Escapisme, het is een ding in de 21e eeuw. Tout Va Bien’s bovenaardse beats zijn in ieder geval een wondermiddel tegen de druilerige alledaagse sleur. De driekoppige band rond Jan-Wouter Van Gestel, een van de meest ondergewaardeerde muzikale breinen van ons Belgenland, bracht gisterenavond in de Antwerpse Trix een met elektronica overgoten mix tussen kracht, intimiteit en dromerigheid. Een avond vol met Vlaanderen’s best verborgen muzikale parels.
Tout Va Bien is geen onbekende. Van Gestel kwam in beeld door Studio Brussel’s eerste nieuwe lichting, waarmee hij met een overtuigende cover van Jacques Brel zowat heel Vlaanderen imponeerde. Op het podium van Wercher zorgde hij in 2015 voor een van de meest memorabele momenten toen hij voor ter gelegenheid van “Sometimes in Life” een bescheiden gospel koor het podium opriep.
“Ne Me Quitte Pas”, Van Gestel-style, galmt bij de intro door de boxen. De zenuwachtige maar zelfzekere Mechelaar stapt het podium op. “Lucy”, het eerste nummer van de in februari 2017 uitgebrachte EP A Curious Encounter with, wordt ingezet. Van Gestel lijkt er zin in te hebben, na “Lucy” volgt een warm welkomstwoord en het krachtige “Kepler Star”, een single van het gelijkgenaamde album uit 2014. Voor dat debuut trok Van Gestel richting Hollywood en werkte hij samen met onder andere Wally Gagel, onder meer bekend van Justin Vernon’s alomgeliefde Bon Iver. Ook A Curious Encounter with, getuigt van een imponerende lijst helpende handen. Onder andere drievoudig grammy winnaar Phil Tan, bekend van zijn werk voor Rihanna, Coldplay en Mariah Carey en producer van London Grammar’s debuut Tim Bran, lieten hun sporen na op Tout Va Bien’s zeer dansbare EP.
Na “Kepler Star” krijgen we “Old Love” te horen, een van de paradepaartjes van het drie jaar oude album. Hierop volgt een knappe uitvoering van het wondermooie “B.E.E.”, afkomstig van de nog prille EP die van Gestel eerder dit jaar in de AB Box aan het publiek voorstelde. Met “This Fight” werkt de show mooi toe naar een eerste hoogtepunt. De dikke 50 man die Tout Va Bien door de eerste winterkoude deed afzakken naar de Trix lijkt een bescheiden maar aaibare Van Gestel zeer te appreciëren. En op zijn beurt waardeert een grijnzende Van Gestel zijn rustige maar enthousiaste publiek.
Tout Va Bien verlaat de wereld van de elektronica en zet, al zittend op de rand van het podium, een intieme cover op van het Canadese popicoon Justin Bieber. “Let Me Love You” wordt op piano begleid door de synthspeler van de band die door Van Gestel wordt geïntroduceerd als ‘Elastische David’. Het zorgt voor een mooie afwisseling in de set en een aanzet voor Tall, dat solo door Tout Va Bien op piano wordt afgewerkt. Imponeren doet hij met het “Sunrise”. ‘Het nummer gaat eigenlijk over een sunset, maar dat bekt niet zo lekker’, vertelt Van Gestel. Wat volgt is een parel van een nummer, gekenmerkt door eenvoud en smaakbare falsetto’s. Na een introductie van zijn tweekoppige band trakteert Tout Va Bien het publiek op “Full Stop” en “Default”, een briljante cover van de Amerikaans-Engelse supergroep Atoms For Peace. Na “Messiah” volgt nog het opzwepende “Queen of Sheba”, waarop we Van Gestel’s zoete en unieke timbre nog een laatste keer horen voor hij de coulissen ingaat.
Al even snel als hij het podium afging, staat hij er terug op. “We gaan het op en afkomen efkes skippen en gewoon nog twee nummers spelen”, besluit een spraakzame Van Gestel. Hij kruipt terug achter de piano en presenteert een eerste schets van een nieuw nummer. Van Gestel vraagt het publiek sowieso te klappen na afloop. Het publiek gehoorzaamd en applaudisseert. Niet uit een ongemakkelijk medelijden of sympathie maar uit een gevoel van bewondering en admiratie. Solo achter de piano overtuigt Van Gestel misschien nog het meest.
De afsluiter is het toepasselijke “Goodbye”, naast “Queen of Sheba” een tweede indrukwekkende single van de EP A Curious Encouter with. Voor het inzetten van de kenmerkende techno synthbeat van “Goodbye” herinnert de Mechelaar er ons nog aan dat ze na de show wat merchandise zullen verpatsen links achteraan de zaal: “Ik ken de prijzen niet eens eigenlijk”. De doos aan de merchandise stand is nog niet uitgepakt. Hoewel zijn muziek een plaats verdient in de hoogste kringen van de pop bewijst Tout Va Bien dat hij een van ons is. Ne sympathieke, gewone ket. Aaibaar, tikkeltje nonchalant maar uiterst charmant. Kortom, de ideale schoonzoon.
