Uitgelicht

De beste 20 Belgische albums van 2017

Uitgelicht

De beste 20 Belgische albums van 2017

De Belgische muziekscene is er een waar we niet blind voor hoeven te zijn. Meer nog, in ons team blijkt het zelfs de meest populaire scene van allemaal. Daarom dat we hen ook een apart eindejaarslijstje gunnen, want 2017 stond bol van de fantastische belpop albums. Met het volledige team hebben we dagen gezweet om de ideale lijst af te leveren, maar de top 20 is er één die er mag zijn. Haalden de lijst net niet: Pale Grey, Girls In Hawaii, Kenji Minogue en Melanie De Biasio, maar we hebben wel veel meer moois!

20. Rhinos Are People Too – Hello From The Gutters

In 2013 wonnen de neushoorns uit Limburg De Nieuwe Lichting, dit jaar brachten ze eindelijk het debuutalbum uit. Een plaat die in het begin van dit jaar uitkwam, maar wij nog steeds niet vergeten zijn. Dat komt vooral door de dromerige weirdo pop sfeer die heer in het album. Het begint met “Ariel” dat ons meteen meeneemt op de psychedelische trip boordevol onorthodoxe synths en doordachte uitspattingen. Zo gaat de plaat verder en blijft het ons eigenlijk nummer na nummer verrassen. Ietwat chaotisch in de opbouw, maar wel allemaal fijn doordacht. Net niet toegankelijk genoeg om hoog te eindigen, maar toch straf genoeg om deze lijst te openen. Een band die nog veel potten gaat breken.

19. Douglas Firs – Hinges of Luck

Douglas Firs is sinds 2012 niet meer weg te denken uit de Belgische muziekscene. Voor hun derde plaat trok zanger Gertjan Van Hellemont met zijn gitaar naar Canada om daar muziek te gaan schrijven. Uit die trip kwam hun derde plaat genaamd Hinges Of Luck. De band blijft gedeeltelijk hun vaste formule hanteren, melancholie en blues sferen die centraal staan. Daarboven krijgen we een mix van elektronica en grootste gitaren. Op sommige momenten doet het ons zelfs denken aan The War On Drugs, wat een zeer groot compliment is.

18. Mind Rays – Nerve Endings

Ook het gitaargeweld van Mind Rays mag niet ontbreken in onze top 20. Zonder twijfel de minst bekende groep bij het grotere publiek in deze lijst, maar het feit dat Studio Brussel ze niet durft draaien maakt hun muziek er niet minder geweldig op hoor beste lezertjes. De vier mannen uit Gent brachten begin 2017 hun debuutalbum Nerve Endings uit en speelden menig café plat dit jaar. Tien ongepolijste garage nummers zijn er te vinden op het album en elk ervan komt aan als een supersonische uppercut, zij het live of door uw computerspeakers. Vooral de nummers “Trespass”, “Still & All” en “Follow Suit” springen eruit voor ons. Een dikke aanrader voor garage liefhebbers of gewoonweg voor iedereen die dacht dat het Belgische 2017 enkel bestond uit synths en hiphop beats.

17. High Hi – Hindrace

High Hi, de Humo’s Rock Rally finalisten uit 2014, hebben met Hindrance een debuutplaat uitgebracht waarop elf topnummers staan die elkaar enorm goed aanvullen. In onze recensie schreven we dat Hindrance na enkele luisterbeurten zijn parel pas prijs geeft en dat is ook echt zo. Ondertussen kunnen we bijna elke song vlekkeloos meezingen en ontpopte de plaat zich voor ons tot één van de beste debuten van het jaar. “Islands Full Of Gold” is nog steeds een megahit en ook “Baseball Fights” & “Obvious” weten we meer en meer te smaken. Strakke riffs, aanstekelijke melodieën en de beklijvende stem van Anne-Sophie, die overigens enorm goed past bij die van drummer Dieter, maken van Hindrance een must-have voor rock en darkpop liefhebbers. Wie hem nog niet heeft… kopen die handel!

