LiveRecensies

Public Service Broadcasting @ Trix Antwerpen: Muzikale geschiedenisles

LiveRecensies

Public Service Broadcasting @ Trix Antwerpen: Muzikale geschiedenisles

Instrumentale bands heb je in alle formaten en soorten. Toch zijn er altijd enkele die er uitspringen. De meeste hiervan maken post rock of jazz, maar er is ook Public Service Broadcasting. Op zich maken ze niet 100% instrumentale muziek, want er wordt namelijk weeldig gebruik gemaakt van samples. Die samples verzorgen dan ook de speciale sfeer die heerst in de nummers van de band. Historische gebeurtenissen worden verteld onder de tonen van aanstekelijke elektronische muziek met de drum als leidraad.

In Trix kwam Public Service Broadcasting zijn nieuwste plaat Every Valley voorstellen die gaat over de koolmijnen in Groot-Brittannië. De set bestaat voornamelijk uit nieuwe songs, en dat is soms wat jammer. Toch weten ze een perfecte opbouw te creëren in hun set waardoor iedereen op het eind met een ‘wat was dat’ gevoel naar huis qging.

Openen mochten de post rockers van Nordic Giants. Het duo had zijn beste verenhoed aangedaan en bracht een post apocalyptische set waarbij de vrijheid van de mens volledig verdwenen was. Met behulp van sterke visuals en de nodige intensiteit wisten zij al meteen monden te doen openvallen. Krachtig, angstaanjagend en zeer straf dat ze met twee zo’n sound konden afleveren. We zouden die band wel eens op een groter podium willen zien staan om onze angstgevoelens helemaal te versterken.

David Bowie is nooit ver weg bij Britse bands en bij Public Service Broadcasting was “Sound & Vision” zelfs het nummer waarmee ze het podium opkwamen. Niet veel later horen we de eerste synthgeluiden en voelen we de dreiging in de sound van de band naar boven komen. Het start allemaal zeer opbouwend, maar eens de drum wat krachtiger begint te klinken, gaat de show helemaal van start. We bevinden ons in de mijnschachten en voelen dan ook die lugubere sfeer in de muziek. De drum bepaalt wanneer de gitaren sneller mogen spelen en maakt ook op zichzelf een zeer speels geluid. Het is zacht, maar tegelijk ook helemaal mathematisch uitgedokterd. Repetitief en hypnotiserend om zo hun nummers helemaal tot het uiterste te drijven. Het bewijst dat de band over alles goed nadenkt om zo de perfecte sound neer te zetten.

Ze zien er dan ook wel een beetje als nerds uit. De band die origineel met enkel frontman J. Willgoose Esq. startte, is nu al met drie. Alle drie dragen ze wel een brilletje, een das of strikje en ze staan stokstijf op het podium al is het de eerste keer dat ze optreden. Op zich heeft dit ook zijn charmes, want het toont dat de band gewoon heel geconcentreerd bezig is. Dat moet ook wel, want bij nummers als “Spitfire” of “E.V.A.” moet J. Willgoose, Esq. tegelijk ingewikkelde synthgeluiden maken alsook de gitaar helemaal in orde spelen. Het lijkt heel moeilijk en daardoor kan hij ook nooit eens het publiek opzwepen. Bij “All Out”, de meest naar post rock neigende song van de groep, probeert hij dit wel eens, maar het is meer awkward dan geslaagd.

Gelukkig is er daarvoor nu de bassist, die er sinds dit jaar bij is. Hij probeert iedereen mee te krijgen en te laten klappen. Dit lukt vooral bij de oudere nummers die wat meer energie bevatten en bijgevolg ook dansbaarder zijn. Bij een “Korolev” of “Go!” wordt heel hard gedanst, bij de nieuwe nummers iets minder. Het is ook zo dat die nieuwe songs niet de beste zijn dat de band al maakte. Ze spelen meer in op een minimalistische sound en minder op een uitbundige sfeer. Dit vormt op zich geen probleem, want de band weet mooi een evenwicht te vinden tussen de twee soorten nummers.

De trompet die bij sommige nummers wordt bovengehaald, zorgt er voor dat het af en toe lijkt alsof er hier een volledig orkest staat. Ze weten goed te werken met loops en die loops worden ook uitstekend bediend en in de nummers gebracht zonder dat het echt opvalt. Dat is pure kunde van artiesten die echt nadenken over hoe ze hun muziek ingewikkeld maar toch aanstekelijk kunnen maken. Als je met samples van geschiedkundige gebeurtenissen boeiende muziek kan maken, ben je niet goed bezig maar gewoonweg geniaal.

Public Service Broadcasting spaart het beste voor het laatst. Met “Go!” zetten ze het einde van hun reguliere set in en plots begint iedereen ‘go!’ mee te brullen. Het nummer is aanstekelijk en bezorgt ons spontaan een gigantische smile. Jammer dat de band hierna verdwijnt, maar ze brengen ons nog een bis om duimen en vingers van af te likken. “Gagarin” is niet alleen een fantastische astronaut, het is ook nog eens een geweldig nummer. Eindigen doet de band op de top van de wereld. “Everest” toont nog één keer waarom deze band zoveel meer verdient dan een goed gevulde Trix Club.

Met zalige synths die meegaan op het verhaal over de berg, laten ze ons kennis maken met de beklimmers. Tegelijk droom je ook van mythische hoogtes. Het lijkt er zelfs een beetje op alsof de band op de berg is geweest om zo de kijken hoe je best de sound van een grote berg in muziek brengt. Dat is wat de sterkte is van deze band, ze visualiseren hun muziek niet enkel heel goed, ze weten ook een perfecte correlatie tussen beeld en sound te creëren. We kunnen niet meer zeggen dan dat deze groep veel te underrated is en zoveel meer respect zou mogen verdienen. Ons doet het wat denken aan Alt-J qua manier, maar dan veel ingewikkeldere muziek die moeilijker tot een breed publiek kan geraken, al heeft iedere song toch iets extreem aanstekelijk in zich.

https://www.instagram.com/p/BcDkWPgF5ij/?taken-at=216105650

Public Service Broadcasting kwam in Trix met een nieuwe set en nam ons mee op een trip doorheen de wereldgeschiedenis. Niet iedereen is fan van geschiedenis, maar als je het door Public Service Broadcasting krijgt, dan wil je gewoon niet liever. Wij hopen ze dit jaar nog eens op een festival te zien want we geloven dat het daar een gigantisch feest kan worden met dank aan de repetitieve synths en de dansbare beats die ze maken.

Setlist:

The Pit
People Will Always Need Coal
Theme From PSB
Korolev
E.V.A.
Progress
Go To The Road
Night Mail
If War Should Come
Spitfire
They Gave Me A Lamp
All Out
The Other Side
Go!

Gagarin
Everest

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Bill Ryder-Jones @ Trix (Club): Meeslepende nonchalance

Met Iechyd Da kwam Bill Ryder-Jones dit jaar terug op het toneel met een hoopvolle plaat waarin hij melancholie verpakte in een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Desertfest maakt eerste namen bekend met o.a. Fu Manchu en Russian Circles

Naast de regen die vandaag met bakken uit de lucht komt, vallen ook de festivalaankondigingen in grote getalen. Zo ook in Antwerpen,…
LiveRecensies

Filter @ Trix: Scherp geschut

Het zijn boeiende tijden voor de Nine Inch Nails-fans. De klassieker The Downward Spiral mocht dertig kaarsjes uitblazen, en Trent Reznor blijft…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.