LiveRecensies

Highly Suspect @ VK Concerts: Enthousiasme meets tequila

LiveRecensies

Highly Suspect @ VK Concerts: Enthousiasme meets tequila

De allereerste Belgische clubshow voor het rocktrio uit Brooklyn, de verwachtingen waren hoog gespannen. Highly Suspect behaalde faam door in twee jaar maar liefst drie Grammy-nominaties in de wacht te slepen. Als uitverkoren underdog haalde hun eerste langspeler Mister Asylum de categorie ‘Best Rock Album’, en de single “Lydia” die van ‘Best Rock Song’. Later haalde de single “My Name Is Human” van hun tweede plaat The Boy Who Died Wolf ook die categorie. Genoeg redenen om de sex, drugs, & rock ’n roll nog eens uit de oude doos te halen dus. En mag het net dat zijn waar Highly Suspect net iets te veel van gekregen heeft. We kregen een hectische show, met bizarre keuzes en te veel tequila.

Na enorm lang aanschuiven door de steegjes van Molenbeek kunnen we eindelijk binnen voor het voorprogramma. Welles, een Britse band die eigenlijk meer Amerikaans klinkt. De rauwe vocals en goeie grooves deden ons denken aan Band Of Skulls en Rival Sons. Een beetje braaf en voorspelbaar, maar een stevig draaiende rockmachine.

Tussen de twee bands door speelde een DJ op het podium zelf een fraaie hiphopset, maar de hoofdact bleef maar op zich wachten, waardoor het al snel vervelend werd. Sidenote: de DJ bleef gedurende het concert gewoon op het podium achter zijn tafel zitten, en nam er met momenten zelfs ongegeneerd een jointje bij. Rock on. Daarbovenop legde hij een plaatje op tussen elk nummer in, alsof het concert één grote mixtape was. De routine droop ervan af.

Na een kwartier hiphopschijven, en de wel zéér hautaine aankondiging (‘Are you ready to be entertained beyond your wildest dreams?’), kwam het trio eindelijk opdagen. Frontman Johnny Stevens –met ongeveer elvendertig truien aan, the real OG– gaf het startschot van “Bath Salts”, meteen geen schot in de roos. Toegegeven, het geluid zat nog niet goed en dat is hun fout niet helemaal, maar bij haast alle nummers –die voornamelijk van de eerste en meest succesvolle plaat kwamen–, kon Highly Suspect niet tippen aan hun eigen opnames. Zanglijnen werden ingekort, her en der vonden onstrakheden bij drummer Ryan Meyer plaats, micro’s werkten niet; alles voelde overhaast aan. Het publiek was echter wel mee, en tijdens “Fuck Me Up” werd er zelfs even gemosht.

Voor het eerste solide nummer moesten we echter wachten tot “Round & Round”, dat zelfs niet eens op één van de platen, en wel op een voorgaande EP komt. Johnny’s zang was nu geen issue meer aangezien bassist Rich Meyers die op zich nam. De blues-ballad kwam volledig tot zijn recht en smaakte naar meer. De set had dit rustpuntje wel nodig, de eerst overhaaste muzikanten konden zo wat op hun positieven komen.

Publiekslieveling “Lydia” scheurde door de zaal heen, met singalongs tot gevolg: de Highly Suspect trein was na een beetje stotteren eindelijk vertrokken. Op aanvragen van Stevens sprong de hele zaal mee op het ritme van “Claudeland”. We snappen nog steeds niet waarom één van de crewleden  het een goed idee vond om twee flesjes bier over de eerste rij te spuiten, maar het leek ondanks dat wel een feestje te worden. Tot op het moment dat het lang uitgesponnen “Claudeland” overgaat in wat tot heden één van de slechtste drumsolo’s die deze Dansende Beer ooit mocht aanschouwen. De vermoedelijk bezopen Meyers leek even te denken dat hij in het repetitiekot zat te prutsen, want god, er was geen enkel aangenaam moment te bespeuren in het gerommel dat hij voor 15 minuten lang uit zijn mouw schudde. En het werd nog erger.

Johnny Stevens kwam na het kwartiertje trommelen met de fles tequila op het podium geschommeld en installeerde zich voor de synths. De solo ging over in een jam waar de alcoholintoxicatie vanaf droop, en terwijl enkelen zich geleidelijk aan naar de uitgang begaven. Highly Suspect was erin geslaagd zijn publiek stil te krijgen, en niet op de goede manier. Er heerste wel een sfeer van spanning, niemand wist hoe lang dit nog ging blijven duren, maar het publiek raakte al snel verveeld.

De jam ging uiteindelijk over in het minder bekende “ATL”, eveneens een ballad, terwijl het niveau op dat moment dringend opgekrikt moest worden. De concentratie van het publiek was ver te zoeken, terwijl het nummer op zich wel tot zijn recht kwam.  Naar het einde toe echter, werden de solo’s intenser, en wisselden bassist en gitarist zelfs van instrument. Hierdoor ging de aandacht terug naar het concert in plaats van naar dat frisse pintje dat je maat net voor je ging halen.

Na een geveinsd einde, kregen we eindelijk wat (bis)nummers van The Boy Who Died Wolf te horen. Het melancholische “Little One” en een met overbodige solo’s verlengde versie van “My Name Is Human” kwamen veel beter over dan alles wat ze ervoor probeerden te forceren. Een ander crewlid nam de gitaar over, terwijl Stevens zich volledig liet gaan in zanglijnen als ‘I stole the power from the sun’. Bij klassieker “Mom” bleef het niveau stijgen. De gevoelige snaren “Wolf” en “Serotonia” misten hun doel ook niet. Al bij al gaven die laatste nummers de doorslag, alsof ze ontnuchterd waren.

Er gebeurde veel tijdens het optreden, en veel daarvan beviel ons niet. Het werd al snel duidelijk dat Highly Suspect een feestje wou bouwen, maar dat zorgde voor een slordig begin, en een catastrofale drumsolo/jam. De hiphop-intermezzo’s en terugkerende solo’s op steeds dezelfde plaatsen in het nummer bewezen bovendien dat alles vooraf gepland was. Ondanks al die chaos was het publiek laaiend enthousiast (fangirls van de niet onaantrekkelijke Stevens waren natuurlijk rijkelijk aanwezig) en heerste er een aangename sfeer in de zaal. De bisnummers wisten de avond te redden, maar in het geheel hadden we gehoopt op een consistenter optreden van een band die begot al drie Grammy-nominaties binnensleepte.

Setlist:

“Bath Salts”

“Lost”

“Bloodfeather”

“Viper Strike”

“Fuck Me Up”

“Round and Round”

“Lydia”

“Claudeland”

“ATL” + drumsolo

Encore:

“Little One”

“My Name Is Human”

“Wolf”

“Look Alive, Stay Alive”

“Serotonia”

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Highly Suspect - "Midnight Demon Club"

Over de nieuwe muzikale richting van Highly Suspect is bij hun fans al heel wat inkt gevloeid. De Amerikaanse band, die met…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles Highly Suspect - "Ice Cold" & "New California"

Highly Suspect gaat met veel ambities hun nieuwe album The Midnight Demon Club tegemoet. Frontzanger Johnny Stevens verklaarde op zijn sociale media enkele weken…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles Highly Suspect - "Natural Born Killer" & "Pink Lullabye"

Wie fan is van Highly Suspect heeft in 2019 toch serieus op z’n tanden moeten bijten. De Amerikaanse rockband probeerde zich met MCID aan…

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.