16. The Guru Guru – P C H E W

Wie The Guru Guru al live aan het werk gezien had, begon zijn eerste luisterbeurt van P C H E W met een valies vol verwachtingen. De ongelofelijke energie en loeiharde meeslependheid die in hun shows de scepter zwaait, is minder aanwezig op de plaat. Wat niet hoeft te betekenen dat het een slechte plaat is, integendeel. Het vijftal leverde een gelaagde plaat af, die het etiket ‘veelzijdig’ alle eer aandoet. Van hakkelende psychedelica en botervette riffs, tot ware mokerslagen en noise-passages. Maar ze bevat ook een flinke dosis melancholie, dramatiek en bezwerend absurdisme. De songs werden voorzien van psychotische en schizofrene teksten, denk aan “The Sun Is Number One” en ‘We Had Been Drinking Bad Stuff”, dat een nieuwe dimensie geeft aan het begrip rusteloosheid. Wij lieten ons in 2017 maar wat graag meenemen op de nerveuze en hallucinante trip die The Guru Guru ons met P C H E W aanbood.

15. Coely – Different Waters

Dat 2017 een succesvol jaar was voor de Belgische hiphopscène bewijst onder anderen het succes van Coely. Ze wist na twee jaar hard te hebben gewerkt een debuutplaat uit haar hoed te toveren waar veel artiesten alleen maar van kunnen dromen. Niet alleen wist ze de hoge verwachtingen in te lossen met haar meeslepende R&B en hiphop, maar stonden er ook echte hits op Different Waters met onder anderen “Don’t Care”, “No Way” en “Celebrate”. Onze harten wist ze met haar plaat volledig te veroveren en met nog maar 23 jaar ziet de toekomst er helemaal rooskleurig uit.

14. Nordmann – The Boiling Ground

Jazz hoeft niet altijd soft te zijn. Zo bewijzen zowel Stuff. als Nordmann dit jaar. Die eerste zijn misschien net iets genialer, maar dat neemt niet weg dat ook Nordmann zijn plaats in deze lijst verdient. De mannen brachten meer gitaren in hun album en maakten hierdoor een psychedelische jazz vibe. Een vibe die blijft hangen zelfs nadat je het album beluisterd hebt. Clichés zijn er om helemaal weg te krijgen en Nordmann laat deze verdwijnen als sneeuw voor de zon. Een repetitieve sound hypnotiseert je maar tegelijk krijg je door de saxofonen een benauwde sfeer. Ze nemen hun tijd om de nummers te laten groeien doorheen een song en daardoor is deze georkestreerde jamsessie zeker zijn plaats waard in deze lijst.

13. The Van Jets – Future Primitives

De vijfde worp van The Van Jets is de prequel van de vierde plaat, zo legde Johannes Verschaeve het ooit uit. Op weg naar Strange Paradise komen we op Future Primitives een stel wilde beesten tegen die het ene moment extreem rocken (“Boy To Beastie” “21st Century Boys”) en dan weer spooky songs rond onze oren gooien (“Ready Made Wild Life” “Too Many Smokes”). En toch scoren de vier opnieuw met hun oude formule: visuele teksten die nergens op slaan verfraaien een stel synthesizers en fijne gitaren. De uitstapjes naar futuristische pop op “Bang!” en “Fiction vs. Fiction” zijn nog erg The Van Jets, maar maken de plaat geen doorsnee verzameling rocksongs. Future Primitives neemt je in 10 seconden opnieuw mee naar een andere planeet.

12. Témé Tan – Témé Tan

“Le nouveau Stromae est arrivé” zo klonk het in de media toen Témé Tan zijn self-titled debuut album op de wereld losliet. En laat dat debuut meteen één van de beste debuten van eigen bodem zijn dit jaar want hij scoort er meteen een plaatsje in onze eindejaarslijst mee! De Belgische-Congolees mixt er naadloos de muzikale invloeden van de twee culturen die door zijn aderen stromen en slaagt er bij iedere luisterbeurt in ons stante pede gelukkig te maken. Up-tempo elektropop vermengt met funk en Afrikaanse vibes die je het stilzitten verbieden. Wie even in 42 minuten over en weer wil reizen naar het gouden continent, stop deze dan in je cd-speler (of stream hem gewoon op Spotify voor de moderne mensen) en waan je instant op de Afrikaanse savanne. Eén ding is zeker: eenmaal deze plaat zich in je gehoorgang dringt, krijg je hem er nog moeilijk uit.

