AlbumsOude Bekenden

30,000 Monkies – STARRRRRRRRING (★★★): Helft briljant, helft bedenkelijk

AlbumsOude Bekenden

30,000 Monkies – STARRRRRRRRING (★★★): Helft briljant, helft bedenkelijk

EP numero vier voor Life Fast Die Young-kind 30,000 Monkies, uitgebracht via Wolves And Vibrancy Records, en deze keer met enkele verrassende figuranten in de titels. Op Starrrrrrrring, met welgeteld acht keer de letter ‘r’, is de humor nog steeds niet uitgedoofd: elke songtitel kreeg de licht aangepaste naam van een celebrity. Een statement, of een ver uitgedreven klucht? Het zal ons worst wezen, de EP klinkt moddervet, al hangen er bij ons toch wel enkele vragen boven het hoofd.

De globale klank van het vier nummers lange mini-album is voller, maar laat tegelijk genoeg ruimte in de mix. Het klinkt allemaal nog net iets smeriger dan wat we van hen gewoon zijn, maar het complementeert de stijl perfect. Het lachwekkend slome “Orlando Doom” terroriseert je trommelvliezen alsof Godzilla zelf de epische bassen heeft ingespeeld. Van deze bezinging van de apocalyps komt vervolgens de noise ook eens om de hoek loeren. “Keanu Riffs” slaat met zijn energieke riffprogressie alles aan diggelen, terwijl het gitaarintermezzo daar nog een dikke laag spanning bovenop smeert. Tot dusver zijn we helemaal mee: knoeiharde, snedige sludge van de bovenste plank.

Maar de tweede helft van de plaat –als je het een helft kan noemen– vervolledigt het idee waar Starrrrrrrring tot nu aan het bouwen was nauwelijks. Het psychedelische “Sharon Drone” had perfect kunnen werken als een interlude of outro van de EP, maar komt nu vooral heel vreemd over. Evenmin zit “Tom Wanxxx” op zijn plaats als afsluiter, dat ons door zijn venijnige slagkracht maar beperkte duur (slechts 35 seconden) enkel naar meer doet snakken. Pas op, de twee vallen in zekere zin wel te smaken: het eerste om zijn experimentele karakter en door het enorme contrast, het tweede door zijn geconcentreerde uitbarsting en anticlimax. Maar in de samenvloeiing met de rest van de plaat wringt er iets. De twee tracks tonen veel potentieel, maar konden misschien beter worden uitgewerkt tot iets coherentere gehelen. Tijdens het luisteren kunnen we er ons dan ook niet van weerhouden om terug te spoelen naar de eerste twee nummers.

Starrrrrrrring schiet verschrikkelijk goed uit de startblokken, maar laat zich dan te wensen over. Er gebeurt gewoon te weinig in de laatste twee nummers om op onze beide oren te kunnen slapen. Of het nu de bedoeling was of niet, we blijven een beetje op onze honger zitten. Desalniettemin zijn we enorm fan van de vibe op “Orlando Doom” en “Keanu Riffs”, en kunnen we alleen maar hopen dat ze die verderzetten.

Album stream via Arctic Drones.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Eerste namen Absolutely Free Festival: Porridge Radio, King Hannah, Protomartyr en meer!

Nu de festivalzomer alsmaar nadrukkelijker voor de deur staat, kan ook Absolutely Free Festival in Genk niet achterblijven. Het tweedaagse festival in…
AlbumsRecensies

The Blinders - Electric Kool-Aid (Part 1) (★★★★): Gitaargeweld slaat teder toe

Sinds 2016 tikt het Brits gitaargeweld The Blinders de maatschappij kritisch op de vingers met een genadeloos spektakel aan riffs en politieke…
AlbumsRecensies

Coline & Toitoine - SOMA (★★★): Zeemzoete pop

Als je nog nooit van Coline & Toitoine gehoord hebt, zet je dan maar schrap, want deze Belgische muzikanten hebben maar één…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.