Nu het begin februari is, voelen we dat het stilaan gedaan mag zijn met dit gure Belgische winterweer. Om het wachten op wat zon te verlichten, komt Hockey Dad ons tegemoet. Het Australische surfrock duo zorgt voor een instant zomergevoel met hun tweede album Blend Inn. Hockey Dad bracht in 2016 al hun eerste album Boronia uit, in navolging van een EP, maar met Blend Inn zouden ze wel eens echt kunnen doorbreken.
Zach Stephenson heeft tijdens de opnames van Blend Inn duidelijk zijn zangkwaliteiten niet verloren. In de opener “My Stride” weet hij vanaf de eerste seconde een gemoedelijke sfeer op te zetten die doet denken aan een gezellige zonsondergang aan de Australische kust. Een typisch good life tafereel van onze zuiderburen dus. Het eerste nummer vertelt ons ook wat doorheen het hele album zal blijven doorklinken: Blend Inn is een album waar Zach en drummer Billy hard aan hebben gewerkt en waarmee zij ook hun eerste stappen richting professionele muziekproductie zetten. De typische surfrock die soms wel eens geïmproviseerd en rudimentair kan klinken, heeft Hockey Dad naar een hoger niveau getild met een mooi gepolijste klank, strakke drum en de typische zangstem van Zach.
“Homely Feeling” werd twee maanden geleden samen met een videoclip de wijde wereld in gestuurd. Het nummer gaat wat krachtiger vooruit dan “My Stride”, met een doeltreffende meezinger als refrein waarin zowel Zach als Billy het volume volledig open smijten. Met “Homely Feeling” houdt het duo het redelijk simpel en kort, met een welgeplaatste ‘lalalalala’ als afsluiter. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het moet onderdoen voor de rest van het album. We zien dit als een nummer die vooral live veel fans en ongekenden enthousiast zal meetrekken.
Hockey Dad kan daarnaast het tempo ook wat laten zakken en een ietwat meer romantische tour opgaan. Dat horen we in “Danny”, waarin vooral Zach de voorgrond neemt en zingt over ene Danny die spoorloos blijkt. Een ding is zeker, de naam van het nummer zullen we niet zo snel vergeten. Bijna constant horen we Zach ‘Danny’ kwelen tot op het punt dat het wel eens wat zagend kan overkomen. Over de zangstem van Zach op zich kunnen we geen kritiek geven, die weet hij goed te gebruiken. Maar hier en daar een ‘Danny’ minder zou volgens ons geen misplaatste ingreep zijn.
Na een stevige en warme “Join The Club”, waar we nog eens instant blij van worden, volgt een eerder ingetogen “Whatever”. Met dit nummer probeert Hockey Dad na “Danny” opnieuw een romantische en relaxte sfeer te creëren, waar ze deze keer zeer overtuigend in slagen. “Whatever” is zowaar bijna een slow nummer, maar zonder te melig of zeemzoet te zijn. Zach kan hier zijn stem volledig tot zijn recht laten komen en samen met wat dromerige gitaarriffjes, bewijst Hockey Dad dat ze ook op een rustiger tempo sterke nummers kunnen neerzetten.
In Blend Inn heeft Hockey Dad een heel eigen sound kunnen ontwikkelen die heel gemoedelijk klinkt en die we al in voorgaande nummers hebben mogen horen. Die sfeer blijft terugkomen in nummers als “Running Out” en “Stalker”, waarin Billy Fleming met zijn drum hoorbaar alles uit de kast haalt. Maar als we echt een pareltje moeten kiezen uit het nieuwe album, dan is het wel “Eggshells”. Met dit nummer laat Hockey Dad het album rustig eindigen, samen een zachte drum begeleidt Zach ons doorheen de laatste seconden van Blend Inn met een fluwelen manier van zingen. De gezellige zonsondergang waar we bij het begin van het album moesten denken komt spontaan weer naar de oppervlakte, waarmee Blend Inn in stijl kan afsluiten.
Blend Inn is een album die de gasten van Hockey Dad volgens ons wat meer bekendheid zal bezorgen. Hockey Dad weet een goed evenwicht te vinden tussen typische surfrock nummers waarin ze stevig doorspelen. En meer ingetogen en rustigere nummers, waarbij hun specifieke manier van muziek maken blijft doorklinken. Blend Inn is simpel gezegd een album met een hoog zomer gehalte en niet al te ingewikkelde nummers die de meest grijze dagen kunnen veranderen in een warme Australische zomerdag aan het strand.