11. Roméo Elvis & Le Motel – Morale 2

2017 was ongetwijfeld ook het jaar dat voltallig Vlaamstalig België rapper Roméo Elvis eindelijk in de armen sloot. En daarmee de hele explosie aan Brussels hiphoptalent. Met Morale 2 schuimde hij afgelopen jaar de concertzalen en festivals af, en verkreeg er een live-reputatie mee om u tegen te zeggen. Samen met producer Le Motel stelde hij een ongelooflijk cool album samen; van diepe bassen tot slome beats, van jazzy funk tot elektro en van hard tot smooth. Onze favoriet? Agora, waar Jan Paternoster even achtergrondzanger speelt. Benieuwd of zusje Angèle van haar debuutalbum een even groot succes gaat maken.

10. Equal Idiots – Eagle Castle BBQ

Zanger Thibault krijgt ongetwijfeld binnen een paar weken een contract van Woestijnvis aangeboden en zal dat even ongetwijfeld afslaan voor een geweldige verderzetting van Equal Idiots met zijn bff en mede Kempense boerenzoon Pieter. De twee wonnen De Nieuwe Lichting in 2016 en mochten daar in de zomer van 2017 nog steeds de vruchten van plukken. De vettigste daarvan was het debuutalbum. Eagle Castle BBQ is een verzameling kleurrijke punksongs die doen denken aan een combinatie van The White Stripes met een goeie drummer (“Toothpaste Jacky”, “What You Gonna Say”) en The Black Box Revelation met een energieke zanger (“Hippie Man”, “Cover The Corpse”). Singles “Put My Head In The Ground” en “Salmon Pink” zijn slechts een flauw sausje bij de energieke satés die Equal Idiots serveert op hun “Eagle Castle BBQ”.

9. Oscar and the Wolf – Infinity

Op de debuutplaat van Oscar and the Wolf hoorden we een Max Colombie huilen naar zijn geliefde maan. Infinity deed de rollen omkeren en de zanger waant zich tegenwoordig tussen de sterren. Nog voor zijn nieuwste plaat uit kwam, zorgde hij ervoor dat het Sportpaleis tot twee keer toe uitverkocht was. Fans van het eerste, en ook het tweede, uur zaten te wachten op een vervolg. Tijdens die show kregen we een nieuwe Max te zien, de iet wat schuchtere zanger is op 3 jaar tijd ontplooit tot een waar popidool. Op Infinity mag er al eens gedanst worden, maar voor vreugdedansjes is er geen plaats. De teksten blijven nog steeds lonken naar een onbereikbare liefde maar de dansbare melodieën doen ons die helemaal vergeten.

8. Hypochristmutreefuzz – Hypopotomonstrosesquipedaliophobia

The New Weird is dit jaar definitief neergedaald in Gent. Hypochristmutreefuzz, dat zijn destructieve zelf de voorbije jaren al meermaals bewees op het podium, doet het subtieler op deze plaat. Maar neem het woord ‘subtiel’ gerust met een korrel zout. Op ingenieuze wijze knipten opperhypo Ramses Van den Eede en knopkeswizard Jasper Maekelberg de nummers uit elkaar, om ze vervolgens met de nodige zorg voor groove, vetheid en algemene ontstelling weer samen te gooien. Een fijne trip die je bij de donkerste krochten van het nekvel grijpt.

