons van een rare combo van iets wat op punk moet lijken en elektronische beats. Zangeres Mercedes Arn-Horn was allesbehalve goed bij stem en werd overstemd door haar zus achter de drums die de backing vocals verzorgde.

Niet veel later mocht WSTR proberen het publiek terug op sleeptouw te nemen, maar het kalf was al verdronken. Het merendeel van de zaal stond te wachten op de hoofdact. Ondanks de goede set, heerlijke bassdrops en het betere, motiverende trek- en sleurwerk van zanger Sammy Clifford, kwam er maar geen beweging in de zaal. Het was wachten op afsluiter “Lonely Smiles” voor WSTR zijn welverdiende respons beet had. Jammer.

Het was hopen op een magistraal As It Is dan maar om de avond nog om te keren en daar hebben wij toch ook grote ogen bij getrokken. Vanaf de eerste tonen van “Hey Rachel” veranderde de zaal in een kolkende massa die elke letter meezong. Patty Walters maakte gekke bokkesprongen en het publiek lustte er pap van. Met enkele serieuze hits werd al rap duidelijk wat de intenties waren: geen spaander heel laten van alle aanwezige stembanden.

Voor aanvang van hun laatste nieuwe single “No Way Out” riep Walters op tot een circlepit en zonder boe of ba spleet de hele zaal open alvorens nog maar één snaar aangeraakt werd. Al lachend grapte hij dat dat het grote voordeel was van headliner te zijn, dat je maar een keer hoeft te vragen om wat respons. Een vriendelijke knipoog naar de licht falende voorprogramma’s of een zware slag onder de gordel, wij laten het in het midden. Met een glimlach waar The Joker jaloers op zou zijn ging hij verder met een onvermoeibare energie. Walters ligt goed in de markt bij vrouwen tussen pakweg 16 en 22 jaar. Die doelgroep was dan ook alom vertegenwoordigd gisterenavond, maar de hoeveelheid stoere punkers en metalheads die uit volle borst stond mee te zingen met hun stiekeme ‘guilty-pleasure’ lag toch ook verrassend hoog.

Beide As It Is-albums waren goed vertegenwoordigd in de setlist. Naar het einde kondigde gitarist Benjamin Langford-Biss aan dat dit het punt was waarop ze normaal even naar de coulissen trokken zodat op handen gedragen, geblondeerde god zijn ding kon doen op zijn akoestische gitaar. Door de onfortuinlijke ligging van die coulissen (de band moet daarvoor heel het publiek doorwandelen) besloot de rest van de band er gewoon bij te gaan zitten al zaten ze rond het kampvuur. Walters kondigde nog even aan dat hij niet aan encores deed, omdat dat enkel voor coole bands is en ging daarna onverstoorbaar verder. Met “Okay” en “Dial Tones” werd een zeer smaakbare en energieke set afgesloten en onder de tonen van “We Like To Party” van Vengaboys verliet de band de zaal en kon niemand nog wegsteken dat al het aanwezige oestrogeen in de zaal geen invloed heeft gehad op zijn of haar gemoed.

We gaan niet rond de pot draaien: As It Is zette een zeer genietbare set neer die vele harten blij heeft gemaakt en vele conversaties vandaag iets minder makkelijk. De stembanden zullen serieus moeten gesmeerd worden om terug klanken te kunnen produceren die niet klinken alsof ze door schuurpapier bewerkt zijn. Daar waar de jongens op hun platen toch net iets te soft klinken, spelen ze live iedereen aan flarden. We kunnen er niet omheen dat zelfs deze beer een ‘guilty-pleasure’ armer en een goede band rijker geworden is.

Setlist:
Hey Rachel
Patchwork Love
Pretty Little Distance
Concrete
Cheap Shots & Setbacks
No Way Out
Soap
Speak Soft
Sorry
Winter’s Weather
Curtains Close
Until I Return
Austen
Often
Bitter, Broken Me
Can’t Save Myself
Still Remembering
Okay
Dial Tones

Website / Facebook / Instagram / Twitter

Related posts
LiveRecensies

Summer Gloom: Full of Hell + Spectral Wound + Primitive Man + Candy @ Kavka Oudaan: Snikhete moshpits

Is een quadrupel-affiche een ding? Volgens Kavka in ieder geval wel. Ze nodigden in samenwerking met Samhain vier spannende, zwaardere acts uit,…
LiveRecensies

ERRA @ Kavka Oudaan: Spektakel zonder waardig einde

Kavka is zichzelf de laatste jaren steeds meer op de kaart aan het zetten als het gaat om goedgevulde metalavonden. Waar eind…
LiveRecensies

Polaris @ Kavka Zappa: Masterclass in metalcore

Australische metalcore is hip de laatste tijd. Waar enkele dagen geleden Parkway Drive het dak van het Vorst Nationaal afblies, is het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.