@Susana Lombardero Calvín‎

Nog geen twee weken nadat het terecht bewierookte Mass VI het levenslicht te zien kreeg, stelden hun scheppers het voor in een hopeloos uitverkochte AB. Met hoge verwachtingen trokken we richting Brussel, om na te gaan of ze hun onnavolgbare livestatus ook met hun nieuwste werk kunnen brengen.

De erg lange wachtrij buiten op de Anspachlaan verraadde dat wij niet de enigste waren die enorm nieuwsgierig de moed bijeen geraapt hadden om ons een avond onder te laten dompelen in de duistere wereld van de Church Of Ra. Al zal de tot 300 stuks gelimiteerde exclusieve vinyl er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Bij het binnengaan werden we omgeleid langs de AB Club die voor de gelegenheid omgevormd werd tot expositie. Enkele kunststukken uit hun artwork stonden er tentoongesteld, net als een fotoreeks van voormalig Amenra-bassist en huisfotograaf Maarten Kinet.

@Betani Mapunzo

Met een halfvolle zaal begon All Shadows And Deliverance aan hun opdracht om ons warm te stomen. Het trio begon er stevig aan. Met hevige noise-elektronica en een zanger die ons deed denken aan een bezeten hond wist niemand wat er echt gaande was. Toen de zanger na een drietal minuten prompt het podium verliet maakten de twee overgebleven mannen nog meer noise zodat het evengoed het lawaai van een neerstortend en brandend ruimteschip kon zijn. Niemand die er ook maar iets van verstond.

Tijd voor Monnik. Een nieuw experimenteel eenmansorkest zou in de foyer van de AB een laatste steen moeten leggen voor de fundering waar Amenra later hun kathedraal op zou bouwen. Jammer genoeg kreeg hij de foyer niet stil, niet onlogisch als je je de foyer kan inbeelden. Hij trapte het dan ook snel af.

Niet getreurd, want stipt op tijd kwam Amenra op. Ze begonnen hun set net als hun nieuwe plaat: met “Children Of The Eye” weerklonk het eerste nummer van Mass VI van de avond. Het was al snel duidelijk dat we vertrokken waren voor een stevige maar buitengewone avond. Hun sound is ondertussen al geperfectioneerd, zowel op plaat als live. Vanaf de eerste tot de laatste seconde stond ieders lijf vol kippenvel. Met “.Razoreater.” en “Thurifer.Et Clamor Ad Te Veniat” jaagde het viertal meteen enkele grote kleppers door de volgepakte AB.

@Nicolas Dewulf

De band pakte zoals steeds uit met hun unieke visuals, maar deze keer gingen ze hierin nog een stap verder. Een doorzichtig scherm verscheen voor het podium. Links en rechts achter de gitaristen verscheen er ook zo één, waarna op elk scherm nog meer visuals getoond werden. In combinatie met het achterste gebruikelijke doek werd zo de indruk gewekt dat de band middenin deze beelden stond. Neem daarbovenop nog eens de altijd al zo sterke lichtshow en de overvloed aan laaghangende rook, je kan enkel concluderen dat het werkelijk indrukwekkend was.

Met “Plus Près De Toi” kregen we nog een nieuw nummer te horen, waarna het altijd al zo massieve “Am Kreuz” dieper sneed, harder sloeg en meer letsels nagelaten heeft dan dat we ons voor ogen hadden durven houden. Maar toen de schermen voor de visuals weggehaald werden, kwam het moment van de avond. Frontman CHVE liet zijn borst en rug vol vleeshaken zetten, om er daarna grote stenen aan te laten hangen. Het publiek stond verstomd en akelig stil te kijken naar het tafereel, terwijl het voor enkelen te veel werd en deze mensen weggebracht moesten worden. In deze toestand werd “Nowena 9|10” gespeeld. Het bloed droop langs zijn lijf tijdens een ware veldslag.

@Sven Cyclenørd

Hij draaide de stenen zelf uit zijn vleeshaken en zette de set verder met “Diaken”, het laatste nummer van de nieuwe langspeler. Het was het moment voor bassist Levy Seynaeve om ook zijn duivels te ontbinden met duivelse vocals die ze in de gehele Anspachlaan gevoeld zullen hebben. Er weerklonk zelfs een stille ‘dankjewel’ van Colin, een unicum, want hij spreekt anders nooit tussenin twee nummers. Wie dacht dat het hierna gedaan zou zijn, stond voor een grote verrassing. Gitarist Mathieu J. Vandekerckhove achtte zijn tijd gekomen en zette als een alleenheerser de volledige zaal in extase met “A Solitary Reign”. Het beste, meest complete nummer dat de band ooit geschreven heeft, voor het eerst live te horen. Een gevecht tussen duivelse krachten ontbond zich en bracht de hele set naar een tot dan toe nog ongekend hoog niveau. Magisch, onbeschrijflijk, maar elk woord dat daarover vloeit doet het moment enkel maar onrecht aan.

Amenra bracht de liveshow van het jaar, een avond waar nog vele jaren over gepraat zal worden. Met deze show hebben ze hun status van onwaarschijnlijk naar onaantastbaar verheven.

Setlist:

Children Of The Eye

Razoreater

Thurifer

Boden

Plus Près De Toi

Am Kreuz

Terziele Tottedood

Nowena 9|10

Diaken

A Solitary Reign

Interview met CHVE vind je hier.

Je kan de set integraal bekijken via deze link.