King Gizzard & The Lizard Wizard doet het opnieuw. Nog net op de valreep brachten ze in 2017 hun vijfde en laatste beloofde album van dat jaar uit. We frissen even je geheugen op – ooit wordt dit een bonusvraag in een muziekquiz – na Flying Mictronal Banana, Murder Of The Universe, Sketches Of Brunswick East en Polygondwanaland vervolledigt Gumboot Soup het rijtje. Het meest waanzinnige van dat alles is dat het stuk voor stuk goeie platen zijn. We vragen ons dus al lang niet meer af of de band écht tovenaars zijn. Aandachtige fans onder de beren hoorden vorig jaar al vier singles uit het album langskomen, “The Last Oasis“, “Beginners Luck“, “Greenhouse Heat Death” en “All Is Known“.
Om alvast één misverstand de wereld uit te brengen: dit album is niet bedoeld als een verzameling B-kantjes. Frontman Stu Mackenzie verklapte in een interview dat het een verzameling songs is die gewoon niet pasten binnen enig ander album, of dat ze pas na dat album ontstonden. Dat verklaart waarom “Greenhouse Heat Death” en “All Is Known” niet zouden misstaan op Flying Microtonal Banana. Met Gumboot Soup is het dus opnieuw buikdansen geblazen, maar daar blijft het niet bij.
“The Great Chain Of Being” is bijvoorbeeld een heerlijke, zwaardere track waarop we eerder headbangen of bureaustoelmoshen. Hallo, gitaren. Hallo, distortion. De perfecte track voor face off in een woestijn, of dichter bij huis in de zandbak van een speeltuin. Wel eerst even de kleuters wegjagen. “I’m Sleepin’ in” is dan net een heel rustige track, als een ware Fleetwood Mac-infused lullaby om even te bekomen. Opener “Beginners Luck” is het meest catchy nummer van de plaat en is verdacht makkelijk om snel mee te zingen. Een kenmerk dat ook “Down The Sink” en “Muddy Water” hebben. Dat laatste is heerlijk psychedelisch nummer waardoor we wel eens zouden gaan willen pootje baden in troebel water. Misschien wel best met rubberlaarzen, je weet maar nooit of er vleesetende schildpadden en bloedzuigers op de loer liggen.
Dat is eigenlijk een perfecte metafoor voor deze plaat: hoewel het merendeel van de nummers verrassend poppy is en goed in het oor ligt, voel je dat er meer onder het oppervlak schuilt. De bedrieglijk vlotte refreintjes, vaak de herhaling van een paar woorden, gaan hand in hand met een uitgebreid arsenaal aan instrumenten, laagjes en ritmes, soms absurde teksten en een voorliefde voor zand. Je bent Australisch of je bent het niet, denken wij dan. Dat alles maakt dat ook dit album op en top King Gizzard is. Het grootste verschil met de eerdere albums is dat Gumboot Soup minder inhoudelijke samenhang vertoont. Geen episch relaas over monsters, geen magisch vliegend tapijt of ontspoorde jazz-rollercoaster. Op dit album staat elke song op zich, en dat zorgt voor wat meer muzikale variatie en stuk voor stuk topsongs.
Of er nu even geen nieuwe albums komen? Met deze band weet je maar nooit. Ze gaan dan wel op tour, maar het is maar de vraag of dat hen zal tegenhouden om in 2018 opnieuw een album uit te brengen. In onze contreien kan je een concert meepikken in de Vooruit in Gent op 28 februari. Mocht die datum je niet passen, dan zijn er ook nog herkansingen in onze buurlanden. Knoop het in uw oren. Wat er op deze tour gespeeld zal worden, is één groot mysterie. Dat het een feestje wordt, dat is alvast zeker.
