Na de release van hun single “Aliyah” en enkele loeiharde optredens in Brusselse zalen, was het uitkijken naar een passage van Neufchâtel in het Gentse. Gisteren was het dan eindelijk zover en stonden deze Brusselse twintigers op het podium van Rebel Rebel in de vertrouwelijke Charlatan. Het beloofde een fantastische avond te worden en die verwachtingen werden meer dan overtroffen. En hoe!
De spanning op de frontrow was te snijden en de verwachtingen waren hoog. Neufchâtel begon, naar de maatstaven van Axl Rose perfect op tijd, een twintigtal minuten later. Wanneer plotseling vier twintigers vanuit het niets op het podium kwamen gewandeld, begon het publiek te juichen. Zonder te groeten, sloegen ze de eerste noten en drums aan. Het publiek ging meteen los op het eerste nummer “Terrain”. De toon was gezet. Enkelen begonnen spontaan mee te springen op het nummer, een constante doorheen het hele optreden. Na een kort bedankje vervolgden ze hun set met de nieuwe single “Aliyah”. Het publiek werd wilder en luidruchtiger, iedereen ging los op de zwevende sound van Neufchâtel’s nieuwste.
De band vervolgde hun set met de donkere songs “Mimes” en “Monumental” waarop stevig geheadbangt en gesprongen werd. Vervolgens gaven ze het publiek eventjes de tijd om te bekomen op “Odessa”. Maar niet voor lang, de zachte opbouw veranderde gestaag en opnieuw toonden ze dat ze als geen ander weten hoe ze moeten spelen met de climax. De intensiteit van het optreden zorgde ervoor dat mensen zich begonnen zich uit te kleden en één jongeman stond zelf in zijn bluute buste. Vanaf dan begon het kot te klein te worden. Gelijklopend met het heavier worden van de songs, begon het publiek heftiger te worden met de seconde.
“Human Moon”, “Chains” en “80 Nights” werden iedere keer met veel gefluit en geroep bedankt. Zonder veel gezever en allures zette de band zijn laatste nummer “Red Ants” in. In deze bijna acht minuten durende climax vol noisey riffs en Pink Floyd-eske echo’s werd iedereen omvergeblazen. Zanger Nelson Beumer smeet de microfoonstand omver, Gitarist Colin Le Roux liet zijn gitaar een rondje doen in het publiek terwijl hij als een bezetene op zijn distortion-pedalen zit te duwen en bassist Maarten Vanooteghem en drummer David Temprano jamden alsof hun leven ervan afhangt. Al zwetend druipten ze het podium af onder loeiend applaus. Waarna ze onder nog luider applaus terug onthaald werden voor het bisnummer “Pegasus”.
Omvergeblazen en pletgewalst bleef het publiek achter. De duistere noise-riffs bleven nog heel de avond nazinderen. Het was een zeer strakke set, zorgvuldig samengesteld met enkel hoogtepunten. Vanaf het begin had Neufchatel het publiek beet en liet hun niet meer los. Onze voorspelling bleek meer dan waar te zijn: dit is een band die in het oog gehouden moet worden of ze walst u omver.
Setlist
“Terrain”
“Aliyah”
“Mimes”
“Monumental”
“Odessa”
“Human Moon”
“Chains”
“80 Nights”
“Red Ants”
Bis: “Pegasus”
