Onder het motto “claustrofobie bestaat niet” stond Hypochristmutreefuzz afgelopen donderdag voor een afgeladen Afsnis. Aan ademruimte was er net geen gebrek in het afgeladen cafeetje aan Sint-Jacobs. Door pure extase zijn we echter de draad wat verloren betreffende de volgorde van de setlist. Ze eindigden met “Clammy Hands” en “The Spitter”. Alles wat daarvoor kwam, is echter in ons geheugen gebrand als een trippy vlek van noise en spastische keyboard freak-outs.
De noise band uit het Gentse bracht voornamelijk songs van hun debuut Hypopotomonstrosesquipedaliaphobia (ja, we hebben dit een paar keer gecheckt, het is juist gespeld). Kenmerkend voor een show van Hypochristmutreefuzz zijn de flashende witte ledlampen. Mensen die snel last hebben van epilepsieaanvallen vermeden dus best dit optreden.
Het bewonderenswaardigste aan liveoptredens van Hypochrist (afgekort voor het gemak) is wellicht de coördinatie waarmee ze hun sonische muren opbouwen en weer afbreken. Van de freak-outs van de keyboardist tot de militaire precisie tussen bas en drums, het geluid werd als het ware vacuüm getrokken. In zo goed als elk nummer werd een oorverdovende wall of sound opgetrokken. Dat valt natuurlijk ook wel te verwachten van een van de betere noise bands uit ons bescheiden landje. Gelukkig waren er af en toe ook meer spacey passages.
Tijdens “One Trick Pony” was er ruimte voor korte stiltes afgewisseld met beklijvende en kille bastonen. Daarbovenop zweefden de krijsende schreeuwen van zanger Ramses Van den Eede. Ondanks het mindere volume, bleef de intensiteit alomtegenwoordig en bleef er een sonisch grimme sfeer hangen. Hoogtepunt was uiteraard het laatste nummer, “The Spitter”. De decibels tijdens het dansbare noise nummer liepen zo hoog op dat de mannen van Sunn O))) en Swans het bijna te luid zouden vinden. Na nog geen uur hadden ze er genoeg van. Verstaanbaar, bij dit soort optredens wordt het natuurlijk snel warm in relatief kleine bar als Afsnis.
Wie dus nieuwe goeie noise nodig heeft, zoekt best niet veel verder. Hypochristmutreefuzz heeft alles wat je nodig hebt. De muziek is luid, intensief en trippy, maar ook verrassend groovy.