In het kader van Rebel Rebel, min of meer maandelijkse afspraak voor het betere rock & roll feestje, stonden reeds enkele mooie bands als opener van de avond geprogrammeerd. Denk aan Wooly Mammoths, Hypochristmutreefuzz en enkele fijne coverbands. Toen de organisatie bekendmaakte dat Raketkanon de volgende band was die de boel op stelten zou komen zetten, wisten we met onze vreugde geen blijf. De noiseformatie uit Gent speelde dit jaar, na een klein aantal Europese data in februari, twee shows in ons land (Roadkill Festival in Waarschoot en Play Festival in Hasselt). Zou het na een succesvol jaar met Kapitan Korsakov opnieuw aan de andere formatie van zanger Pieter-Paul Devos zijn?
Één ding was alvast zeker: de zin en het plezier om te spelen waren er door de wat minder actieve periode niet op achteruitgegaan. ‘Hij heeft gene kop!’ riep Pieter-Paul schertsend over de gitaar van Jef Verbeeck, en onder impuls van het rollende drumwerk van Pieter de Wilde schoot de show uit de startblokken met “Louis”. Koppen konden we wel vinden in de deinende massa lichamen die opeengepakt en als één geheel alle kanten opging. Die massa was net als de band enorm enthousiast en excited voor het optreden. Er heerste een aangename temperatuur in ons favoriete oord van verderf, want ruimte was bij aanvang van het concert schaarser dan haar op het hoofd van Ben Crabbé.
Wie echter al eerder een show van Raketkanon zag, wist dat dat niet lang zo ging blijven. Al bij tweede nummer “Judith” werd het sardienenblik dat de Charlatan tot daartoe was opengetrokken en schoot het publiek alle kanten op. Een crowdsurfer vond zijn weg naar de discobal aan het plafond, en menig hoofd ging gehypnotiseerd op en neer op de bezwerende synth’s en drumpad(zweep)slagen. Even verschroeiend (en ook al van RKTKN #1) volgde “Helen”, en onze inspanningscapaciteit werd al van in het eerste deel van de show op de proef gesteld. Raketkanon was als een opgeblazen ballon die werd losgelaten.
Zoals gezegd was ook het publiek volledig mee in de briesende wind die door de Charlatan blies. Het uitschuifbare podium kroop langzaam terug in zijn bergplaats onder druk van de overhellende concertgangers, en had wat ademruimte nodig na de energie van het onontbeerlijke “Nico Van Der Eeken”. Die ademruimte kwam er, ook voor de toeschouwers, met een nieuw nummer als aangename verrassing. Het was een groovy en compacte song die voor variatie zorgde. Niet dat dat noodzakelijk was, integendeel. Aanstekelijk en lekker in het oor, dat wel, en hopelijk voorloper van?
Verder waren er ook enkele constantes aanwezig. “Herman” doorprikte met een krachtige uitvoering her en der trommelvliezen, het chaotische “Suzanne” liet ons als springballen door elkaar stuiteren en “Florent” werd op 35 verschillende manieren meegebruld en van een choreografie voorzien. Geweldig was ook “Abraham” een B-side die van ons gerust op RKTKN #2 had mogen staan. Met de synth’s van Lode Vlaeminck die in overdrive gingen als aanzet voor een spanningsboog die eindigde in een bulderende riff. Wij vonden het allemaal prima en iedereen genoot met volle teugen. Een paar onverlaten vonden het wel nodig om stille momenten tijdens de show te doorbreken, maar werden door Pieter-Paul vakkundig de mond gesnoerd.
Die werd op handen gedragen en koos het ruime sop in de mensenvijver tijdens een indrukwekkend “Anna”. De ziel uit zijn lijf brullend ging de zanger van hand tot hand. Zoals steeds kwam “Anna” binnen met de impact van een heuse bom. Tijdens hun bisnummer werd tenslotte de ploeg een laatste keer bovengehaald. Want Raketkanon was een wervelende ploegschaar, letterlijk én figuurlijk. Onze gedachten en hoofd werden compleet door elkaar geslingerd, en bij momenten krioelden lichamen over elkaar in de Charlatan.
We kregen dus een vette show van een band die ons nog steeds met chaotische finesse omverkegelt, en met dit optreden hopelijk ook het begin heeft ingezet van een terug-van-weggeweest. Het groot aantal nummers van RKTKN #1 dat de revue passeerde, in combinatie met de locatie hier in hometown Gent, kan wijzen op een gelegenheid voor zowel fans als voor de band zelf om ‘afscheid’ te nemen van diezelfde nummers? In ieder geval, er zit een nieuwe plaat van Raketkanon aan te komen, en daar kijken wij naar uit met evenveel ongeduld als voor dit concert!
