Joey Bada$$ is zowat de Justin Bieber van de hiphopwereld. Op 17-jarige leeftijd brak de toenmalige tiener, afkomstig uit New York, door met een mixtape die veel liefhebbers van het genre terugbracht naar ‘de gouden jaren 90’. Gisteren stond hij in Trix om zijn nieuw album voor te stellen: ALL AMERIKKKAN BADA$$.
Joey is ondertussen nog altijd maar 22 en heeft in enkele jaren tijd een wereldwijde fanbase uitgebouwd. Het concert is volledig uitverkocht, de zaal loopt al tijdens de voorprogramma’s helemaal vol. Die voorprogramma’s zijn trouwens Chuck Strangers en Aaron Rose, co-members van Bada$$’s raplabel Pro Era. Nog zo’n labelgenoot is DJ Power Pleasant, die net voor aanvang van de show enkele stevige hitjes afvuurt om het publiek op te warmen. De reden wordt snel duidelijk, Joey Bada$$ begint meteen met de twee hardste nummers van zijn nieuwe plaat: “Rockabye Baby” en “Ring The Alarm”. De zaal wordt wild en deint vol enthousiasme op en neer op de dreunende bassen. Een geslaagde start, zonder meer.
Achter Joey hangt een enorme vlag, getint in de Amerikaanse kleuren, die ook te zien is op zijn albumcover. De plaat is een politieke aanklacht tegen het aanhoudende geweld tegenover zwarten in de USA. Bada$$ schakelt na de twee openingsnummers over op de chronologische volgorde van het album. Met “Temptation” stuurt hij een funky vibe de zaal in, het publiek zingt het refrein op een prachtige manier mee en geniet van de intieme sfeer. Hoewel het album duidelijk nog niet zijn weg heeft gevonden naar de spotify-bibliotheek van de meeste aanwezigen neemt Joey rustig de tijd om ALL-AMERIKKKAN BADA$$ verder af te werken. De laatste twee nummers van de plaat zijn live absolute pareltjes: Bada$$ klampt zich vast aan de micro om met een heldere stem en clean rhymes de zaal in stilte te hullen. Eerst met “Legendary”, waarbij de vuurtjes en flashlights de hoogte in gaan, daarna met het slotakkoord “Amerikkkan Idol”. Rappers die écht klinken zoals je ze digitaal beluistert, het is een uitstervende soort.
“We’re only just getting started, who’s following me from day one?” luidt het tweede luik van het concert in. Niet slecht bekeken, eerst de nieuwere nummers brengen om daarna even terug te keren in de tijd. Naar 2012 bijvoorbeeld, toen Joey met de single “Waves” bekend werd bij het grote publiek. “Since ‘9-5, momma been working nine-five” joelt het publiek terwijl er van links naar rechts ‘gewaved’ wordt. Bada$$ brengt de laatste verse van het nummer voor de gelegenheid ook nog even a capella, opnieuw een toonbeeld van zuiverheid en pure klasse. Daarna verdwijnt hij van het podium terwijl de intro van de monster hit “Paper Trails” speelt. Het publiek heeft eerst niet helemaal door wat er aan de hand is als Joey terugkomt en “Money ain’t a thing if I got it” schreeuwt, waarna de zaal definitief ontploft. Het bekendste nummer zorgt voor vuurwerk, Bada$$ zorgt voor een extra vuur in lont door er daarna respectievelijk “Christ Conscious” en “No. 99” bovenop te gooien. “Whats my name; What’s my name?” vraagt (brult) hij keer op keer terwijl het publiek, zich concentrerend op de moshpits, “Badmon” terug schreeuwt. De zaal is flink door elkaar geschud, beide hiphopberen bevinden zich na wat duw en trek werk plots dichter bij het podium.
Joey is nog niet klaar, “Front & Center” is geschreven op de theme song van de serie Narcos en zorgt voor een iet of wat sensuelere vibe. Het is Halloween, dat betekent cadeautjes en dus krijgen we het nieuwe, unreleased, nummer “Pull Up” te horen. Afsluiten doet Joey Bada$$ met “Survival Tactics”, een hommage aan zijn overleden vriend Capital Steez, en het feelgood nummer “Devastated”.
Joey Bada$$ is één van die artiesten waarbij je met zekerheid kan zeggen dat hij nog heel veel in zijn mars heeft. Met conceptuele sterke ideeën, muzikale vernieuwingen en really good rapping blaast hij leven in een stagnerend genre. We kunnen nu dus stellen dat hij ook live volledig voldoet aan de torenhoge verwachtingen. Puik werk, Badmon.
