Gisteren speelden de elektrofunk, jazztronica, hiphop maddefakkers van Stuff. in Opwijk bij Nosta. CID RIM verzorgde het voorprogramma met passende beats en het betere slagwerk. Op momenten maakte hij het geheel ietwat te complex, maar er passeerden niettemin veel wauw-momentjes. Zeer goede opwarmer.
We kiezen voor een overzichtelijke uitkijk op het balkon van de Nijdrop. Het vijfkoppige Stuff. komt op en steekt, zonder er woorden aan vuil te maken, van wal met “Skywalker”. De baslijn van Dries Laheye (BRZZVLL) is kenmerkend aan het nummer, het publiek is meteen mee. Het is een kunst van de band hoe ze er erin slagen om zoveel te laten gebeuren in een nummer en er toch altijd een heel herkenbare hoek in te incorporeren. Complexe nummers maken die ook catchy zijn, het is iets wat niet iedere band gegeven is. “Colibri” is het eerste nummer van de nieuwe plaat dat we te horen krijgen. We horen motown invloeden her en der en het lied breekt volledig open met aanhoudende spacey keys. Het appreciërende applaus bevestigt dat de nieuwere nummers al eigen gemaakt zijn door het publiek; dikke smile bij de bandleden.
Opvallend is de wat hoge leeftijd van het publiek. Ligt het aan het jazz element dat de band heeft of trekt Nosta altijd wat matuurdere mensen aan? Het genre van Stuff. ligt alleszins open voor debat. Zowat elk soort muziekliefhebber zou zich kunnen vinden in de muziek van de avant-gardeband, van hiphoppers tot zelfs rockers die open genoeg zijn, want ja, genuanceerd headbangen is zeker mogelijk. Veel oplichtende smartphones zagen we ook niet. Mogelijks lag dit aan het oudere publiek, het merendeel was echter zonder twijfel compleet mee in de trance van de band.
De rokerige zaal kleurt volledig blauw en als een epifanie valt het ons tijdens het majestueuze “Strata” op hoe hard deze band is opgebouwd rond Lander Gyselinck. Elke muzikant weet dat een drummer standaard de motor is van de band, maar hoe deze man het geheel begeleidend voort duwt én op bijna melodieuze manier voort trekt, is toch wel noemenswaardig. En wat een nummer ook, die zeer herkenbare hoek steekt weer de kop op onder de vorm van tokkelende synth melodie, en blijft een rode draad doorheen het geheel. Het Stuff. monster sleurt ons mee naar gevoelens van dromerige gelukzaligheid en wanhoop, de grens is altijd zo fijn en de climax nooit veraf. De overgang naar het vervreemdende “Sifa” is zo sterk dat het mag rekenen op flink wat gefluit en gejubel.
De concentratie van publiek was wel niet altijd volledig aanwezig. Het contrast van rustige en meer uptempo nummers zorgde ervoor dat er tussen de toeschouwers wel eens licht geroezemoes ontstond. Hatelijk zullen velen denken, maar ergens ook logisch; Stuff. ging er volledig voor en speelde non-stop door. Een keertje nam Lander lichtjes ongemakkelijk maar charismatisch, de micro in de hand om te bedanken en te verkondigen dat de nieuwe plaat en andere merchandise te verkrijgen was na de show. Achteraf bleek dat band onderbroeken als merchandise verkocht, 100% katoen en comfort voor uw ‘stuff’.
Een topper van de avond was voor ons “Fulina”, van het nieuwe album Old Dreams And New Planets. Een prachtige albumtitel die het gevoel dat Stuff. ons die avond gaf ook helemaal samenvat. Onze lijst van Belgische topbands om live te zien is weer een naam rijker.
