Na amper één demo EP en één split-EP komt All We Expected nu zaterdag met hun eerste full album opdraven. Een gewaagde stap zou je denken, maar de vier tracks die de reeds uitgebrachte single “Abano” opvolgen trekken het al veelbelovende niveau nog een hele wenteltrap hoger. Bovendien zal Hatàr uitgebracht worden door Dunk!records, niet van de minste dus voor een eerste plaat. De grijstinten van het artwork komen alvast overeen met de grauwe gitaren, soms zwartgeblakerd in distortion, en soms apocalyptisch in galmende gitaarecho’s. De klank bijt van zich af, er is evenwel ruimte voor warmte, maar die zit verscholen onder een laag gitaareffecten en bombastische drums, allemaal gedirigeerd door Tim De Gieter van Much Luv Studio en Gert Van Hoof van Cochlea Mastering.
Het wordt al snel duidelijk dat HATÀR een echte vinylplaat is: je moet hem in een ruk doorluisteren om het volledige plaatje te snappen. Hoewel we enkele bedenkingen hadden bij “Abano” als afzonderlijke single, werkt deze perfect als opener. Als een epische Jurassic Parkpoort geeft deze op gracieuze wijze toegang tot het muzikale berglandschap van All We Expected anno 2017. We voelen meteen aan hoe de gitaren enorm genuanceerd gemixt zijn, de bas in de laagtes heerst, en de drums balanceert tussen een gefocuste en open klank. Daar waar “Abano” ons op een slome wijze voorbereidt op wat komen zal, doet “Feudal” het hele spel ontploffen. Staalharde riffs schudden ons wakker, vergezeld met ‘catchy’ reverbs, maar dan in de goede zin van het woord. Het kolossale begin wordt ook kracht bijgezet door enkele slimme volume-aanpassingen afkomstig van De Gieter. Deze rollercoaster klimt en tuimelt langs alle kanten, om te eindigen in een uitgerekte, melodramatische climax.
Via hun Facebookpagina ontdekten we ook dat er een verhaallijn achter het artwork van HATÀR zit. De foto’s dragen de nasleep van een reeks conflicten in het Kaukasusgebergte tussen Rusland en Georgië met zich mee, en werden voorzien door ene Tim Theo Rex. In onze bescheiden mening reflecteren de volgende twee nummers die sfeer het best. “Nomad” ontspringt minder uit een bepaalde riff zoals “Feudal”, maar zoekt melodieuzere oorden op. De track zwerft als het ware rond in het grijze landschap dat we op het artwork terugvinden. In de helft botsen we op één van de tederste momenten van de plaat, die dan wederom ontstijgt in een grandioze, uitgesponnen outro.
© Tim Theo Rex
We komen terug op onze pootjes terecht bij het meer ingetogen “Shortlived”. De huppelende percussie dirigeert de snaren naar een riff-reverbcombinatie die vooruitstuwt als een Georgische stoomlocomotief. Na een glimp van ademruimte krijgen deze berepootjes kippenvel bij de akkoordpatronen die volgen op de al even meesterlijke opbouw ernaartoe. “Shortlived” is voor ons met voorsprong het meest doordachte nummer op Hatàr. Het bleef dan ook vanaf de eerste keer plakken in ons achterhoofd, als het beeld van een oude polaroid van je grootouders toen ze nog jong waren.
Maar genoeg nostalgie: de afsluiter “Conquered, We Conquer” komt na de heerlijke anticlimax van “Shortlived” met de Jurassic Parkpoort in huis vallen. Geladen melodieën worden gecombineerd met dissonante akkoorden waardoor het allemaal nog een tint grijzer wordt. Na dit heerlijke samenspel in het gitaargeweld wordt het even akelig stil. Weergalmende, onheilspellende snaren trekken het nummer weer op gang, onder begeleiding van voortsluipende drums, alsof er iets op til is. En ja hoor: Hatàr breekt finaal open en haalt alles uit de kast met de grofste sludge die scheurt door merg en been.
© Tim Theo Rex
Op het eerste zicht vinden we veel momenten op de plaat die misschien té uitgerekt overkomen. Bepaalde outro’s konden vroeger stoppen, bepaalde middenstukken konden sneller overgaan naar een andere klankkleur. Maar na enkele intensieve luisterbeurten zijn we ervan overtuigd dat die herhaling de intensiteit ten goede komt. Hatàr verdient een geduldige luisteraar die niet op zoek is naar kortstondig instrumentaal genot, maar die houdt van een plaat die als een vulkaan zeer gestaag uitbarst, en dan toekijkt met een traan in de ogen hoe die alles verwoest. Geduld is een schone deugd, zeker wat Hatàr betreft. Soms fragiel, soms dreunend, soms messcherp; ze lost al onze verwachtingen met grote onderscheiding in.
Zaterdag 9 december releaset AWE hun debuut in Bolwerk te Kortrijk, allen daarheen!
Pre-order Hatàr via Dunk!records hier.
