Na het met succes onthaalde Pearl Mystic en het even succesvolle The Hum, doet Hookworms een derde worp naar een geslaagde langspeler met Microshift. Derde keer overtreffende keer zo blijkt, want dit album is een grote stap vooruit. Komende van psychedelische krautrock, klinkt de ietwat elektronischere weg die de band insloeg als de juiste. Sterkere songstructuren, zelfverzekerde vocals en een fijn randje enthousiasme rondom alles.
Opener “Negative Space” was al meteen een hit bij de release als single. Een uber dansbaar nummer dat naar onze nederige mening beter wat meer gedraaid zou worden in uw lokale uitgangsbuurt, iedereen zou er beter van worden. Net zoals “Negative Space” start “Ullswater” zeer abstract met een elektronische hoek die het hele nummer lang de ondergrond vormt. Daarbovenop bouwt de band hun wijds palet van geluiden op. Heel toegankelijke muziek die toch steeds opnieuw kan blijven boeien, daarbij schuwen de Britten het niet om hun nummers wat langer te rekken dan de klassiek voorgeschreven drie minuten. Veel overgangen verlopen dan ook vlekkeloos, hetgeen een meerwaarde geeft aan het album in zijn geheel en de band distantieert zich hiermee van de meer commerciële bands binnen het genre ‘synthpop’.
De algemene toon die dit album uitstraalt, is ook een pak opgewekter dan bij vorig werk. Zanger en frontman Matthew Johnson lijkt zich op een gelukkigere plaats in het leven te bevinden, alles op deze plaat straalt hoop uit. De bijna vier minuten durende instrumentale intro op “Opener” heeft zelfs geen zang en tekst nodig om de boodschap van geluk over te brengen. Het heeft iets weg van LCD Soundsystem. Het lichtjes wrange “Boxing Day” is dan de kille terugblik naar het oudere werk. De plotse overgang naar het serene en opnieuw zangloze “Reunion” lijkt ons dan ook net iets té abrupt. Het is verleidelijk om gemakshalve de term britpop op deze nieuwe stijl van Hookworms te plakken maar het zou dit album onrecht aandoen aangezien de band zoveel invloeden bij elkaar brengt. Enkel voor het stadium rockende “Static Resistance” is deze benoeming op zijn plaats en terecht want er zit een heerlijke scheut energie in dat nummer.
Een vlotte overgang van psychedelische kraut-/noiserock naar een meer elektronisch zwaartepunt maken, is al heel wat. Maar daarbij ook nog eens jezelf als band niet verliezen en er zelfs muzikaal merkbaar op vooruit gaan, da’s straf. Ondanks de ommezwaai is het niet waarschijnlijk dat Hookworms fans zal verliezen. De oprechte energie van de band blijft ook op Microshift aanwezig, zij het met een wat positievere vibe en in de vorm van een extra streepje synth. En net daarvoor luisteren we nu toch allemaal naar muziek toch? Voor de energie, voor ‘dem feels’.
Dinsdag 6/02 is de band met hun nieuwe muziek te vinden in Nest (Gent).
