Melanie Marsman
Op zondagavond naar de Botanique trekken om er Julien Baker live aan het werk te zien, het is haast onmogelijk om zo’n zondagavond te overtreffen. Julien Baker kwam in de Rotonde haar nieuwste album Turn Out The Lights voorstellen en dat concert kan in feite het best worden vergeleken met een emotionele rollercoaster. We waren getuige van een optreden dat bij ons de dag nadien nog steeds blijft nazinderen.
Bij onze aankomst in de Rotonde is het al praktisch over de koppen lopen. De eerste rijen vooraan het podium zijn alvast ingepalmd en wij wurmen ons nog snel ergens achterin de zaal met zicht op Julien’s micro. Wanneer we net een plaatsje hebben gevonden, doven de lichten en komt de kleine Julien Baker het podium opgewandeld. Zonder iets te zeggen, zet ze “Appointments” in en onze mond valt meteen open. Zelden zagen we iemand die in z’n eentje in één seconde tijd een uitverkochte zaal muisstil kan krijgen.
De meeste mensen die hier vanavond aanwezig zijn, zijn ofwel op een eerste date zijn of koppels die al een jarenlange relatie achter de rug hebben. Wat deze twee wel gemeenschappelijk hebben, is dat iedereen z’n geliefde tegen zich aan trekt, waardoor Julien’s nummers nog harder binnenkomen. We hebben het zelden zo stil geweten in de Rotonde en dit komt de muziek alleen maar ten goede. Het is gek hoe zo’n kleine meid met enkel een gitaar en haar stem mensen tot in het diepste van hun hart kan raken.
Er passeren deze avond nummers vanop zowel Sprained Sprankle als Turn Out The Lights, waardoor het publiek het duidelijk naar z’n zin heeft. Heel af en toe ruilt Julien Baker haar gitaar in voor de piano en ook op deze manier slaagt ze erin om deze songs met een gigantische liefdespijl op het publiek af te vuren. Op een heel bescheiden manier bedankt Julien het publiek en vertelt ze hoe fijn ze het vindt om na al die maanden nog eens in Brussel te zijn.
“Appointments” bracht ze met behulp van loop-pedalen op zowel gitaar als piano. Na de opener ging ze even enkel op gitaar verder en daarmee sloeg ze iedereen met verstomming. Het nummer “Sprained Ankle” werd misschien wel het luidst toegejuicht, het publiek was haar debuutalbum duidelijk nog niet vergeten. Julien Baker deed dit zelf ook niet. De meest explosieve nummers van dat album, “Everybody Does” en “Rejoice”, passeerden de revue en daarin haalde ze met haar stem alles uit de kast. De hoogtepunten volgden elkaar dan snel op. Ze zette “Turn Out the Lights”, het titelnummer van haar laatste album in en na een ingetogen begin, zorgde ze voor het meest overweldigende moment van de avond. Met behulp van haar pedalen leek het alsof er ten minste tien muzikanten op het podium stonden. Het was moeilijk voor te stellen dat een solo-zangers met enkel een gitaar zo’n imposant geluid kan produceren, maar toch flikte Julien Baker het.
Er zijn weinig dingen nog mooier dan Julien Baker op gitaar, maar Julien Baker op piano is toch een kanshebber. Ze speelde “Hurt Less”, een van haar meest verhalende nummers, waarin ze de relatie met haar beste vriend beschrijft (die, weetje van de dag, op de studioversie de backing vocals voor dit nummer verzorgt). Zonder te stoppen met spelen plakte ze er “Go Home”, de afsluiter van Sprained Ankle, achteraan en de emotie droop van het plafond. We krijgen het stilaan lastig om nog originele superlatieven te bedenken. Laten we het erop houden dat je, afgezien van tijdens het overweldigende applaus, een speld kon horen vallen in de Rotonde. Als ze dan nog eens afsluit met een van haar meest aangrijpende nummers, “Something”, is het plaatje compleet.
Toegegeven, we hebben nu al schrik dat Julien Baker binnen enkele jaren de weg naar het grote succes zal vinden en het waarschijnlijk onmogelijk zal zijn om ze nog eens in zo’n kleine gezellige zaaltjes als de Rotonde live aan het werk te zie. Het is lang geleden dat we nog eens getuige waren van een optreden waarbij letterlijk alles tot in de details klopt. De sfeer, het miezerige weer buiten en vooral de manier waarop de songs worden gebracht, bezorgen ons deze avond meerdere malen kippenvel.
Na een dik uur maakt Julien Baker er een einde aan. Ze had naar eigen zeggen geen bisnummer voorbereid, maar door het aanhoudende applaus keerde ze toch nog terug. Als toegift volgde “Accident Prone”, een cover van de 90’s emo-band Jawbreaker. Ze speelde hetzelfde nummer als toegift de vorige keer dat ze in de Botanique speelde, in mei vorig jaar. Op Youtube werd die cover bijna 200 duizend maal bekeken. Ze vertelde gisteravond dat haar vorige passage in Brussel haar eerste op Europese bodem was geweest en daarom wou ze het nummer nog eens spelen als aandenken. Die show was feitelijk haar tweede in Europa, maar dat kon uiteraard de pret niet bederven. Julien Baker speelde een magistrale set, misschien wel één van de beste shows van 2017 tot dusver. De mensen die aanwezig waren, zullen dit zonder twijfel kunnen bevestigen. Julien Baker is een kleine meid die op het podium enorm imposant kan zijn.
Setlist:
Appointments
Funeral Pyre
Sour Breath
Happy To Be Here
Sprained Ankle
Everybody Does
Rejoice
Turn Out the Lights
Televangelist
Hurt Less
Go Home
Something
Bis: Accident Prone (Jawbreaker cover)
