LiveRecensies

Onze eerste dag op New Fall Festival: Een dag vol melancholie en verrassing

LiveRecensies

Onze eerste dag op New Fall Festival: Een dag vol melancholie en verrassing

Dit weekend doet Dansende Beren New Fall Festival Düsseldorf aan, een festival met een concept waarbinnen je van zaalshow naar zaalshow gaat. Op die manier kan je optimaal genieten van een aantal topbands op unieke locaties waaronder een kerk en een gebouw dat vroeger diende als planetarium.

https://www.instagram.com/p/BbnQG7mFm04/?taken-at=237420687

De aftrap van ons New-Falltraject werd gegeven door de band Sophia. De mannen begonnen hun set met het rustige nummer “Out Of Tune”Weemoedige gitaren worden perfect aangevuld door een zachtjes kabbelende piano. Meteen wordt duidelijk dat het publiek er zin in heeft, de band ook. Sophia’s invloeden kunnen we nog het best beschrijven als weemoedige pop die doet denken aan een mengelmoes van Sparklehorse en Novastar. Niks dan goeds dus.

Sophia weet een mooie dynamiek in hun set te brengen, lange slepende noten van de leadgitarist gaan al gauw over in een explosie die nog het meest aan het oude werk van de The National doet denken. Harde stukken en melancholie, bij tijden zelfs depressie, wisselen elkaar af. Die depressie geldt echter niet voor het publiek, ze lijken er maar geen genoeg van te krijgen en wanneer de band het tempo opvoert gaat de zaal moeiteloos mee in overdrive.  Het enige minpuntje aan het optreden is dat de stem van de zanger tijdens de hardere stukken vaak niet door de mix komt. Voor de rest een strakke set die naar meer deed smaken.

Na Sophia verplaatsen we ons naar de mooie Tonhalle in Düsseldorf, voor wat de verrassing (tot twee maal toe!) van de avond zou blijken. Tom Odell’s support werd verzorgd door de jonge snaken van Nathan Ball die er geen gras over lieten groeien. Ze staken meteen van wal met een spacy soundscape die de zaal in een mum van tijd de mond snoerde (dat hadden ze echter zelf niet verwacht en dat stond op hun gezichten gedrukt.) Al vanaf nummer twee gingen de handen de lucht in en het voltallige publiek was in de ban van Nathan Ball. Wanneer ze tijdens het volgende nummer een singalong inzetten die quasi het voltallige publiek inhield, weten we het zeker, het zit goed (en het zou nog beter worden.)

Na Nathan Ball is het de beurt aan de man op wie iedereen zat te wachten, en dat voelde je aan de sfeer die in de zaal hing. Nog voor Odell het podium opkwam hing er merkbare spanning in de zaal. Wanneer hij dan het podium op komt geslenterd gaat het publiek volledig uit zijn dak, een stramien dat gedurende het twee uur durende concert niet zou veranderen. Tom trapt zijn concert af met een zachte ballad, alleen op piano, meteen hoor je het haar op de armen van het voltallige publiek rechtstaan. Al vanaf zijn eerste nummer heeft de Brit het volledige publiek in zijn ban. Mierzoet pianospel aangevuld met indrukwekkende falsetten die vaag aan Jeff Buckley deden denken vormden de basis voor een geslaagd begin van de set. Het publiek is he-le-maal mee met de catchy pop die de Brit brengt met verve.

Als geen ander bespeelt hij het publiek en zit geen twee seconden stil. Als hij niet op zijn piano zit (lees: bovenop zijn piano!) staat hij op een van de hoeken van het toch wel grote podium. Het is aanstekelijk om te zien hoe hard de volledige band opgaat in de muziek, wat dan weer tot uiting komt in een uitzinnig publiek dat zelfs meegaat als de band onverwachts een dancebeat inzet. Ondanks de elektronische dancebeat verliest Odell niks aan eigenheid. Even later kan een aarzelend ‘Guten Tag’ wel door het publiek gesmaakt worden, waarna hij verder gaat met ’thank you for buying some tickets and for still inviting us after that brexit shit.’ Dit wordt onthaald op hartelijk gelach waarna het tijd is voor enkele nummers van zijn nieuwe plaat. Op een gegeven moment loopt Tom de zaal in en omhelst zelfs mensen in het publiek, hetgeen ze enkel nog uitzinniger maakt. Afsluiten doet hij met Another Love, maar het publiek kan geen genoeg krijgen. Er volgen nog twee bisnummers waarvan het tweede uitloopt in een lange jam waarin al zijn muzikanten nog eens het beste van zichzelf geven. Al bij al was deze dag een dag vol verrassingen die telkens naar meer deden smaken.

Related posts
LiveRecensies

Tom Odell @ De Roma: Tranenkeizer met durf

Het was sturm en drang voor de poorten van De Roma, en daar was één man voor verantwoordelijk: Tom Odell. Waar de…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Declan McKenna, Tom Odell, Brihang en nog 15 nieuwe namen voor Rock Werchter!

Vorige week verklapte IDLES zelf al dat ze op Rock Werchter gaan spelen aanstaande editie en nu heeft de festivalorganisatie dat ook…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Tom Odell - Black Friday (★★★½): Bloedeerlijk minimalisme

Meer dan tien jaar nadat je een grote hit scoort een zowaar nóg grotere hit scoren met datzelfde nummer? Het is de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.