Sinds ze met hun debuutsingle “Hostage” de neus aan het venster staken, werden ze al de Nederlandse Radiohead genoemd, kregen ze promt het etiket grote Nederlandse belofte opgeplakt en tekenden ze bij het Amerikaanse label Mind of a Genius. Nu, een jaar na de debuutplaat is Klangstof sterk bezig om al die hooggespannen verwachtingen in te lossen met het soort nonchalance waardoor je zou denken dat ze al jaren in het vak zitten. In Muziekcentrum Trix kwamen de Nederlanders eventjes de grens over om hun nieuwste ep Everest voor te stellen en ondertussen nog wat steviger voet te zetten in het belgenland.
Manou Maarten, aka Le Manou, komt dan weer uit het verre West-Vlaanderen en groeide op in Durbuy. Dat verklaart waarom ze hard aan haar carriere timmert én in het Frans zingt. Verwacht geen chansons, maar wel verleidelijke popnummers die mits wat schaaf en poetswerk wel eens kunnen uitgroeien tot kleine oorwurmpjes. Denk de muziek van Tsar B, de catchy melodieën van Christine and the Queens en de vermoedelijke lyrics van Axelle Red. Het constante niveau van voorgaande dames haalde Manou niet, maar het potentieel zit er wel al hoorbaar in. Overdreef Manou in het begin nog wat met drama en pathetiek, dan kreeg ze het publiek wel aan het dansen met een vurige versie van “Fling”. Haar kraakheldere stem was enorm flexibel, klom heel hoog en ging ook verleidelijk laag met tussendoor een fijne ademhalingsoefening. Wanneer ze autotune in de mix gooide, dreigde het plots wat foute Franse rap te worden en ook de dreigende cello en synths strookten soms niet met de sfeer van de teksten. Wat ons betreft, is Le Manou een ruwe diamant die nog wat geslepen moet worden.
Wanneer de jongens van Klangstof het podium opklommen in Muziekcentrum Trix zou je niet zeggen dat dit dezelfde band is die vorig jaar het beste Nederlandse debuut uitbracht en in een klap twee keer op Coachella mocht spelen. Schoot hun carrière als een komeet uit de startblokken, dan zijn ze in 2017 niet van plan om bij de pakken te blijven zitten. Met een nieuwe EP letterlijk onder de arm (de eerste driehonderd vinylexemplaren waren net binnen en te koop in Antwerpen) kijken de Amsterdammers alleen maar vooruit. Want er vallen nog bergen te beklimmen en nieuwe melodieën te ontdekken.
‘Goed begonnen, is half gewonnen’ en met de instrumentale opener “Doolhof” wist Klangstof het publiek al meteen vast te grijpen. Een simpel doch intrigerend gitaarmotiefje won gaandeweg aan kracht en mondde uit in een eerste geweldige outro die dan op zijn beurt weer naadloos overging in “Sleaze”. Waar “Doolhof” de donkere hoekjes van hun klankpalet opzocht, was “Sleaze” dan zijn tegenpool. Met dat speelse synthmelodietje lijkt het plots alsof er niets aan de hand is en zingt frontman Koen Van de Wardt over Super Mario spelen tot de zon op komt. Omringd door kabels, draden en synths lijken het net vier muzieknerds die samen muziek maken op hun slaapkamer en experimenteren met analoge syntheffectjes. Toch weet de band dat imago te koppelen aan sterke nummers en goeie grooves.
Het moet een spannend moment geweest zijn, want Trix kreeg de eer om de nieuwe nummers van hun EP voor het eerst live te horen. “Dus als het fout gaat, sorry, en als het goed gaat, leuk,” dekte Van de Wardt zich al op voorhand in. Al die bescheidenheid was helemaal niet nodig want “Resume” luisterde lekker weg, het experimentele “Names” brachten ze tot een goed einde en “Everest” kon zich al meteen meten met het beste van Close Eyes To Exit. De band durft gewoon verder doen waar ze mee bezig was en verslikt zich niet in eigen succes. Ook al klinken de nummers door en door Klangstof, toch zijn het geen klonen van vorige singles en hebben ze elk hun eigen identiteit. En dat doet ons het beste vermoeden voor hun toekomst.
Hoe goed we nummers als “Ignore Me” (die slepende beat en krachtige ontknoping) of het haast a capella beginnende “We Are Your Receiver” ook vinden, toch waren het de singles uit het debuut die opnieuw met de meeste aandacht gingen lopen. “Hostage” kreeg al vroeg de eer om te shinen en kreeg het publiek zowaar stil. Ook de geweldige outro en solo van “Amansworld” deed ons opnieuw watertanden, terwijl Koen Van de Wardt zich helemaal liet gaan.
Trix was de eerste halte in hun herfsttournee, maar was zeker niet de minste. Klangstof toonde zich meteen al fris en klaar. Hoewel de band ondertussen wat personeelswissels doormaakte, klonken ze strak en stevig. Alsof de kerels al jaren samenspeelden, maakten ze mopjes op het podium en amuseerden ze zich te pletter. Dat enthousiasme werkte aanstekelijk en zette zich over op het publiek. ‘Als jullie elk vijf Ep’tjes kopen, zijn ze meteen al uitverkocht,’ stelde Van de Wardt voor. Klangstof is zo’n investering wel waard.
Setlist:
Doolhof
Sleaze
Resume
Hostage
We Are Your Receiver
Ignore Me
Names
Everest
Amansworld
Island