7. STUFF. – Old Dreams, New Planets

Of ze ook een veelvoud aan MIA’s op hun schouw mogen zetten, weten we pas op 30 januari. Nu kunnen we wel al zeggen dat STUFF. eigenhandig en ongeschonden hun elektrojazz naar het jaar 2017 transporteerde. Was het debuut nog eerder een samenstelling van losse ideetjes, dan bewezen ze op Old Dreams, New Planets ook een rode draad te kunnen vinden in hun eindeloze jams. Zoals de albumhoes doet vermoeden, is hun plaat net zo gelaagd en kleurrijk als een nog te ontdekken planeet. Het is jazz die niet als jazz klinkt, electro die je hoofd benevelt en je benen aan het dansen krijgt. STUFF. maakt het zichzelf moeilijk en laat zich niet zo makkelijk categoriseren. De ‘moeilijke tweede’ hebben ze nu al vast achter de rug en die was zo mogelijk nog beter dan de eerste. Dat maakt ons enkel nog meer benieuwd naar welke nieuwe planeten er nog te ontdekken zijn.

6. Brutus – Burst

Als we debuutplaat BURST van het Leuvense trio Brutus in 1 woord zouden moeten beschrijven, dan zou dat woord zonder twijfel ‘energie’ zijn. Met invloeden vanuit de hardcore, black metal, postrock en shoegaze vuurde Brutus dit jaar een fenomenaal eerste album op ons af. Atmosferisch stukken met fluisterende zang worden op deze plaat afgewisseld door donderende drums, dreunende baspartijen, snelle melodische gitaarriffs en schreeuwerige uithalen uit Mannaerts’ strot die vrijwel meteen je nekharen doen rechtstaan. Nummers als “Justice De Julia II”, “Horde II”, “All Along” en “Drive” kunnen ondertussen al bijna klassiekers genoemd worden. Live slaat deze plaat pas echt in als een bom en we kunnen dan ook zeggen dat Brutus dit jaar zijn plaats in de Belgische muziekscene veroverd heeft met een plaat die we eindeloos op repeat kunnen zetten en met live shows die we na 5 keer gezien te hebben nog niet beu zijn. Wij zijn alleszins enorm benieuwd naar wat deze band ons in de toekomst nog allemaal zal brengen en kijken uit naar meer.

5. Millionaire – Sciencing

12 jaar, zolang hebben we moeten wachten tot Tim Vanhamel & co weer fris gewassen voor de dag kwamen met hun nieuwste album, Sciencing. Al die tijd konden we Tim Vanhamel terugvinden bij leuke zijprojecten als Broken Glass Heroes, Eat Lions en Disko Drunkards. Wij? Wel, wij bleven geduldig wachten op nieuw materiaal van Millionaire, terwijl we losgingen op die ene superhit “Champagne”. Gelukkig voor ons was dat dozijn jaren wachten, de moeite waard. Naast rock van de zuiverste graad word je soms ondergedompeld in de maffe fantasiewereld van Tim Vanhamel dat aanvoelt als een aangename nachtmerrie. Luister maar eens naar “I’m Not Who You Think Your Are” en je weet exact wat we bedoelen. Vanhamel is de sjamaan die je gidst doorheen krochten van zijn gekheid en dat is niet het minste te danken aan de fuzzy gitaren, verheerlijkt met strakke drums van Damien Vanderhasselt. Daarboven wordt een sausje van bassen, orgels, oeh-ah’s en nog meer gitaren gelegd, tot het geheel samenklikt als een pas gekochte K’NEX-set. Nummers als “Busy Man” en “Love Has Eyes” zijn cadeaus voor je afspeellijsten, maar vooral de plaat is hét teken dat Millionaire nog lang niet afgeschreven is.

4. Soulwax – From Deewee

Dit jaar kwamen onze favoriete broers uit Gent, Stephen en David Dewaele met From Deewee op de proppen. Na tal van avontuurlijke projecten en de wereld te veroveren als 2ManyDJs, sloten ze zich op in hun state-of-the-art DEEWEE studio om na twaalf jaar nog eens een officiële plaat als Soulwax te maken. Naar goede gewoonte zijn ze ook ditmaal uiterst ambitieus geweest. Zo werd het album in één take opgenomen in het bijzijn van zeven muzikanten (waaronder maar liefst drie drummers). Een gek concept op papier, maar op From Deewee werkt het verbluffend. Het album klinkt ijzig, maar tegelijk bijzonder dynamisch en live, wat meermaals bevestigd werd tijdens hun uitstekende shows dit jaar. Gelaagde percussie en dikke bassen zijn op de voorgrond aanwezig, maar de grote ster van het album is toch wel de wisselwerking tussen de muzikanten. Op From Deewee draait de meesterlijke machine van Soulwax op volle toeren en valt zijn onderkoelde schoonheid altijd in de plooi.

