Gisteren gaf de uit Chicago afkomstige Jamila Woods het eerste concert van haar Europese tour in de intieme Foyer van het Depot. In navolging van debuutalbum HEAVN reist ze rond om de wereld voornamelijk kennis te laten maken met haar muziek. Door middel van minimalistische neo-soul met jazzy R&B-invloeden wist ze de zaal te bekoren, maar het optreden miste overtuiging. Hierbij is meteen duidelijk dat de zangeres zich nog maar in de beginfase van haar ontpoppingsproces bevindt. Al zijn wij er zeker van dat we nog veel nieuwe muziek en grootse optredens van deze artieste mogen verwachten.
Jamila Woods vertelde ons gisteren dat ze eerst in een bandje speelde alvorens ze da stap naar haar solocarrière durfde te zetten. Ze was zeer blij om haar zelfgeschreven nummers met ons te delen van haar debuutalbum dat twee jaar geleden werd uitgebracht. Jamila verwijst graag naar de positie van zwarte vrouwen in de maatschappij en is bovendien trots op haar roots. Na een poëzieopleiding wist ze haar talent om te toveren tot progressieve emancipatorische teksten die onderbouwd worden door een liefde voor jazz, soul en R&B. HEAVN werd daarenboven ook een album vol unieke lovesongs waar ze haar eigenwaarde, achtergrond, liefde voor Chicago en verbondenheid met zwarte vrouwen in positioneerde.
Jamila’s optreden werd voorafgegaan door Poppy Ajudha. Deze muziek lag erg in lijn met wat later zou volgen. Met nog maar enkele uitgebrachte nummers staat ook de carrière van deze dame nog maar in haar kinderschoenen. Poppy’s optreden werd verwonderlijk, maar licht enthousiast onthaald terwijl ze een sterke prestatie neerzette. Het relatieve enthousiasme kan misschien gelinkt worden aan de hogere mate van alternativiteit in haar muziek, iets wat Jamila minder bezit.
Openen deed Jamila met het nummer “Heavn” dat de titeldrager van het album is. Wat meteen opviel was dat de jonge zangeres een prachtige stem heeft, maar dat die niet boven de muziek doorsteeg. We konden op bepaalde momenten niet eens verstaan wat ze zong, een jammere zaak. Was het met opzet? We weten het niet. Al is wel duidelijk dat ze het minimalistische kantje van haar nummers achterwege wilde laten door grote accenten van haar band en harde jazzy drum- en gitaargeluiden. Al bij al gaf het een andere dimensie aan haar muziek. Jamila zelf verwijst op haar website naar het belang van het minimalisme dat haar songs een uniek karakter geven, wij lijken haar hierin te steunen. Jammer dat dit wat naar de achtergrond vervaagde.
Ondanks het jammere verdwijnen van Jamila’s zang in de muziek, werd de muziek enthousiast en luidkeels onthaald. Stilstaan was geen optie, de jazzy soulvibes namen onze motoriek over zodat we de heupen stevig losgooiden. Halverwege bracht ze een nieuw nummer dat “Giovanni” zal heten, ook dit viel in de smaak. Vlak hierna volgde een cover van “Say My Name” dat gedwee overging in haar eigenste “In My Name”. Elementen als deze bewijzen dat Jamila enorm veel muzikaal potentieel heeft.
Er stond een ingetogen en charmante dame voor ons, maar helaas miste ze overtuiging. Naar het einde van het optreden toe verloor ook de zaal de focus in de muziek. Dit maakte ze geheel goed door een akoestische en doordringende versie van “LSD” te brengen dat ze schreef in samenwerking met Chance The Rapper. Voor het eerst hoorden we hoe krachtig en zuiver mevrouw Woods zong. Impressionant gewoon. Onze aandacht was er weer stevig bij, zeker na een krachtige interlude over zwart feminisme. We applaudisseerden dan ook deels ontroerd toen ze zei ‘dit is voor alle zwarte vrouwen waarmee ik me verbonden voel’.
Afsluiten deed ze opnieuw met “Blk Grl Soldier”. Deze keer overtuigender dan de eerste keer dat ze dit bracht. Het besef groeide dat een groots artieste in wording voor ons stond. Dat album was al ‘dik oké’, nu enkel nog wat verder sleutelen aan de liveperformance en we zien haar graag een volgende keer terug. Misschien wel op één van onze festivals deze zomer, wie weet. Wij genieten alleszins met volle teugen verder van haar HEAVN.
Setlist:
Heavn
Stellar
Breadcrumbs
LSD
Emerald Street
VRY BLK
Giovanni
Say My Name (cover)/ In My Name
Blk Grl Soldier
Lonely
Way Up
LSD (akoestische versie)
(Interlude)
Holy
Blk Grl Soldier (herhaling)