3. Warhaus – Warhaus

Na hun debuutplaat We Fucked A Flame Into Being bracht Warhaus verrassend genoeg een jaar later al hun tweede LP uit. Een plaat die een ode brengt aan de liefde en al de verwarrende emoties die het met zich meebrengt. De gelukzaligheden, de twijfels, en de pijnlijkheden passeerden allen één voor één de revue. Dit vertaalde zich muzikaal ook in andere sferen van het melancholische, duistere “Well Well” en “Dangerous” tot de rationele lichtvoetigheid van “Fall In Love With Me” en “No Such High”. Om er een prachtige symbiose van te maken in “Love’s A Stranger”. Of hoe een nummer niet alleen een plaat kan samenvatten, maar direct ook een herkenbare levensles is die we maar al te graag zonder veel nadenken meezingen. Maar bestaat er hoe dan ook een mooiere manier om een vrouw te eren dan met een volledig album? En om het zelfs nog duidelijker te maken een nummer “Kreusch” naar haar te noemen. In ieder geval heeft Maarten Devoldere ons hart gestolen. Het is inderdaad een fantastische “Mad World” die met deze plaat op de achtergrond toch iets aangenamer en draaglijker wordt.

2. Amenra – Mass VI

De langverwachte zesde langspeler van Amenra zag midden november het daglicht. Mass VI werd door vele binnen- en buitenlandse critici laaiend onthaald – meer dan terecht- en dat is zelfs de MIA awards niet ontglipt. Ze werden genomineerd voor maar liefst drie onderdelen, uitzonderlijk voor een band die zich vertoeft in de donkerste kamers van het leven. Nummer zes in de Mass series is het meest uitgewerkte uit hun oevre, en vooral uitgeslepen diamant waarmee de band nog jaren zal mee zal vergeleken worden. Lange, variërende, intense nummers halen het diepste uit elke ziel om je verstomd achter te laten. “A Solitary Reign” is het beste nummer dat het West-Vlaamse collectief ooit geschreven heeft, een ware veldslag van maar liefst negen minuten waarbij de tijd in een andere dimensie verdwijnt. Geen gemakkelijke plaat, maar wel een met de grootste diepgang voor wie ze smaken kan.

1. J. Bernardt – Running Days

We zeiden ooit dat Running Days het beste zou zijn wat je afgelopen zomer zou horen. Wisten wij veel dat we onze mening nog zouden herzien, en het uit zouden roepen tot de beste Belgische plaat van 2017. Zo geschiedde. Nadat Balthazar een pauze aankondigde om ieders solocarrière te laten bloeien, was het Jinte Deprez die het langst de tijd nam om aan een album te werken. Running Days kwam in juni uit, en heeft over de diepe bassen en r&b geïnspireerde ritmes een glow hangen waar een ondergaande zon niets tegen is. Het album zweet uit al z’n poriën en haalt met de synths van Adriaan van de Velde en welgemikte blazers het meest dansbare in ons naar boven. Dat zijn optredens live ook nog eens bruisen van de energie en Deprez als frontman het publiek fijnzinnig weet op te zwepen als een priester van een rauw geloof, doet er alleen maar goed aan.

3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Suikerrock vult affiche aan met Faithless, Brihang, Froukje, Royel Otis en meer!

Je zou het misschien niet zeggen als je aan het raam kijkt, maar het festivalseizoen begint nu echt wel heel nadrukkelijk op…
FeaturesWedstrijden

Win tickets voor Ways Around Festival

Het alternatieve Brusselse festival Ways Around is ondertussen al aan z’n derde editie toe. Bezoekers kunnen drie dagen na elkaar op een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Warhaus, De Jeugd van Tegenwoordig en Anna Calvi naar Cactusfestival 2024!

Cactusfestival 2024 is bijna zo goed als uitverkocht. Om die laatste tickets ook over de toonbank te laten gaan, vuurt de organisatie…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.